Olimpos Melezleri (ASKIDA)

6. BÖLÜM: Rüya

~Tanrısal..~

Rebekah yere yığıldığında Melody iki cehennem tazısından kurtulmaya çalışıyordu. Nelly cehennem tazılarından birisine tekme attığında cehennem tazısı geriye doğru yalpaladı. Nelly onun bu boşluğundan yararlanıp kılıcını öne doğru savurdu ve tazı tuzla buz oldu. Melody çevresinde dönüp ikisine birden kılıcını geçirdi ve tazılardan arda bir tek tozları kaldı. Rebekah'ya baktığında üstüne gelen cehennem tazısını gördü. Max Rebekah'nın üstüne yürüyen tazıyı öldürüp Rebekah'yı sarstı. "İyi misin? Rebekah, cevap ver!"

Melody ikisine doğru koşturdu. " Onu buradan götürmeliyiz. "
Meraklı gözlerle başka köpek olup olmadığını kontrol ederken Jace onlara doğru yaklaşmaya başladı. " Size onu getirmememiz gerektiğini söylemiştim. "
Sesinin tonu aşağılayıcıydı. Fakat belli etmese de o da endişeleniyordu genç kız için, iki elini de havaya kaldırdı ve " Hiç bana bakmayın. Onu kampa götürmenize yardım falan edemem ben. " ardından omuzlarını silkti ve önden önden kampa doğru ilerlemeye başladı. İçi sızlamıştı ama sözlerinden geri dönemeyecek kadar da gururluydu..
Max sinirle soluduğu nefesi ile kızı kucağına aldı ve " Sana ihtiyacımız olduğunu söyleyen kim? " diye söylenip ilerlemeye başladı. Nelly endişeli gözlerle Rebekah'ya bakarken kardeşi ve Melody hiçbir şey olmamış gibi ilerliyorlardı. Zach belli etmiyordu korkusunu, ama kıza bir şey olursa kendini sırf bu davranışından ötürü suçlu hissedebilirdi. Bu umursamaz tavırlarından..

Melody boş bakışlarını hareketsiz duran Rebekah'ya çevirdi. Sonuçta o da kamptan birisiydi, bu yüzden onun için endişelenmişti. Fakat tek sorun bu değildi. Sanki Klaus onları üstlerine bilerek salmış gibi hissediyordu. Öyle olsa bile neden genç kıza saldırmalarını sağlardı ki? Rebekah'ya bakıp iç çekti.

~ ~ ~

Klaus, Rebekah'ya olanları duyar duymaz talim alanından ayrılıp kabine geldi. Önce sedyede yatan genç kıza, ardından sandalye de oturan Max'e baktı. Ona bakarken bile sinirleri tepesine çıkıyor, onu oracıkta gebertme isteğini tetikliyordu. Fakat yumruklarını sıkmakla yetindi, planladığı senaryoları kısa bir süre için rafa kaldırması gerekiyordu. En azından Rebekah iyileşene kadar..
Yavaşça sedyede uzanan genç kıza doğru ilerledi. Max konuşmak için ağızını açmıştı ki Klaus ondan önce davranıp onu susturdu.
"Bunu daha sonra halledeceğiz Max."

Sesi şuan bulundukları duruma göre fazla sakin çıkmıştı. Bu Max'in daha da endişelenmesine sebep olmuştu. Ondan korktuğu falan yoktu, sadece haklı olduğu için söyleyecek söz bulamıyordu o kadar.

Klaus'un gözleri genç kıza döndüğünde yumuşamıştı. Ona bir şey olacak olursa Bayan Lisa'ya nasıl hesap verecekti? En önemlisi de kendi vicdanı ile nasıl savaşacaktı? Tüm bu olanlar onun yüzünden gelmişti genç kızın başına. 'Keşke izin vermeseydim..' Diye geçirdi içinden. Max rahatsızca kıpırdanmaya başlayınca onun da burada olduğunu hatırladı ve ona bakmadan konuştu "Çık dışarı."

Max itiraz etmek istiyordu, ama ne diyebilirdi ki? Söyleyecek cümle bulamıyor, zaten kendini suçlu hissediyordu. Rebekah yaşça ondan küçüktü. 'Küçük bir kızı bile koruyamadım..' Diye geçirdi içinden ve kabinden çıktı. Bu sırada Klaus, genç kızın yanındaki sandalyeye oturmuş, uyanmasını beklemeye başlamıştı.

~ ~ ~

~Rebekah..~

Başımdaki acı tarif edilemez derecedeydi. Kulaklarım bulunduğum ortama uyum sağlamaya çalışır gibi uğulduyordu. Solumda bir sargı vardı. Yavaşça yerimden doğrulurken nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. Yanımdaki sandalyede oturan Klaus'u gördüğümde anlamıştım. Kampa gelmiş olmalıydım. Uyuya kalmıştı, ne kadar süredir orada oturuyordu acaba?
İçeri giren bir melez brni uyanık gördüğünde gülümseyerek yanıma geldi. Elinde ilaç kutusu olduğunu düşündüğüm birkaç kutu taşıyordu. "Uyandın demek! Güzel.. Kokunu sargıya aldık. Bu ilaçları da içip biraz dinlenirsen iki güne kalmaz iyileşirsin. Kolun birkaç gün daha sargıda kalacak. Sonra buraya gelirsin ve sargıyı çıkarırız. "