ELFILIBUSTERISMO (buod ng kabanata 1-39)

Kabanata 7: Si Simoun

Ang Kabanata 7 ay may titulo na "Si Simoun" o sa Ingles ay "Simoun" lamang. Narito ang buod ng kabanatang ito:

Pauwi nawa si Basilio nang may narinig siyang mga papalapit na yabag at liwanag . Nagtago siya sa puno ng Balete. Sa kabiuila ng punong ito tumigil ang dumating, Nakilala ito ni Basilio - Si Simoun nang mag-alis ito ng salamin. Nagsimulang maghukay si Simoun sa tulong ng isang asarol.

Naalala si Basilio. Ito ang taong tumulong sa paglilibing sa kanyang ina at sa pagsunog sa isa pang lalaking doon namatay. Nag-isip si Basilio:

"Sino sa dalawang lalaking ito ang namatay o ang buhay na nagbubuhay Simoun - ang si Ibarra?"

Nagpakita na kay Simoun si Basilio at naghandog ng pagtulong bilang ganti sa tulong na ipanagkaloob nito may 13 taon na ang nakalilipas. Tinitutukan ni Simoun ng baril si Basilio. Tanong ni simoun

"Sino ako sa palagay mo?"

Tugon ni Basilio:

"Kayo po'y isang taong mahal sa akin, kayo'y ipinalalagay ng lahat, matangi sa akin, na patay na at ang mga kasawian sa buhay ay madalas kong ikinalulungkot."

Lumapit si Simoun kay Basilio:

"Basilio, ika'y naghahawak ng isang lihim na maaring magpangayaya sa akin, at ngayo'y natuklasan mo pa ang isa na kung mabubunyag ay ikasisira ng aking mga balak."

At sinabi niya na dapat niyang patayin si Basilio upang iligtas ang kanyang layunin.

"Gayunman, hindi ko marahil pagsisihan na ika'y di ko patayin. Gaya ko rin ay may dapat kang ipakipagtuos sa lipunan. Ikaw at ako ay uhaw sa katarungan. Dapat tayong magtulungan"

Inamin ni Simoun na siya nga si Ibarra. Isinalaysay nito ang pagkakapaglibot sa buong daigdig upang magpakayaman. Nagbalik siya upang ibagsak ang pamahalaang marumi sukdang ipagdanak ng dugo. Siya raw ay nagpapalala sa pag-iimbot at pagmamalabis ng taong pamahalaan at simbahan upang gisingin ang damdamin ng bayan sa paghihimagsik.

Nguni't sinuwatan niya sina Basilio at mga kasamahan na nagbabalak magtayo ng paaralan ng Wikang Kastila at humihinging gawing lalawigan ng Espanya ang Pilipinas at bigyan ng pantay na karapatan ang mga Kastila at Pilipino.

Ito raw ay magbibigas daan sa bansa sa pagiging bayang walang sariling pagkukuro, walang kalayaan at pati kapintasan ay hiram dahil sa pagpipilit manghiram ng wika. Nais ni Basilio na matulad ang Pilipinas sa mga bansang magugulo sa Timog Amerika.

Ayon kay Basilio ang Kastila ay isang wikang magbubuklod-buklod sa mga pulo ng Pilipinas. Pinabulaan ito ni Simoun:

"Ang Kastila kailanman ay di magiging wikang pangkalahatan sa bayang ito; sapagka't sa mga kulubot ng kanyang isip at sa pintig ng kanyang puso ay wala ang mga akmang pananalita sa wikang iyan."

Iilan lang daw ang makapagsalita ng Kastila at ang mga ito'y mawawalan ng sariling kakayahan, magpapailalim sa ibang utak, paaalipin. Tinuligsa ni Simoun ang mga pangkat na naghahangad luminang sa wikang Kastila at di sa kaalamang magsalita o sumulat sa sarili nilang wika. Tinuligsa rin niya ang mga nagpapanggap na di sila maalam magsalita at umunawa ng sariling wika.

Mabuti raw sabi ni Simoun at hangal ang pamahalaang Kastila na ayaw magpaturo ng wikang ito sa mga nasasakupang di tulad ng Rusya at Alemanya. Aniya:

"Kayo'y nakalilimot na habang ang isang bayan ay may sariling wika, napananatili rin nito ang kanyang paglaya. Ang wika ay isang pag-iisip ng bayan"