The Lower and Last Section #F&Acompetition

Chapter 36

Jermie Point Of View

They say break-up hurts, but have you seen your friend crying, begging, and worst is giving up on you just because of little circumstances?

Actually im not ignoring them. I'm just waiting to see
if they will make an effort. But of course for not my surprise they didn't.

Human really got this kind of attitude like they'll easily judge you without knowing your side--no--they'll judge with or without your alibi. They never cared about your life, your opinion and stan. They'll just believe in theirselves. Human is selfish. They really are. for make it short. THEY NEVER CARED FOR ME.

I've been struggling with anxiety today. It feels like dread inside.

It's not easy. I can't breathe well. Always overthink in the thought, why im not enough? or maybe their's something wrong with me? no matter what they say i can still feel the backhug of insecurity, Feel lack, ugly, and bad, like im just easy to be left away.

Im this kind of person na sobrang soft. Mabilis ako masaktan. Mabilis akong umiyak like simpling bagay lang nasasaktan agad ako.

Hinding-hindi nila malalaman yung sakit na binigay mo lahat ng pagod, effort at time mo sa mga kaibigan mo but in the end sobrang walang silbi nun. Sobrang saket eh it feels like hell. Andameng nabababawan sa dahilan ko kung baket ko sila iniwan dahil lang dun. Siguro yung iba sasabihin na 'DAHIL LANG DUN?' 'Yak ang babaw ang OA niya naman' and 'Parang tangga' pero kase hindi naman kase nila ako naiintindihan diba? at hinding hindi nila ako maiintindihan kase hindi sila yung napagod. Hindi sila yung nahirapan at hindi sila yung nag expect!

"Goodmorning" Saktong 7:00am pumasok sa room si Sir Taw habang seryoso ang mukha. Dalawang araw na ang nakakalipas simula nang nangyare ang forum at 2 days nading nakalipas simula ng nabuwag kame.

Wala ni isang bumati kay sir Taw madame ding absent simula nung mangyare yun at wala na akong paki elam dun. Pumapasok na lang ako para maka gramaduate at matapos ang pag aaral not for them anymore.

"Nahahalata ko atang dalawang araw nang andameng absent sainyo?" umupo si sir Taw sa Coffin table niya sabay kinuha ang list ng Attendance.

"Pj, Paula, Denise, Hannah, Neath, Kiyoshi, Diary, Sheila at Beygo? nine ang absent niyo ngayun? aba ilang araw nalang graduation niyo na ah ano bang mga balak niyo!? aminin niyo nga saken? may nangyayare ba sainyo?" Wala ni isa saamin ang nag balak sumagot sa tanong ni Sir Taw at nahalata naman niyang wala kame sa mood para sagutin yun.

"Ok then. Sa mga andito sabihin niyo nalang yung mga sasabihin ko sa mga absent ngayun." Napabuntong hininga si Sir Taw bago niya kame tinignan lahat.

"Dahil nga nalalapit na ang graduation niyo sana lang ay lahat kayo'y makatungtong sa stage." napaubo muna ito bago pinagpatuloy ang sasabihin.

"Aware naman kayong negative zero nalang ang scores ng warriors dahil sa dami ng nangyare at sinaway niyong rules." Napahinga ako ng malalim. Fuck.

"Kayo man ang maging pinaka mababa na scores. Ang mahalaga dito ay maka graduate kayong lahat." Tumayo si Sir Taw sabay naglakad lakad.

"Wag kayong mag alala binura na ni Sir Peynote ang Section Unequaled dahil sa kanilang masamang plinano at may isa pa kong gustong ipakita sainyo, supposed to be dapat wala na siya dito pero gusto niya kayong makausap na lahat." nagtaka naman ako sa sinabi ni Sir Taw na lumabas ng pinto. Pagkasara niya ng pinto ay saktong may nagbukas nito at niluwa nito si Miss Uroecan na masayang nakangiti samen. Lihim naman akong napangiti ng makita ang namumuong luha sa mga mata niya habang tinitignan kame.

"Good morning Warriors" Umupo siya sa kaniyang upuan na nakangiti samen.

"Na miss ko to ah" tulala lang ang mga kaklase namin sa kaniya pero halata namang gusto nilang magsaya at yakapin si miss uroecan pero ayaw lang nila gawin dahil hindi kame ok lahat.