The silent student...

Hoofdstuk 34

Pov. Harry
Ik schrik wakker van een nachtmerrie en ga meteen rechtop zitten. 'Louis' mompel ik zachtjes maar dan besef ik dat hij niet in deze kamer is. Ik kijk op de klok die iets voor 1 uur aangeeft en ik zucht.

Ik loop naar de kamer van Zayn en open de deur zachtjes. Niemand is er. Ze zullen nog niet terug thuis zijn.

Ik denk terug aan mijn nachtmerrie en begin zachtjes te huilen. Ik sta op en loop op mijn tenen de kamer uit, zodat ik de slapende Niall niet wakker maak. Ik de keuken neem ik een glas water wat ik met trillende handen leeg drink.

De nachtmerrie ging over mijn vader, hoe hij me weer mishandelde en me aanraakte, ik wil er niet meer aan denken...

Ik ga op de bank zitten en klem een kussen tussen mijn handen. Ik zie hoe natte plekken op het kussen ontstaan waardoor ik mijn tranen wegveeg, maar die worden vervangen door verse tranen.

Ik hoor opeens wat gestommel en ik verstijf even. Het gerinkel van Sleutels doet me beseffen dat het de jongens misschien zijn. De deur gaat open en ze stappen de woonkamer even later binnen. 'Harry wat doe jij nog op?' Mompel Liam en ik merk dat hij dronken is. 'Liam ga slapen man.' Zegt Louis die nu pas mij opmerkt. 'Oei oei drama!' Mompelt Liam dronken en hij lacht met zichzelf. 'Hij is te dronken' zegt Louis lachend die Liam de trap op duwt.

Even later komt Louis naast mij zitten en legt een arm om mijn schouder. Ik begin weer harder te huilen en nu merkt hij mijn tranen. 'Hey hey, shtt wat is er?' Hij veegt ze voorzichtig weg en kijkt me aan. 'Nachtmerrie' mompel ik. 'Over wat?' Vraagt hij voorzichtig terwijl hij gerustellend over mijn rug wrijft.

'Mijn vader. Hij mishandelde me weer en verkrachten me bijna maar toen werd ik wakker en...' ik zucht en voel hoe Louis me zachtjes heen en weer wiegt. 'Ben jij niet dronken?' Hij schud zijn hoofd. 'Ik drink niet veel dus ben nooit echt dronken' ik knik en ruik ook niet de sterke geur van alcohol die bij Liam van ver te ruiken was.

Ik hoor gestommel op de trap en draai me om. Niall staat op de laatste trap treden en zijn mond gaat verbaasd open wanneer hij mij en Louis ziet. Een grijns komt op zijn lippen wanneer hij naar ons toeloopt. Louis laat zijn armen om mijn lichaam zakken. 'Wat is er?' Vraagt Niall doelend op mijn tranen. 'Nachtmerrie over mijn vader' mompel ik. Ik zie hoe een frons op zijn gezicht onstaat. Hij knuffelt me even en kijkt me bedroefd aan. 'Ik vertel je morgen alles, beloofd' hij knikt. 'Ga maar weer slapen, ik denk dat Harry liever bij mij slaapt.' Zegt Louis en ik knik. Weer komt de bekende grijns van Niall tevoorschijn en ik schud lachend mijn hoofd. 'Dat moet je me morgen allemaal uitleggen!' Zegt hij met een knipoog waarna hij de trap op verdwijnt.

'Kom wij gaan ook slapen' ik knik en we lopen met onze handen verstrengeld de trap op. 'Ga je het hem vertellen over...' 'ons?' Louis knikt en trekt zijn shirt uit. 'Ik weet het niet... ik zeg wel gewoon dat we goede vrienden zijn ofzo' mompel ik en ik ga in het bed liggen.

'Ik mag hem de waarheid toch niet zeggen' mompel ik er achterna en Louis zucht. 'Als jij denkt dat hij kan zwijgen, dan mag je het hem vertellen. Zo lang school er niets over te weten komt' ik zie hoe hij naar me glimlacht door het kleine lampje. 'We zien wel' ik knuffel me tegen Louis aan en ik zucht genietend. Er word een kus in mijn haren gedrukt. 'Ik hou van je' ik glimlach en zeg zacht: 'ik ook van jou'

'Heb je vaker zulke nachtmerries gehad?' Vraagt Louis bezorgt en ik leg mijn hoofd op zijn borst. 'Nee, niet dat ik me kan herinneren alleen schrok ik van deze wakker en het was zo eng allemaal' ik zucht en voel hoe Louis door mijn krullen heen gaat.
'Wil je slapen?' Ik schud mijn hoofd 'Ik wil nog niet slapen' mompel ik zachtjes tegen zijn borst aan. 'Bang dat de nachtmerrie terug komt' ik voel hoe twee vingers mijn kin optillen zodat ik recht in zijn ijsblauwe ogen kijk. Ik knik en wend mijn blik af totdat ik twee warme lippen op de mijne voel. 'Als er iets is mag je me meteen wakker maken. Denk aan iets leuks en ik bescherm je. Jou gaat nooit meer iets overkomen, daar zorg ik voor...'

Jullie mening over dit stukje? 

En wat vinden jullie van het boek in het algemeen? zijn er dingen die beter kunnen of graag anders gezien zouden worden dan kan je gerust een tip achterlaten dat zou me echt helpen!