~HİSSİYAT~

X /

Saat epey geç olmuştu polis devriyesi değişiyordu genç adam hakkında yeni bir gelişme vardı tecavüz şikayeti olan kadın bir türlü bulunamıyordu sırra kadem basmıştı bu durumda bu genç adam tutuksuz yargılanacaktı ama asıl korku onun için dışarıda başlıyordu hayatı eskisi gibi olmayacaktı insanların ona karşı bakışları bile değişecekti
Sabah ışıklarında osmanın yanına giden annesi osmanın yavaş yavaş uyandığını fark etti genç adam yavaş yavaş ayılıyordu hemen bir doktor         veyahutta bir hemşire bulmak için gülücüklerle koşturup bağırıyordu

Uyanmıştım galiba gözüm zannımca bir hastanede açılmıştı umduğum gibi son hatırladığım o soğuk meydan zemini ve keskin bir çok acıydı elimde birşey hissediyordum bir şey vardı avucumu açtığımda küçük bir dal lavanta gördüm o elimde tuttuğun lavantayı sımsıkı sıktım belkide olay sandığım gibi değildi ama sanırsam kitap kurdu beni ziyaret etmişti beni bu halde görmesi onur kırıcıydı ve yıldızın yaptığına anlam veremiyorum desem yanılmış olurdum çünkü tam onluk bir hareket ne bekliyordum ki sen bir çiçeğe su verdin diye dikenleri eline batmayacakmı ben derin derin elimdeki lavantayı sıkarak bencerimin ışığına dalıp gitmiştim gözlerimde belli belirsiz kırgınlıklar geçiyordu ama olsun diyordum kimse ölmedi sonuçta herkez Herşeye ve herkese rağmen yaşıyordu bir tarafım yinede pişman değildi odadan içeri annem girdi yanında doktorla birlikte elimdeki lavantayı hızlıca yastığımın altına sakladım annem yüzüme bakmıyordu suskındu kızgındı doktor bir kaç yerimdeki kırık dışında birşeyim olmadığını söyledi ben ise ifadesiz bir şekilde cama bakmaya devam ediyordum odaya babam da girdiğinde daha bir yerin dibine girmiştim sanki daha bir batmıştım babam yaklaştı yanıma eğildi kulağıma

+sen yanlış birşey yapmış olsaydın gözlerinde bu kırgınlık olmazdı can oğlum diyip saçımı okşadı sarıldı öptü saçlarımdan
+anlat bize nefesin yettiği zaman anlat dedi ve annemide alıp dinlenmem için çıktı odadan bugün hastanedeki ikinci günümdü annemlere başımdan geçen olayların hepsini anlatmıştım annem ne kadar

+Tamam oğlum yaptığın yanlış değil ama ileri gitmişsin desede babam onu onaylarmış gibi yapıp annem odadan çıktığı an

- aferim lan bende şu yaşta olsam noktası noktasına kadar aynını yapardım lan bana bak doğduğun geceyi çok hatırlamıyom acaba seni anan değilde benim doğurdum deyip makas aldı babamdan beklenmedik hareketler olsada içim rahatlamıştı
Yedinci gündü hastanede kalışımın bugün eve gidecektim taburcu olacaktım mahallenin girişine eve doğru taksiyle giderken bizim kütüphanenin oradan geçiyorduk kütüphanenin üstünde bir şey yazıyordu kitap kutsaldır tacizciler satmadığı sürece nefes alamadım babama bak baba insanlar kötüdür diyemedim