heartache || woosan

0.9

"İyi ki varsın kardeşim." Dedim gülümseyerek.

O dolu gözlü yüzünde güzel gülüşü belirdi.

"Sende kardeşim."

-
-
-

Yeosang'la konuştuktan sonra klinikten aradıkları için gitmesi gerekmişti.

Onunla konuşmak gerçekten iyi gelmişti. Dediği gibi kafamı takmayacak ve işime odaklanacaktım.

Akşam olmuştu bile ve ben hala hasta kontrolündeydim. Şimdi sırada Marie vardı.

Odaya girdiğimde annesiyle konuşuyorlardı. Beni görünce yüzünde oluşan gülüşün bana hissettirdiği sıcaklığı açıklayamazdım.

"Marie, bugün nasılsın bakalım?" Dedim yatağının yanına giderek.

Küçük kız hemen doğrulmuştu.

"İyiyim Woo. Dünden daha iyiyim. Biliyor musun, bugün yürüyüşte birkaç saniyeliğine bile olsa tek başıma ayakta durdum!"

Yüzündeki heyecanı ve mutluğu görmek gerçekten mükemmeldi.

Marie kemoterapi gören bir hastamızdı. Genetik bir hastalıktan dolayı bacakları etkileniyor ve yürüyemiyor ya da onları hareket ettiremiyordu. En zor ameliyatlarımdan birisiydi.

Ve şimdi onun gelişmesini görmek çok güzeldi. Gerçekten kemoterapiye hızlı yanıt veriyordu ve bu beni çok umutlandırıyordu.

Güldüm ve saçlarını okşadım.

"Bu ne kadar güzel bir haber Marie! Aferin sana."

O tatlı ortası açık ön dişlerini göstererek bir gülüş bahşetti.

"Senin günün nasıldı Woo?"

Sorduğu soruyla yüzüm düşse de hızlıca cevap verdim.

"Ahh...normaldi Marie. Hastadan hastaya koşturuyorum, biliyosun." Dedim ve annesine döndüm.

"Ben şimdi gitsem iyi olur. Kontrole devam edeyim."

Marie'ye döndüm.

"Görüşürüz Marie." Dedim ve el salladım.

O da bana el salladı ve odadan çıktım.

Çıktığımda Doktor Jooe bana doğru koşuyordu. Yine ne olmuştu?

Yanıma geldiğinde nefes nefeseydi.

"Doktor, 172 numaralı odadaki hastaya derhal bakmanız gerekiyor."

Acil bir şey olduğu yüzünden belliydi o yüzden neden olduğunu bile sormadım ve beraber hızla odaya ilerlemeye başladık.

172 numaralı odadaki hasta benim hastam değildi ama yine de Jooe'nin dediğine göre bakmalıydım.

Odadan içeri girdiğimizde yatan baygın kızı gördüm.