Catch Me Babe

The Scene

Chapter 40
Eula

Christmas season passed at hindi parin nagpaparamdam si Trey. Geh! Too much of freedom naman ata. I'm beginning not to care anymore, kasi hindi ako aso na maghahabol sa taong ayaw naman magpahabol.

I stepped out of the cab ng huminto na ito sa resto. Ininvite ako ni Enrico dito. Yes. Dumating na siya. But sad to say babalik rin siya sa January. Pero at least umuwi.

"Hey!"

Lumingon ako sa tumawag sakin and as I was expecting, nakadikit parin ang ngisi niya sa mukha. I rolled my eyes in disbelief at naglakad papunta sa table.

"Hey, hey kajan! Pwedi naman sa kanto nalang at bumili ng kwek kwek. Bakit ba kasi dito, pang sosyal 'to eh."

It took him a couple of days para lang makumbinsi ako na kumain kasama niya dito sa restuarant na ito. Hindi naman sa ayaw ko sa ganito pero feeling ko hindi naman ako belong sa ganito.

"Minsan na nga lang ako mag-invite sermon mo pa inaabot ko." He pouted kaya naman binatukan ko na. Ang drama drama.

"Drama mo tsong!" I said and burst out laughing.

"Ang sakit mo talaga mag mahal." He kidded at nakitawa na rin.

"Omorder ka na nga. Gutom na ho ako." Sabi ko as a matter of factly.

"Eto na nga. Wait lang." Wika niya at tinawag ang waiter.

Inikot ko yung paningin ko sa restaurant na ito. Ang pleasant lang tingnan dahil sa ambience nito. Para siyang enchanted na lugar dahil sa lights at designs na talaga namang bumabagay lang. Nakakarelax pag tumitingin sa paligid, yung feeling na ikaw si Cinderella pero wala dito ang prince charming mo. Pero atleast may proxy,..si Enrico.

I smile at my own thought. Matapos omorder ni Enrico ay naghintay pa kami ng 30 minutes.

"Alam mo parang may nag iba sayo." He said in unison. I gave the anong-sinasabi-mo look na agad naman niyang na gets.

"You seem to be pre-occupied. Hindi ka na man ganyan dati. And those fake smiles, I just hate-- no, not just hate it, I curse it. Si Trey ba ang dahilan niyan? Sabihin mo lang, kukunin kita sa kanya. Ayoko lang na nakikita kang ganyan." Wika niya at ramdam ko ang pagka inis niya.

"Alam mo ikaw, feeling mo lang yan. Ano ka ba, okay lang ako." I tried to smile genuienly but it turns out fake.

"Hindi ako ipinanganak kahapon para hindi malaman ang mga galaw mo. Diba sabi ko nga sayo, pag sinaktan ka ni Trey kukinin kita. One last fake smile, I swear to God I'll get you away from him."

Napatigil ako, pag may sinabi si Enrico it means, he means it. Ayoko naman mag reverse bittering para ayawan ko si Trey. Mabuting tao si Trey, alam ko. Pero it bothers me na hindi siya nagpaparamdam. Sige sabihin nating over acting lang ako, pero ikaw ba naman, gawin to sayo, sasaya ka ba? Hindi diba?

I looked at him, not satisfied. "I guess that's not a good idea." I said.

"It will be. Pag inulit pa niya sayo yan." He finally said as the food arrive.

I remained silent. Hindi sa ayoko kay Enrico pero para hindi naman tama na kunin ako, I understand, I trully understand him na ayaw lang niya akong nasasaktan pero ewan. It will depend on the situation.

"Anyway, kidding aside, how school?" Wika niya na ikinatingin ko sakanya.

"Pa, ikaw ba yan?" I joked, kasi kung makatanong naman siya akala mo si Papa siya. Tatay lang, fre?

"Tss. Kumain na nga lang tayo." Aniya at itinuon nalang ang pansin sa pagkain.

"Pikon." Sabi ko at nag blee. Parang bata lang. Hahahaha.