~HİSSİYAT~

X /

Dayımdan zaman istememin üzerinden 2 gün geçmişti ve biz iletişim halindeydik hep
babamla aralarında ne geçmişti bilmiyorum ama iyi bir adama benziyordu hatta babamla aynı bulduğum yönleri bile vardı babam ise hiç bir şey anlatmıyor ve anlatmaktan kaçıyordu içimi kemiriyordu bir yandan bu merak ama babamı da sıkıştırıp kızdırmak istemezdim dayım okuldan ayrılmıştı zaten gelme sebebi belliydi lakin benim dışımda okulda kimse anlam verememişti ayrılmasına Zeynep le ise okulda sohbet falan ediyorduk ona evdeki durumlardan bahsetmiştim dayımın okuldan ayrılan kimya öğretmenimiz olduğunu bir tek o biliyordu belki kopacaktım onunla belki başka biriyle yaşamımı sürdürecektim fakat aklımda, hafızamda, hatıralarımda güzel kalacaktı ve
Güzel kalacaktım kalmalıydım...
Dayımla babamın arasındaki meseleyi nasıl öğrenebileceğimi sordum Zeynep'e bir kadının sırlarını öğrenmek için başka bir kadından fikir almam gerektiğini düşündüm bana kadınların sustuklarının ya bir şarkıyla ya bir şiirle veyahutta bir yere yazarak içinde tutamadıklarını söyledi haklıydı aslında ama annemin özelini karıştırmak çirkin geldiğini düşündüm
o ise merakım ve özel hayata müdahale konusunda bir tercih yapmam gerektiğini söyledi bunları bana ona ekşi elma almam şartıyla anlatıp benimle konuşuyordu
Neymiş depresyondaymış ben gidiyorum diye onunla baya samimi olmuştuk sevgi ve hoşlantı dışında ilk defa anlaşıp konuşabildiğim bir arkadaşım olmuştu sessiz ve çekingen bir çocuktum okula gidip geldiğim süre boyunca yıldız meselesi hala devam ediyor dedikodular gittikçe daha saçma bir hal alıp beni bunaltıyordu ben ise bunları görmezden gelmeye çalışıyordum yıldız ise bir kaç kere bana yalvarıp benimle konuşmaya çalışmıştı ben ise ona kulaklarımı tıkayıp hep reddediyordum kaç gündür iş yerimize kütüphane sahaf tarzı küçük dükkanımıza uğramıyordum bugün gidecektim Zeynep'e veda hediyemide orada hazırlayıp verecektim dükkana bugün karanfil teyze uğramış benimle helalleşmişti sarılıp sarmalamıştı beni dükkan olduğundan daha sessizdi benim yüzümdendi eve doğru geçtiğimde annem valizimi hazırlamıştı annem hem ağlıyor hem gülüyordu gelin psikolojisine girmişti  okulum ise zaten tatile giriyordu tatil boyunca dayımın yanında kalmayı planlıyordum ertesi gün olduğunda gitme vakti gelmişti Zeynep'e pencereyi açtığında düşecek şekilde bir sürpriz hazırlamıştım bir kitap uzun süredir aradığı zor bulunan bir kitaptı kitabın arasına lavanta koymuştum ve sonlarına doğru bir fotoğraf bırakmıştım okulda o uyurken onun yanında durup onun herşeyden habersiz çektiğim fotoğrafı duruyordu bir diğer gelişme ise annem ne yapmak istediğimi anlamış ve eski kaplı bir defteri elime tutuşturmuştu bu defter günlüktü sanırım onun günlüğü...
Benimle özelini paylaşıyordu içini açıyordu bana defteri bana verirken bu benim kıymetlimdi sırdaşımdı senden önce dedi sen doğduktan sonra yazmayı bıraktım zaten ama sen bizim anlatamayacağımız bazı şeyleri merak etmişsin öğrenmeyede hakkın var dedi ve defteri dayımın evinde okumamı istedi bende minnettarlığımı göstererek teşekkür ettim beni anladığı için annem olduğu için değildi bu teşekkür insan halinden anlayan bir insan olduğu içindi annemi en çok bu yüzden seviyordum herşeyi zamanında yerinde ve doğru yolunu yordamını bulup yapardı babam bana küs gibiydi oyuncağını paylaşmak zorunda olan bir çocuğu andırıyordu ve buradaki oyuncak bendim dayımsa babama nispet yapar gibi hergün aramış babamın sinirini arttırmıştı yani dayım babamın içindeki ateşi körüklüyordu