Για τα μάτια της Όλιας

32

Η Αριάδνη είχε κοιμηθεί πολύ άσχημα εκείνη τη νύχτα. Το ήξερε ενδόμυχα πως το γεγονός πως είχε αφήσει την Όλια να κάνει ολομόναχη ένα τόσο μεγάλο ταξίδι την είχε επηρεάσει με καταλυτικό τρόπο. Στην αρχή είχε συνεννοηθεί μαζί της να τη βοηθήσει κάποιος υπάλληλος του αεροδρομίου, αλλά όσο το σκεφτόταν τόσο δεν της άρεσε η ιδέα. Γιατί να μη δοκίμαζε να βρει κάποια εξειδικευμένη κοπέλα για να την αναλάβει αφού το οικονομικό δεν αποτελούσε και ιδιαίτερο πρόβλημα για την Όλια; Το βιογραφικό της Τζίλντα Γουίλσον της άρεσε από την πρώτη στιγμή αφού ήταν η πρώτη επιλογή του γραφείου στο οποίο απευθύνθηκε. Παρακολούθησε προσεκτικά το βίντεο στο οποίο η Τζίλντα αυτοσυστηνόταν κι αμέσως μετά ζήτησε να τη φέρουν ηλεκτρονικά σε επαφή μαζί της. Της άρεσε ακόμη πιο πολύ όταν την άκουσε να της μιλάει κι έτσι σε άριστα αγγλικά της εξέθεσε την κατάσταση λεπτομερώς. Ήταν τυχερή γιατί η Όλια φάνηκε να ταιριάζει μια χαρά στο πρόγραμμα της Τζίλντα αφού η κοπέλα που βοηθούσε εκείνες τις μέρες απουσίαζε σε μια εκπαιδευτική εκδρομή με το κολλέγιο στο οποίο φοιτούσε. Και μόνο που τερμάτισε την κλήση skype ξέροντας πως η Τζίλντα θα πήγαινε στο αεροδρόμιο είχε αρχίσει να νιώθει καλύτερα. Τελικά είχε παρακολουθήσει μια εκπληκτική θεατρική παράσταση παρέα με την Δάφνη και τον Άλκη που είχε για βασικό της θέμα τον πλατωνικό έρωτα μιας Γερμανίδας σοπράνο με έναν εφοπλιστή που ήταν ήδη παντρεμένος με μια νέα και ταλαντούχα συνάδελφο της. Η Δάφνη είχε ενθουσιαστεί με τους διαλόγους, και με τις άψογα συντονισμένες περιγραφές που της έκαναν η ίδια η Αριάδνη μαζί με τον πατέρα της. Αμέσως μετά, είχαν καθίσει για φαγητό σε ένα ήσυχο ταβερνάκι, και η βραδιά είχε κυλήσει αρμονικά, αβίαστα και σχετικά γρήγορα. Όταν γύρισε στο σπίτι της είχε ελέγξει το τηλέφωνο της. Τα μηνύματα του Ορέστη με τα οποία της ζητούσε πληροφορίες για την Όλια κατά κύριο λόγο, την είχαν κάνει να επιστρέψει απότομα στην πραγματικότητα βάζοντας τη σε σκέψεις. Τελικά είχε αποφύγει να του δώσει οποιαδήποτε πληροφορία, του έγραψε όμως όσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε πως δεν είχε κανέναν λόγο να ανησυχεί για την Όλια, και πως εκείνη ήταν καλά. Τα όνειρα της ήταν ταραγμένα μα εντελώς απροσδιόριστα. Πότε κρατούσε την Όλια από το χέρι προσπαθώντας να περάσει μαζί της μια γέφυρα φτιαγμένη από άμμο, και πότε πάσχιζε να τραβήξει από έναν βάλτο τον Ορέστη που έμπαινε όλο και πιο βαθιά μέσα του. Ο ήχος του ξυπνητηριού ήταν αληθινό βάλσαμο, και η σκέψη πως θα πήγαινε σύντομα να συναντήσει τη Δάφνη για να κάνουν τα ψώνια τους μαζί ευλογία σχεδόν. Ούτε που το κατάλαβε το πόσο γρήγορα ετοιμάστηκε κι έφυγε από το σπίτι. Η κοπέλα αφομοίωνε ταχύτατα ό,τιδήποτε της έδειχνε η Αριάδνη ενώ δεν έχανε ευκαιρία να της κάνει ερωτήσεις ζητώντας λύσεις προκειμένου να καταστήσει ευκολότερη την καθημερινότητα της. Εκείνο που ήθελε όπως όλοι, ήταν να ζητάει όλο και λιγότερο τη βοήθεια των άλλων. Όταν ήρθε το μήνυμα της Όλιας με το οποίο την πληροφορούσε πως δε θα της ήταν πλέον απαραίτητη η βοήθεια της συναδέλφου της επειδή είχε μόλις φτάσει κοντά της ο Λύσανδρος, η γυναίκα ανακουφίστηκε τόσο που δάκρυσε. Όσο τέλεια επαγγελματίας κι αν ήταν εκείνη, με τίποτα δε θα μπορούσε να συγκριθεί η ίδια με τον Λύσανδρο. Η Όλια τη ρώτησε πότε είχε καταστρώσει το σχέδιο. Η Αριάδνη βρήκε την ευκαιρία να της απαντήσει κάποια στιγμή που η Δάφνη έστελνε κι εκείνη ένα γραπτό μήνυμα σε μια συμφοιτήτρια της που της είχε προτείνει να κάνουν μαζί μια εργασία για το πανεπιστήμιο. Η Αριάδνη ζήτησε συγγνώμη από την Όλια εξηγώντας της πως από τη στιγμή που είχε μάθει τα πάντα για τη σχέση της με τον Λύσανδρο θα της ήταν αδύνατο να μην δοκιμάσει να μιλήσει μαζί του: «Δε θέλω να μπαίνω έτσι στη ζωή σου για να την επηρεάσω, αλλά σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις, θα ερχόμουν εγώ αν δεν ερχόταν εκείνος, σε αγαπάω πολύ. Μην το δεις σαν παρέμβαση σε παρακαλώ»...