Felidi: de toekomst

De geschriften

De auto remt met volle kracht en stopt juist voor onze voeten. Door de voorruit zie ik een vloekende chauffeur. Als een bende dolle beesten, buiten Ward, springen we oude auto en smeken op vervoer.

'Zijn jullie gek? Ik had jullie kunnen omverrijden', de oude man was vreselijk rood aangelopen en zag er niet bepaald vriendelijk uit.
'Kunnen we alsjeblieft meerijden? Dat is alles wat ik vraag'. Tony zette zijn puppy oogjes op.

'Het enige wat ik jullie kan aanbieden is een jerrycan met benzine'. Hij wees naar de achterbak van zijn auto waar twee rode jerrycans in stonden. Wanneer David ze uit de auto haalde, scheurde de auto in enkele seconden weg. David kon zijn voeten nog net wegtrekken.

Dit ging niet bepaald zoals gepland. Ik ga rustig terug in de auto zitten met Tony en Bernard terwijl David de auto vulde. Ward keek wantrouwig toe en ik gaf hem teken om naast me te komen zitten, maar hij weigerde. Persoonlijk wilde ik ook niet meer meerijden maar we hadden geen andere keus. Ik wilde echt niet gaan wandelen door een lege woestijn. Nadat alles klaar was om te vertrekken kroop de rest erbij en we vertrokken, met een doodse stilte. Nu was ik het echt beu.

'Tony, waar gaan we nu eigenlijk heen?' Ik probeerde vriendelijk te klinken maar mijn irritatie klonk door mijn stem door.

'Een leukere school dan die van jullie'. Ik zie hoe hij zijn handen strakker om zijn stuur klemde.

'Daarmee weet ik niet meer. Weet je nog dat je beloofd had in de mijn ons over de geschriften te vertellen? Het zou fijn zijn als we nu eigenlijk wisten waarover het ging'.

'Wil je het zeker weten?'

'Honderd procent zeker'. Ward keek meteen woedend mijn kant op maar ik negeerde zijn blik.

'Je zult het wel te weten komen in de nieuwe school'. Meteen wordt ik woedend vanbinnen. Nu begreep ik waarom Ward zo moeilijk deed.

'Als je me nu niet verteld waarom we naar die gekke school van je gaan dan spring ik uit de auto'. Om mijn speech nog wat kracht te geven open ik de deur waar Ward zit, die meteen angstvallig de stoel voor hem vastklemt. In de autospiegel zie ik de geïrriteerde blik van Tony.

'Ik wil je het wel zeggen, maar het is niet zo simpel als je denkt Diana'.

'Ik heb tijd. Je gaat toch niet beweren dat we er al zijn misschien?'.

'Wil je nu dat ik nog begin of niet?' Ik zie zijn woedende blik in zijn achteruitkijkspiegel en ik deins achteruit, 'die mijn waar je was opgesloten was niet echt een mijn'.

'Zover waren we ook wel'. Iedereen draait zich ineens naar Ward om. Waarschijnlijk was ook hij opgelucht dat hij erachter ging komen waarom hij nu hier was.

'Het was een werkkamp voor Felidi leden. De leiders zijn de nakomelingen van onze vijand, Theodor zijn zoon Manu. Om het even duidelijk uit te leggen. Vroeger was er een geheime genootschap van halftijgers, Felidi. Aan het hoofd stond onze koningin: Lieze. Maar wanneer ze stierf, verdwenen al haar troonopvolgers. Één voor één. Wie er achter zat, geen idee. Maar we konden niet honderd procent zeggen of het de volgelingen van Manu waren. Er was nu eenmaal geen bewijs. Na dit voorval vocht bijna elk lid voor de troonopvolging. Iedereen dacht dat hij wist wat goed voor de genootschap was. Maar er kwam geen compromis. Halftijgers en agenten richtten hun eigen groepen op. Sommigen beslisten zelfs om samen te werken met volgelingen van Manu, de mijn is daar een mooi voorbeeld van. Het werd zelfs zo extreem dat ze Felidi leden gingen ontvoeren en mensen die in halftijgers veranderden hun genen te ontnemen en hun geheugen te wissen. Ik was voor het laatste verantwoordelijk. Ook voor mensen die iemand hadden zien veranderen of zelfs maar een roddel over de mijn gehoord hadden'.

'En wat hebben die geschriften daar mee te maken als ik vragen mag?'. Ik wiebel ongemakkelijk op de achterbank van de auto. Nu ging het komen. De maar, het slechte nieuws.

'Lieze wist waar haar kinderen naar toe waren. Wie ze ontvoerd had. Maar voor ze het kon zeggen stierf ze, of beter gezegd: vermoord. Alhoewel we dat niet met zekerheid kunnen zeggen. Maar Lucas, haar echtgenoot, wist wie Lieze bedoelde. Blijkbaar had ze het net op tijd op een papiertje kunnen schrijven, in hiërogliefen die alleen Lucas begreep. Hij heeft het ontcijfert en vrijgegeven. Maar ten koste van dat, moest hij ondergedoken leven. Maar om to the point te komen: jij bent waarschijnlijk haar kleindochter'.