The silent student...

Hoofdstuk 4

Pov. Harry
Ik volg Louis ongemakkelijk het huis in en zie meteen de twee jongens staan. 'Liam en Zayn' zegt Louis. 'Dit is Harry, een van mijn studenten' ik glimlach alleen maar en weet niet goed wat doen. 'Hij is erg stil neem het hem niet kwalijk' hoor ik De meneer zeggen die over mijn rug wrijft.

'Eet je mee?' Vraagt Liam opeens en ik schud mijn hoofd. 'Jawel hij eet mee' zegt meneer Tomlinson opeens. Ik voel zijn hand op mijn rug en wordt naar de keuken geleid.

Wanneer we klaar zijn met eten kijk ik zoekend naar een klok maar die is er niet in de keuken. 'Het is half zes' zegt Liam opeens en ik kijk hem dankbaar aan. Alsof hij mijn gedachten kan lezen!

Pov. Louis
'Harry, zou je in de woonkamer even kunnen wachten?' Hij staat op en knikt. Ik kijk snel of hij weg is. 'Dus dat is die schattige student waarover je het had?' Zegt Zayn grijnzend en ik knik. 'Hoe oud is hij?' '17 jaar.' Zeg ik en ze lachen.

'Oke ophouden nu even serieus.' zeg ik lachend en ze knikken. . 'Hebben jullie hem al eens goed gezien? Die blauwe plekken, hoe mager hij is?' Ze knikken bedroeft. 'Ik wil hem helpen maar hij vertelt me niets over zijn thuissituatie.'

'Maar misschien is dat normaal? Je bent pas een paar dagen zijn leeraar en niet iedereen vertelt zo'n dingen tegen iedereen' zegt Liam en ik knik alleen maar.

Ik schuif mijn stoel naar achter en loop naar de woonkamer waar Harry op de bank zit. Ik glimlach en neem plaats naast hem. Hij ontwijkt mijn blik en ik zucht zachtjes. 'Bedankt voor het eten maar ik moet echt naar huis' zegt hij zacht en ik beslis om hem te laten gaan... 'Moet ik je brengen?' Hij schud zijn hoofd. Voor ik iets kan zeggen staat hij op. Zayn en Liam komen de woonkamer in en Harry bedankt ze nog een keer. Ik loop achter hem aan naar de voordeur. 'Harry, als er iets is je weet me te vinden oké? Kom gewoon naar me toe want je weet me nu wonen' zeg ik lachend en hij perst er een kleine glimlach uit.

'Bedankt maar dat zal niet nodig zijn. Ik ga u niet ten laste zijn meneer' zegt hij zachtjes en ik schud mijn hoofd. 'Je bent altijd welkom en je kan me gewoon Louis noemen. Alleen op school niet' hij knikt en ik laat hem buiten. 'Tot morgen op school!' Zeg ik en ik zwaai nog een keer...

Pov. Harry
Ik loop zodat ik sneller thuis ben en ja hoor ik kom sneller thuis aan maar ben dan ook doodmoe!

Ik zoek hopeloos in mijn tas naar mijn sleutels maar ik ben ze vergeten. Nee, ik kan niet aanbellen dan moet ik uitleggen waarom ik laat thuis ben en hij gaat me weer iets doen... ik begin sneller te ademen en moet even kalmeren

Met trillende handen druk ik op de bel en mijn hart gaat als een razende tekeer in mijn borstkast. Ik hoor wat gestommel in de gang en hoor een glas vallen. Hij is dronken. Fijn nog meer ruzie!

Hij opent de deur en ik ruik de verschrikkelijke geur van bier en zweet me tegenmoet komen. 'Was mijn sleutels vergeten' zeg ik zacht. Ik loop naar binnen maar ver kom ik niet want ik wordt met een smak tegen de muur gedrukt. 'Waar Was je? Het is veel te laat! Je weet wat de regel is: na schooltijd meteen naar huis'

'Ik moest nablijven.' Pers ik er moeizaam uit omdat zijn hand rond mijn keel zit. Ik voel zijn greep verstrakken...