The Lower and Last Section #F&Acompetition

Chapter 24

How do Humans describe the friendship? Sir Walter Winchell said that, "Real friend is one who walks in when the rest of the world walks out." Someone says that "Friends is someone who always stand for you." How Funny humans cherish so much the friendhip but just ended up in pain. Friendhip is just like relationship who will give you happiness in start but will broke you at the end. Who wanted to be hurt anyway? Who wanted to cry because of the emotional break up? We don't need it. Humans is a sort of brat and just want it. We can live without Friendship. They aren't the supplier of water,food,nature and all things we need in order to survive. They're just DISTRACTION. i repeat, Friendship is just distraction.

Ayan ang tumatakbo sa isip ni Gayle Delapaz ngayun habang nag ba-backread ng message sa GC ng mga warriors. Si Gayle ay isa sa part ng section warriors at ang pinaka malakas mang trip sa kanila. Hindi niya alam kung malulungkot ba siya o babaliwalain lang habang nasasaksihan ang dati nilang maingay na Gc na na amag dahil sa pride. And Gayle can say that Frienship really could leed into break up because of Pride.

"Anak? di kapaba papasok?" nawalan nadin ng gana si Gayle na pumasok dahil sa nangyayare. Dati gusto niyang pumasok para makapag aral at sumaya pero ngayun aral nalang ang papasukan niya at wala ng saya. Yung saya niya nabubuo lang pag buo yung warriors pero pag watak parang blangko yung emosyun niya.

"Papasok na ho, una na ho ako" mapait na napangiti si Gayle bago lumapit sa mama niya at nagmano. Akmang aalis nasana si Gayle ng bigla siyang hawakan ng nanay niya sa kamay

"Anak?" Ito nanaman ang nanay niya. Magmamakaawa nanaman ito na sobrang kinahihirap niya

"Pakawalan niyo nako, nagmamakaawa ako anak hirap na si mommy mo" umiiyak na ito habang pinapakita ang naka kadena niyang kamay at paa. Ang ayaw ni Gayle sa lahat ay yung makita niya ang nanay niyang ganito. May mental disorder ang mama niya at sobrang kinahihiya niya ito. Sa tuwing may nagtatanong kung nasaan ang nanay niya ay sinasabe niyang wala siya nuon dahil kung ikaw banaman daw ay may ganung magulang ay pagtatawanan kalang ng mga tao na bagay na iniiwasan niyang mangyare

"Ma, Bawal po diba? nagusap na kayo ni papa about dito. Hindi po pwe-" hindi niya na natapos ang sasabihin niya ng biglang tumawa ang kaniyang nanay.

"HAHAHAHHAHAHA!! ayaw niyoko pawakawalan ah! nga demonyo kayo! HAHAHAHHA may kaibigan akong engkanto makikita niyo!" minsan pag ganito ang inaakto ng mama niya ay 'di niya maiwasang matakot kaya bago pa may magawa ang nanay niya ay dali-dali na siyang umalis sa bahay nila. Feeling ni Gayle ay wala na siyang ligtas na lugar. mapa bahay at labas man delikado ang buhay niya.

Naisipan ni Gayle na mag commute nalang kesa maglakad dahil wala siya sa mood ngayun mag lakad. sobrang lutang ng isip niya at wala ng balak mangyare ang utak niya. parang pagod na pagod siya at gusto nalang matulog. Buti nalang ay maaga palang ay nakarating nasiya sa room nila kaya wala pading teacher. Kagaya padin nung nakaraan ay maingay padin ang classroom nila dahil sa katahimikan. Umupo siya sa kaniyang upuan at nilibot ang panininggin. lihim siyang napangiti nang makita ang mga design ng room nila. Parang dati lang ansaya pa nila nung denedesignan ang lugar na ito. Parang kailan lang wala pang bilib sa kanila si miss Uroecan habang tawang tawa sa desenyong ginawa nila. parang kelan ngalang talaga. Kase ngayun wala na lahat. Isa nalang yung magandang alaala

"What happened?" nagulat si Gayle ng makita ang mukha ni Hannah na nasa harapan niya na

"Hannah!? kelan kapa bumalik?" Nagulat si Gayle sa pagkabalik ni hannah. Matagal din ito nawala dahil sa traumang nakuha nito sa tita niya.

"Ngayun lang? at bakit kung kelan ako bumalik ay ang tahimik niyo? may nangyare ba?" sasagot na sana si Gayle ng may nagsalita na sa harapan nila

"Stand up now" na agaw ang pansin ng buong klase sa bagong dating lalakeng gurong pumasok sa kanila. Siguro'y siya ang palit kay miss Uroecan na ngayun ay wala na.