heartache || woosan

1.9

"Ne kadar güzel bir gece değil mi Doktor Wooyoung?" Dedi yıldızlara bakarak.

Başımla onayladım.

"Fotoğraf çekmek için gerçekten çok güzel bir gece."

Ne?

Bu ne demekti şimdi.

"Dokto-

"Wooyoung!"
O sırada ambulanstan çıkan Yeosang'ın bana bağırışını duyunca kanım dondu. Hemşirelerle beraber bir sedyeyle koşarak acil'e doğru geliyorlardı.

Hemen onların yanına koştum.
Sedyede yatan Seungmin'den başkası değildi. Bacağında bir bıçak darbesi vardı.

"Hastanın durumu nedir?" Dedim hemşirelere dönerek.

"Kalp atışları normal. Bacağı dışında başka bir darbe görünmüyor. Kan kaybı ise fazla değil."

Kafamı onaylar anlamda salladım.

Seungmin'e gece gece ne olmuştu?

Yeosang'a o an soracaktım ki ağlamaktan harap olmuş yüzü ile karşılaştım. Burnunu çeke çeke sedyeyi sürüklüyordu.

-

-

-

Ameliyathane'den çıktım ve maskemi çıkarıp derin bir nefes aldım.

Ameliyat kolaydı, sadece bacağına yediği sayılı bıçak darbelerinden ötürü bacağındaki dokular zedelenmişti fakat başka bir sıkıntı yoktu.

Şükürler olsun ki Seungmin iyiydi. Durumu pozitifti.

Her zaman tanıdığım veya yakını olduğum hastalarda çok streslenir ve tereddüte düşerdim. Bu durum gibi çok da ağır bir şey olmamış olsa bile onlara zarar gelir, yardım edemem diye korkardım.

Bir keresinde Üniversite'de iken Yeosang her zamanki gibi akşam yemeği, tteokbokki, yapıyordu ve bıçağı kullanırken parmağını hafifçe kestiği halde ben onu acil'e götürmeye çalışmıştım.

Sevdiklerime hiçbir zarar gelmesini istemiyorum. Ailemi kaybettikten sonra değer verdiğim diğerlerine en ufak bir şeyin olmasına bile dayanamam.

Hasta bekleme bölümüne geldiğim an Yeosang oturduğu koltuktan fırlayıp üzerime atlamıştı.

"Wooyoung! Wooyoung, Se-Seungmin i-iyi, değil mi?" Dedi bağırmaktan kısılmış ve titreyen sesiyle.

Ona gülümsedim ve kollarımı beline dolayarak sımsıkı sarılarak
"Evet Yeosang, merak etme lütfen. O iyi." Dedim.

Başını boynuma gömmesiyle ağlamaya başlaması bir oldu.

Yeosang'ı böyle görmekten nefret ediyordum.