heartache || woosan

1.2

Derin bir nefes alıp verdim. En basitlerini hatırlıyor olmam beni mutlu etmişti.

"Çok güzel. Bunları bilmeseydin gerçekten işimiz büyük demekti. Peki, hangi okullara gittin, okul hayatın nasıldı?"

Mutluluğum uzun sürmemişti çünkü eğitim hayatım hakkında en ufak bir fikrimin bile olmadığını fark etmiştim.

Hatta çocukluğum hakkında en ufak bir fikrimin olmadığını...

Bayan Tsuyu'ya döndüm.

"Bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum."

Bayan Tsuyu iç çekti ve
"Tamam. Demek ki hafıza kaybınız düşündüğümüzden çok Bay San."

Bunu onlarca kez düşündükten sonra sesli duymak ayrı bir acı gelmişti.

"Ama, bu hiç bir zaman eski anılarınızı ve yaşantınızı hatırlamayacağınız anlamına gelmez. Size yardım edeceğim ve beraber bunun üstesinden geleceğiz."

Gülümsedi. İyi bir insan olduğu çok açıktı ve bu beni rahatlatmıştı.

Kafamı onaylar anlamda salladım ve gülümsedim.

Evet hatıralarımı kaybetmiştim ama hala bir şansım vardı. Ve her şeyi geri getirmek için elimden gelenin en iyisini yapacaktım.

Bunları düşünürken aniden odaya giren açık kahverengi saçlı adam ile korkmuştum.

"San! İnanamıyorum, iyi misin?! Seni çok merak ettim!" Dedi yüksek bir ses tonuyla.

O anda Bayan Tsuyu ayağa kalktı ve
"Pardon Bayım! Bir hastanın odasına habersiz dalamazsınız!"

Fakat adam onun yüzüne bile bakmamıştı.

Yatağımın yanına koşup bana sarıldı.

Bana ne olduğunu anlayabileceğim bir dakika bile verilemişti.

"Sana yüzlerce kez demiştim şimdi ailenin yanına gitme, zamanı değil sende biliyorsun demiştim San!"

Bayan Tsuyu adamın omzundan tutmuştu.

"Bayım, Bay San'ın yakınıysanız ancak şu an onu görebilirsiniz. Lütfen hastayı yormayın, sakin olun!" Dedi Bayan Tsuyu.

Hala sarılırken ensemin hafiften ıslandığını fark ettim. Ağlıyor muydu?

Kıpkırmızı gözleriyle yüzüme döndü ve yanaklarıma ellerini koyup, gözlerimin içine baktı.

"Bak kaza geçirdin. Şimdi ne yapacağız San?" Dedi.

Bu adamın kim olduğu hakkında en ufak fikrim bile yoktu ve neler olduğunu yakalayamıyordum. Anladığım kadarıyla beni iyi tanıyan ve yakınım olan biriydi.

Hala elleri yanaklarımdayken Bayan Tsuyu'ya döndüm ve ne olduğunu anlamadığıma dair bir yüz ifadesi yaptım.