Για τα μάτια της Όλιας

44

Η Όλια αν και δε μπορούσε να τους δει, δε δυσκολεύτηκε να νιώσει τις τρυφερές ματιές που αντάλλαζαν ο Άλκης με την Αριάδνη μέσα στο αυτοκίνητο. Της φαινόταν πως η φωνή της είχε γίνει πιο γλυκιά, πιο κοριτσίστικη, κι αυτό της άρεσε. Άρχισε να ρωτάει τη Δάφνη για τις επιδόσεις της μέσα κι έξω από το πανεπιστήμιο, κι όταν έμαθε την επιτυχία της στον διαγωνισμό, της έδωσε συγχαρητήρια και της είπε πως οπωσδήποτε θα οργάνωναν μια βραδιά στο χώρο τους κατά τη διάρκεια της οποίας θα διάβαζαν το διήγημα της καθώς και μερικά ακόμη κείμενα που θα μπορούσαν να ταιριάζουν στο θέμα του. Κάποτε έφτασαν και η Αριάδνη της πρότεινε το μπράτσο της, ενώ η Δάφνη ρωτούσε χαμογελώντας τον πατέρα της αν θα τη συνόδευε. Μπήκαν οι τέσσερις τους μέσα συνεχίζοντας να κουβεντιάζουν. Ήταν κανονισμένο να καθίσουν όλοι τους κοντά αν και κάποια στιγμή η Όλια θα σηκωνόταν για να μιλήσει. Την Ηλέκτρα την άκουσε σχεδόν πριν βολευτεί στη θέση της, μιλούσε δυνατά με τη σύζυγο κάποιου υπουργού, η οποία φαινόταν να την ξέρει. Κάποιοι άνθρωποι έσπευσαν να τους πλησιάσουν αναγνωρίζοντας την Όλια από την παρουσία της στον χώρο των ατόμων με προβλήματα όρασης. Συνομίλησε συγκινημένη με την αγαπημένη της φιλόλογο από το γυμνάσιο η οποία είχε επίσης προσκληθεί, καθώς επίσης και με τον πρώτο δάσκαλο που της είχε ενσταλάξει μέσα της το μικρόβιο της μουσικής από το δημοτικό ακόμη. «Τα θερμά μου συλλυπητήρια Όλια, έμαθα για τον θάνατο της Νέλλης». «Σας ευχαριστώ πολύ, να είστε καλά». «Πληροφορήθηκα όμως και για την πρώτη σου πετυχημένη δουλειά στον χώρο του κινηματογράφου. Θα πάω να δω την ταινία με την εγγονή μου η οποία το λατρεύει αυτό το είδος». Η Όλια κοκκίνισε. «Πάντα τα σχόλια σας είναι ευπρόσδεκτα, μη διστάσετε να με μαλώσετε αν δε σας αρέσει κάποια από τις επιλογές μου στην ενορχήστρωση». «Είμαι σίγουρος πως τα πήγες λαμπρά αλλά να περιμένεις οπωσδήποτε τηλεφώνημα μου γιατί θα σου επισημάνω όλα όσα θα κρίνω». Της έσφιξε το χέρι και μετά πήγε να καθίσει. Λίγο αργότερα κι ενώ γέμιζε ασφυκτικά η αίθουσα που ήταν αρκετά μεγάλη ευτυχώς για να τους φιλοξενήσει άνετα όλους, πέρασε να τους χαιρετίσει κι ο Λύσανδρος. Κρατούσε πάντα την Ηλέκτρα από το μπράτσο. Εκείνη ήταν ντυμένη με ένα πράσινο φόρεμα, πολύ μακρύ και φαρδύ. Είχε πια φουσκώσει για τα καλά. «Καλή επιτυχία». Η Όλια χαμογέλασε προς το μέρος τους. «Ευχαριστούμε πολύ, ξέρεις πότε περίπου θα πρέπει να μιλήσεις, έτσι δεν είναι»; «Και βέβαια, θα με βοηθήσει να ανέβω η Αριάδνη». «Τέλεια». «Ωραίο φόρεμα Όλια, το δικό μου είναι πράσινο, να πιάσε να το δεις». Η Ηλέκτρα της έβαλε το χέρι πάνω στο μπράτσο της. Το ρούχο είχε πράγματι μια γλυκύτατη υφή. «Μου αρέσει πολύ Ηλέκτρα, πώς πάει η εγκυμοσύνη»; «Πολύ καλά, μα δε σου κρύβω πως ανυπομονώ πια να περάσει ο καιρός για να την κρατήσω στα χέρια μου». «Και λογικό είναι, με έναν πόνο». Κάποιος από τους υπεύθυνους ήρθε να πει κάτι στον Λύσανδρο που συγκατένευσε και την επόμενη στιγμή τους άφηνε πάλι φεύγοντας παρέα με την Ηλέκτρα. Κάτι πήγε να της ψιθυρίσει στο αφτί η Αριάδνη όταν απομακρύνθηκαν εκείνοι αλλά η Όλια την παρακάλεσε να σταματήσει. Πέρασαν ακόμη λίγη ώρα συνομιλώντας με διάφουρους ανθρώπους ώσπου ακούστηκε δίπλα τους μια γνώριμη φωνή. «Καλησπέρα σε όλους, Όλια μου ήρθα, όλα να πάνε καλά εύχομαι». Η φωνή κοντράλτο της Αγγελικής που είχε ήδη αρχίσει να αγαπάει την έκανε να γεμίσει ξανά με χαρά γιατί η παρουσία της Ηλέκτρας είχε ρίξει για λίγο μια κακή σκιά πάνω σε όλες τις άλλες χαρές. «Καλώς την, ευχαριστούμε πολύ. Μη χαθείς μετά, έλα να με βρεις να πούμε και καμιά κουβέντα». «Όσο για αυτό να μείνεις ήσυχη. Πάω να καθίσω γιατί όλες οι θέσεις εδώ είναι πιασμένες». Η Αγγελική έφυγε και τότε μίλησε η Αριάδνη. Όλια μου, δίπλα της στεκόταν μια άλλη γυναίκα. Δεν ξέρω ποια ήταν. Σε κοίταξε, σε κοιτούσε για ώρα αλλά δεν είπε τίποτα όπως ξέρεις». Κάποια σκέψη πέρασε τότε από τον νου της μα την έδιωξε βιαστικά. Κάποιος είχε μόλις πάρει στα χέρια του το μικρόφωνο κι άρχιζε να μιλάει. Επρόκειτο βέβαια για τον ίδιο τον Λύσανδρο που άνοιγε επιτέλους τη βραδιά: