Για τα μάτια της Όλιας

26

«Είναι κοριτσάκι, σας το επαναλαμβάνω, και μάλιστα φαίνεται κι απόλυτα υγιές. Μη στενοχωριέστε, όλα κυλούν φυσιολογικά». Ο γυναικολόγος σταμάτησε να μιλάει και στράφηκε προς το ζευγάρι που καθόταν απέναντι του. Τα πρόσωπα και τα σώματα και των δύο έμοιαζαν καμωμένα από κερί έτσι άκαμπτα που ήταν εξαιτίας της ανησυχίας. Όση ώρα άκουγαν όλοι μαζί τους χτύπους της μικροσκοπικής καρδιάς έκαναν και οι δυο κάποια απειροελάχιστη κίνηση, από τη στιγμή που ετοιμάστηκε όμως εκείνος να τους πει για το μωρό παίρνοντας τη συγκατάθεση τους, πάγωσαν και οι δυο σε πλήρη συντονισμό. «Χαμογελάστε, αυτό δε θέλατε να ακούσετε; Δε λέω πως αν ήταν αγόρι θα το αγαπούσατε λιγότερο, μα μιλάω έτσι εξαιτίας της παλιάς οδυνηρής σας απώλειας». Πρώτη αντέδρασε η Ηλέκτρα η οποία σήκωσε σπασμωδικά το χέρι της για να αναζητήσει αυτό του Λύσανδρου που έκανε ό,τι μπορούσε για να επαναφέρει στο φυσιολογικό τους χτύπους της καρδιάς του. Το χέρι της έμεινε όμως μετέωρο κι αυτό επειδή λίγο πριν φτάσουν στο ιατρείο είχε αρχίσει να λαμβάνει τις θλιβερές πληροφορίες που απλά και μόνο επιβεβαίωναν τους χειρότερους φόβους της. Ο Λύσανδρος συνήλθε και σηκώθηκε όρθιος πιάνοντας τελικά το χέρι της. Τα μάτια του καθώς καρφώνονταν έστω και για λίγο στα δικά της ήταν γεμάτα φωτιές αγάπης, μόνο που επειδή δεν έτρεφε πια αυταπάτες γνώριζε πως ο αποδέκτης της αγάπης αυτής δεν ήταν η ίδια αλλά το μωρό που μεγάλωνε μέσα της. «Το άκουσες Ηλέκτρα, είναι κοριτσάκι, μη λυπάσαι πια, έλα, ησύχασε, τα καταφέραμε». Ο Λύσανδρος τη βοήθησε να σταθεί κι εκείνη όρθια δίνοντας της να πιει λίγο νερό. Εκείνη του χαμογέλασε βεβιασμένα στρέφοντας αμέσως μετά την προσοχή της στον γιατρό που τους παρατηρούσε. «Χίλια ευχαριστώ γιατρέ, όσο άκουγα την καρδιά του νόμιζα πως η δική μου θα γινόταν κομμάτια. Σημειώστε μου ακριβώς ποιες εξετάσεις θα πρέπει να κάνω μέχρι τον επόμενο μήνα που θα έρθω πάλι να με δείτε». «Μη σε απασχολεί αυτό Ηλέκτρα, το παν είναι να παραμένεις ήρεμη, όσο για τις εξετάσεις, εδώ είναι, ορίστε. Αν χρειαστείς ο,τιδήποτε άλλο, τηλεφώνησε στο ιατρείο και η γραμματέας μου θα με ενημερώσει αμέσως προκειμένου να μιλήσουμε. Σου επαναλαμβάνω όμως πως όσο είσαι εσύ καλά θα είναι και το παιδί εντάξει. Ειλικρινά δε βλέπω κανένα πρόβλημα ως εδώ». Ο Λύσανδρος την έπιασε απαλά από το μπράτσο κι άρχισαν να περπατούν μαζί προς την πόρτα. «Αυτό θα κάνω γιατρέ, ακριβώς αυτό. Το παιδί θα μπαίνει πάντα πάνω κι από εμάς κι από τα πάντα». Του έστειλαν ταυτοχρόνως ένα χαμόγελο που έμοιαζε πιο αληθινό σε σχέση με όλα τα προηγούμενα και μετά βγήκαν από το ιατρείο τη στιγμή που σηκωνόταν μια ακόμη νεαρή γυναίκα που ετοιμαζόταν να μπει. Όταν μπήκαν στο ασανσέρ η Ηλέκτρα τράβηξε διακριτικά το χέρι της. Τώρα που είχε περάσει το πρώτο έντονο κύμα του στρες, της ήρθαν πάλι στο νου όσα της έστειλε ο ντετέκτιβ. Μετά την κηδεία χθες, ο Λύσανδρος είχε πάει κατευθείαν στο σπίτι της Όλιας κι είχε μείνει μαζί της εκεί για περίπου μιάμιση ώρα. Εκείνη απλά τον περίμενε υπομονετικά στο σπίτι της, λέγοντας στον εαυτό της πως είχε ακόμη ανάγκη για μοναξιά. Δεν ήθελε να σκέφτεται τι θα είχε κάνει μαζί της χθες, ακόμη και να είχαν απλά κουβεντιάσει, κι αυτό το ενδεχόμενο τη σκότωνε.