~HİSSİYAT~

X /

-tabikide yardım ederim zaten babamdan habersiz kimse buraya çocuk getiremez kesin babamın ilgisi var

konuştuktan sonra meltemle ayrıldık ona biraz işlerim olduğunu söyleyince  o ise işlerimden sonra onunla birlikte kadınla konuşmaya gideceğimizi söyledi ardından annemlerle babamlarla biraz konuştum zaten Zeynep le hep iletişim halindeydik onunla konuştukça daha bir ısınıyor ve aramızdaki mesafeyi daha bir kapatıyorduk ama ona sözüm vardı onu ramazanda oraya gidip panayır şenliklerine götürecektim hem macun şekeri bile istemişti ona macun şekeri alacaktım hem ilerde hatıra kalsın diye bana mektup yazmasını istemiştim hatıralar bir bir silinirdi belki bir gün ama iyi korunmuş yazılar hiç bir anıyı silip götürmezdi ben buna inanırdım hem bir şeylerin uçup gitmesini isteseydim bu annemin günlüğü olurdu öğrenmek beni yıkmış olsada öğrenmemi istemesi gurur vericiydi fakat şimdi okuma yazmama bile kızacak noktaya geliyordum Zeynep e hiç bir şey söylememiştim onu üzüntümle üzmek en son istiyeceğim şeydi ki üzgündüm ama annemin şuan iyi mutlu olduğunu bilmek içimi rahatlatıyor zeyneple konuşmam bittikten sonra bir iki işimi halledip meltemle mesaj attım

+bahçedeyim müsaitsen gidelim mi?

-geliyorum.

Biraz bekledikten sonra bahçe kapısından yüzünde salak gülümsemesiyle meltem iniyordu meltemin bu duruma alışıklığından dolayı oluştuğunu düşünüyordum bu tavrının
bende öyle olmalıydım pozitif içimde biryerlerde ne kadar üzgün olsamda bir işe yaramadığı için üzgün oluşum bana yada anneme birşey kazandırmaz dı  meltemle müştemilata doğru ilerliyorduk evin önüne geldiğimizde meltem kolumdan tutup hemen Beni bir duvarın ardına kendiyle birlikte sakladı dayımın sesi gelince bunu neden yaptığını daha iyi anlıyordum

Dayım
-osmana ne dedin?

+çocuğu sordu efendim ama ben kız kardeşimin olduğunu söyledim yani anlayacağını zannetmem

-zaten buna izin vermem sen bir kaç gün daha bak çocuğa ben onun yerini değiştiricem

+peki efendim dedi kadın ben göremiyor ama herşeyi duyabiliyordum meltem hep görüp hem duyuyordu hemen ardından sesler kesildi sadece dayımdan

+şşşşşşşşt diye sessiz olmasını anlatan bir işaret duydum ardından meltem elimden hızla tutarak nereden çıkardığını bilmediğim bir anahtarla müştemilatın kapısını açıp içeriye girdik sessizce ardından beklemeye başladık gittiklerini anlayınca sakladığımız yerden çıktık meltem bana bakıp kadınla akşam üzeri konuşalım dedi

+Neden? Diye sormaktan alıkoyamadım kendimi

-çünkü eğer şuan konuşursak babamla konuşur ve biz bunu istemeyiz değil mi diyerek onu onaylamamı bekledi bende hafif kafamı sallıyarak onayladım ardından meltemle odalarımıza ayrıldık ben biraz kitap okumak istemiştim elimdeki kitabın sayfalarını çevirirken akşam olduğunu farkettim akşam olunca meltemle buluşup müştemilatın kapısını çaldım kapıyı açan sevim ablaydı sevim abla şaşırarak birazda tedirgin bir şekilde

+buyrun dedi
benden önce meltem söze girerek

-sevim abla seninle konuşmak istiyoruz sevim abla ise hemencicik lafa atılarak

+Yarın babanızın yanında konuşsak olmazmı konu acilimi? Diye ağzımızı aradı
Meltem se daha inatçı ve sert bir tavırla evet acil dedi az sonra kadın pes etmiş bir şekilde geriye çekildi eve buyur etti bizi içeriye geçtiğimizde o küçük tatlı çocuk halının üzerinde oyun oynuyordu onu kucağıma alıp başka bir odaya geçmek için

+siz rahatça konuşun hanımlar diyerek bana sevimli sevimli bakan çocuğu alıp yan odalardan herhangi birine geçtim geçtiğimiz odada bir kanepe vardı ona oturarak çocuğuda kucağıma oturttum allahım o kadar tatlıydı ki ama bu sefer kurtuluşu yoktu onu evir çevir sevecektim bunu haketmişti