The silent student...

Hoofdstuk 52

Pov. Harry
'Heb je gehuild?'

Ik veeg langs mijn ogen en schud mijn hoofd. 'Harry.' Zegt hij streng en ik ga op het bed zitten met gebogen hoofd.

'Ja.' Komt er zacht uit mijn mond terwijl de nieuwe tranen al stromen. De plaats naast me word ingenomen door Louis die me tegen zich aantrekt en over mijn rug wrijft.

Het is even stil en Louis weet dat er beter even niets gezegd kan worden. Net wanneer ik mijn mond wil opdoen om te praten tegen Louis word er op onze deur geklopt.

'Ja?' Zegt Louis eerder vragend en Zayn komt binnen. 'Stoor ik?' Ik schud mijn hoofd en veeg de tranen weg.

Ik voel zijn hand op mijn schouder en zie hem voor me neerknielen.

'Hey hazz, hoe voel je je?' Ik haal mijn schouders op en staar naar mijn handen die op mijn been liggen.

Pov. Louis
Ik zie Zayn naar me opkijken en hij zegt: 'ik laat jullie nog even, ik zie je straks wel weer.' Een schouderklopje op Harry's schouder volgt waarna hij de deur uitloopt en sluit.

'Wil je vertellen waarom je huilde?'

'I-ik was aan het douchen en- en ik dacht na. Ik zag al-alle beelden weer v-voorbij flitsen...' zegt hij stotterend tussen de tranen door.

'Sorry dat je dit moest meemaken, lieverd. Ik laat niemand nog aan je komen, dat weet je! Ik was er niet voor je en dat laat ik geen tweede keer gebeuren.' Zijn betraande ogen kijken op en ontmoeten mijn ogen. 'Het is jou fout niet, lou. Je kon er niet voor me zijn en dat begrijp ik! Stop de schuld niet bij jou alsjeblieft.' Ik glimlach klein en zeg iets wat op 'oké' lijkt.

'Nou, veeg je tranen weg en we gaan iets leuks doen!' Zeg ik om hem op te vrolijken.

Ik streel zijn wang droog met mijn duimen en druk een kusje op zijn lippen die nog steeds kapot zijn en kleine wondjes bevatten.

'Wat gaan we doen dan?' Vraagt Harry nu glimlachend als ik hem van de trap begeleid.

'Weet ik niet, we verzinnen wat. We kunnen gaan wandelen even?' Verzin ik ter plekken en Harry kijkt peinzend naar beneden. 'Harry?'

'Weet niet.' Mompelt hij zacht wat me doet vragen: 'wat zei je lieverd?'

'Ik weet het niet, oké!' Roept hij uit waarna hij zijn handen voor zijn gezicht slaat en op de grond neer zakt.

'Dan blijven we thuis, goed?' Zeg ik voor hem neerknielend. 'Ben je bang?' Hij knikt en ik weet dat hij zich schaamt.

'Ze deden dat op school vaker maar dit was anders... e-en ze deden me meer pijn.' Ik sus hem even opnieuw door lieve dingen te zeggen en hem gerust te stellen.

'Ik ben bij je en laat niemand je iets doen.' Ik glimlach geruststellend.

'O-oké.'

We trekken onze schoenen aan, vertellen de jongens dat we voor een klein halfuurtje weg zullen zijn en dan zijn de de deur uit. We hebben een half uurtje en dan komt Niall langs dus ruim de tijd om wat rond te lopen in het park hier iets verder op.

Het parkje is vrij verlaten als je de enkele onbekende kinderen met hun grootouders niet mee telt. Niemand die ons bekend voor komt is in het vizier dus eenmaal in het parkje neem ik Harry's hand. Ik weet dat dit hem ook gerust stelt maar op straat is het riskant. Als iemand ons samen hand in hand ziet kan dat voor problemen zorgen.

Ik trek hem mee naar een bankje waar we rustig naar een meertje staren waar eendjes vrolijk in rond zwemmen.

Ik sla mijn arm om Harry's schouder en samen kijken we in stilte naar het water.

'Kunnen we weer naar huis?' Vraagt harry zacht en ik knik. 'Waarom wil je zo opeens weg?' Vraag ik bezorgd en hij haalt zijn schouders op. Ik kijk op mijn horloge die aangeeft dat niall toch over tien minuten voor de deur zou staan.

'Komop dan.' In stilte lopen we weer terug naar ons huis en Harry stopt zijn handen in zijn zakken.

Ik open de voordeur en laat Harry eerst binnen gaan. Hij hangt zijn jas op en trekt zijn schoenen uit net zoals mij.

'Hey jongens.' Hoor ik Harry zeggen in de woonkamer maar niet zoals hij altijd deed. De vrolijkheid is weg uit zijn stem... ik loop de woonkamer in.

'Hoe was het bij Perrie?' Vraagt Harry met een kleine glimlach aan zayn. 'Goed hoor, ik vind haar echt heel leuk en nu zijn we al een tijdje iets.' Zayn glimlacht breed bij de gedachten aan zijn vriendin.

'Dat is goed om te horen.'

'En hoe gaat het met jou?' Ik sta in de deuropening en Harry zit met zijn rug naar me toe en merkt me helemaal niet op.

'Goed hoor.'

'Lieg niet Hazz.' Zeg ik terwijl ik naast hem plaatsneem. Ik zie hem schrikken en naar de vloer staren.

'We weten dat je je echt rot voelt dus vertel het ons.' Ik glimlach naar hem en hij bijt op zijn lip.

'Sorry.'

'Het is oké, hazz.' Zegt Liam nu die Harry ook glimlachend aankijkt.

De bel gaat en ik ga even opendoen. Niall springt vrolijk naar binnen en ik loop achter hem de woonkamer weer in.

'Hazz!'

'Niall?' Roept Harry eerder vragend maar knuffelt de blonde jongen stevig. 'Hoe gaat het?' Harry kijkt over niall's schouder naar mij en zegt: 'wel oké.' Ik schud kort mijn hoofd aangezien ik weet dat hij liegt.

'Wat kunnen we doen?' Vraagt Harry aan Niall die even denkt.

'We kunnen een film kijken?' Meng ik me in het gesprek en iedereen stemt in met een film. 'Kies jij maar Harry.' Zegt Zayn en Harry scrolt door de films.

'Niall kan je even helpen met wat ships en drinken?' Ik wenk hem naar de keuken.

'Het gaat niet goed met Harry hé?'