~HİSSİYAT~

X /

Odama doğru ilerledim ve kafayı vurup yeniden yattım çünkü işim bitmişti almam gerekeni almıştım öğlen uyandığımda saat ikiydi ortalıkta hiç ses seda yoktu aşağıya indiğimde ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum dayım uyuşturucuyla bağlantısı olan bir adamdı ve annemler beni uzak tutmak istedikleri şeye dahada yaklaştırıyorlardı yani belaya

sessizce ve temkinlice odamda tur atmaya başladım cebimde titreyen telefonla irkilmiştim ardından bu kişinin kim olduğunu öğrenmek için telefonuma baktığımda bu kişinin benim Zeynom olduğunu gördüm birine bu olanları anlatmalıydım yoksa cidden kafayı tırlatabilirdim ve bu kişi kesinlikle Zeyno olmalıydı ve ben buradayken tek dayanağım oydu her şeyi paylaşabildiğim tek kişiydi deyim yerindeyse karanlıkta yanan tek ışığımdı o benim...

Ona Herşeyi anlattıktan sonra aşağıya inip hiçbirşeyi çaktırmadan bu evden uzaklaşma kararı aldım ne yapabilirdim ki daha 17 yaşındaydım sanki yaşla ilgisi varmış gibi korkularımı yaşımın arkasına gizliyordum ben

+erkek adam hiçbirşey den korkmaz diye büyütülen çocuklardan değildim

babam
+duygusunu göstermeyen herkez hayattan biraz kaçırır oğlum mesela korkmak seni erkek yapmaz hayattan aldığın her tat her öğreti seni adam eder adam olmak zaman ister...

Ne kadarda doğruydu şanslıydım kendimi şanslı görüyordum adam gibi bir babam vardı
Aşağıya yavaş yavaş indiğimde dayım ellerini çenesinin altında birleştirmiş düşünüyordu meltem ise amerikan mutfağın ön tarafında televizyonla meşguldu Zeynep le az önce konuşmuştum beni tehtit ediyordu eğer hemen oraya gelmezsem anneme herşeyi anlatıp beni tıpış tıpış getirecekmiş bunu yapmamasını söyledim ona sebebi ise annemin tek ailesi o adam dı ve ben aklında iyi biri olarak buradan gitmek istiyordum kıyamıyordum aralarındaki bağa aralarındaki tek şey o kardeşlik bağıydı bu arkasında durulacak bir değerdi ve ben durucaktım annem kimsesiz kalmasındı zaten bir ailesi vardı ama bizim olmadığımız yıllara baktığında gülümsesin istemiştim kocaman biraz buruk gülümsesin
Dayıma dalıp bakıyorken beni rahatsız eden bir çift gözdü gözün ait olduğu tarafa melteme baktığımda bana ellerini uzatırmış gibi bakan bir kız çocuğu gördüm ama büyümesi lazımdı aynı anda çoğu şeye sahip olamazdı bunu öğrenmeliydi hizsiz bir şekilde bahçe kapısına yürüdüm ne yapmam ve nasıl yapmam gerektiğini düşündüm yine aynı ağacın altındaydım hep bu ağacın altında dizlerimi bağlayıp düşünüyordum biraz düşündükten sonra biraz şu tatlı çocuğu sevip kafa dağıtmaya karar verdim müştemilata doğru yürüdüm müştemilatın kapısında biri vardı kapüşonlu biri vardı galiba kapıyı zorluyordu kapıyı evde bir çocuk ve kadın vardı adamın silahı olabilirdi o yüzden sakin yaklaşmak en iyisiydi biraz sonra arkasından yaklaşıp cesaretle elini arkasından sıkıp yere çömelmesini sağladım ve biraz sonra cebimden telefonumu çıkaracağım zaman kapüşonu kafasından düştü yüzünü gördüğümde bende şaşırmıştım yıldızdı bunun burada ne işi vardı hemen ellini bırakıp ayağa kalkmasını bekledim biradan ayağa kalktığımda ne için gelmiş olduğunuda anlamış oldum çocuğu için gelmişti ama merak ettiğim çocuğu neden buradaydı?
hikayesi neydi bilmiyordum.