Felidi: de toekomst

De waarheid is het zwaarst van alles

Er klonk een doodse stilte in het busje. Ik had duizenden vragen in mijn hoofd. Ik wilde ze allemaal schreeuwen maar mijn keel zat dichtgesnoerd. Was ik nu net even de prinses van halftijgers? Wacht even? Wat zijn dit voor gekke wezens? Kon ik deze jongen zomaar geloven?

'Ik weet dat het misschien niet geloofwaardig klinkt maar alsjeblieft, je moet me geloven...mensen hebben je nodig'

'Als je het me kunt bewijzen na deze gekke rit dan heb ik je niets te verwijten. Maar waarom heb je dan nooit eerder een poging ondernomen om daar weg te raken?'.

'Ik ben er niet bepaald trots op Diana, maar ik was daar vrijwillig. Ik heb je net verteld dat sommige groepen van halftijgers en agenten met de vijand samenwerkten. Ik behoorde tot één van die groepjes. Maar om eerlijk te zijn, ik besef nu pas dat ik fout zat'.

'Maar waarom ben ik hier dan? Je zei dat ik ook voorkwam in die geschriften van je? En maak me niet wijs dat ik haar kleinzoon ben want dan spring ik gelijk uit de auto'. Ward keek geïrriteerd naar Tony. Hij wantrouwde hem nog steeds na zijn verhaal. Ik hoopte dat ik nu niet naïef bezig was en de juiste keuze maakte door hem te geloven.

'Laten we zeggen dat jou grootvader een goede vriend was van Lieze en een zetel bekleedde in de raad van zes'.

'Maar ik heb mijn grootvader niet gekend langs de kant van mijn moeder. Ze is overleden'.

'Het spijt me voor je. Zijn naam was Thomas, getrouwd met je grootmoeder Tina. Hij was jong gestorven door een onverwachte aanval van een draak. Net op de dag van de bruiloft van Lieze. Amper 25 was hij toen hij stierf en je grootmoeder moest alleen zorgen voor de opvoeding van je moeder. Ze was ook een halftijger weet je. Misschien moet je ook eens nagaan of je het gen draagt wanneer we arriveren'.

'Maar hoe kon ze dat jaren verborgen houden'.

'Ze pleegde zelfmoord is het niet?'.

'Hoe weet je dat?'. Ik zag hoe hij een traantje in zijn ogen wegpinkte. De herinnering van zijn moeder deed hem nog steeds pijn en raakte mij zelfs nog lichtjes.

'Ze kon het niet aan. Je moeder stond bekend om haar miserabele leven op Felidi. Ze moest nu eenmaal vaak pendelen wat zwaar was en haar geheim delen was verboden natuurlijk. Bovendien was ze getrouwd met een norse man die haar er van verdacht vreemd te gaan en toen ze zwanger werd, vertrok hij. Ze was er kapot van, weet je. Toen hij terugkeerde was ze bang dat hij haar geheim zou ontdekken en pleegde zelfmoord'.

'Je liegt. Ik weet het zeker, je liegt! Mijn moeder zou me het verteld hebben als het waar was! Ze zou nooit liegen. Ze was de meest liefste en eerlijkste vrouw die er bestond!'. Meteen liep hij rood aan en begon te schreeuwen. Een woedeuitbarsting was zelfs nog zacht uitgedrukt. Ik probeerde hem te kalmeren door hem over zijn rug te wrijven maar duwde mijn hand meteen weg, 'als ik jou ooit te pakken krijg'.

'Waarom niet nu? Grijp je kans weet je. Jij bent zo ondankbaar. Ik red jullie en vertel de waarheid maar het enige wat ik krijg is stank voor dank'. Een ongemakkelijk gevoel overstroomde de auto. Alsjeblieft laat het niet ver meer zijn, alsjeblieft laat het niet ver meer zijn.

Maar hij antwoordde niet meer en staarde uit het raam. Ik wist dat hij huilde. Of het nu vanbinnen was of niet. Ik zie hoe hij met zijn hand in zijn zak naar iets zoekt. Iets dierbaars dat hem kan troosten. De laatste dagen waren zwaar geweest, maar de waarheid nog het meest. Ik zak onderuit op de achterbank en laat het bezinken. Ik had hem niet mogen forceren om hem over de geschriften te vertellen, dan was dit misschien niet gebeurd. Maar de waarheid komt altijd uit. Zelfs als je het totaal niet verwacht.