⊹ TEAM 88┊AVENGERS - [osh+lhn]

20┊Please do not blame yourself, SeHun. I want it. Goodbye.

LUHAN's POW ::

"Senden son bir şey rica etsem?"

"Efendim canım kardeşim?"

"Bana biraz zaman versen.."

"Ne için?"

"Ölecek olan insanın son isteği sorgulanmaz abi. Sana gitmeden önce biraz daha genel kültür aşılayayım."

Elindeki kadehi doğrularak sehpanın üzerine bıraktığında, derin bir nefes alarak kollarını açtı. Ne yaptığına anlam veremezken, başımda dikilen adamlarına başıyla bir hareket yaparak avuç içleriyle merdivenleri gösterdiğinde, yerimden usulca kalkarak ona arkamı döndüm. Her an ölecen olmamın endişesi ile koşar adımlarla merdivenleri aştığımda, odama girmemin hemen ardından odama göz attım.

Yapacak işim, ağlayacak halim, ulaşacak kimsem yoktu. Neden kaçmıştım ki abimden?

İçimdeki iyimserliğe kulak vermek yerine derin bir nefes alarak yeni düzenlediğim kütüphanemin önüne dikildiğimde, kitaplarıma parmak uçlarımı dokundurarak önlerinde bir kez gidip geldim yavaş adımlarla.

"Beni buraya kadar getirdiğiniz için teşekkür ederim. Şimdi başka hayatlara umutları için yoldaş olma zamanınız.."

Masamın önüne oturarak yarım kalacak olan defterlerimin tekini önüme çektiğimde, içine aldığım notlara göz gezdirdikten sonra boş bir sayfa koparttım.

Yapmanız Gerekenler

1- Kitaplarımı ihtiyacı olan minik Umpa Lumpa'lara bağışlayın.

2- Elbiselerimi dağıtın, BaekHyun beğendiklerine çökebilirsin, nope.

3- Telefonumu ve defterlerimi mümkünse yok edin. Bazı şeyler açığa çıkarsa bitmiş hayatım kararır yoksa.

4- Jongin salağına benim adıma burs verin, sürekli benim hesaplarımı kullanıyor- şaka şaka. Arabamı ona verebilirsiniz, benzin parasını da bir zahmet bulsun birilerinden.

5- Jackson. Tamam. Senin olsun plaklarım. Al da başına çal.

6- Yuta.. ona iyi bakın. Bir aileye veya sosyal hizmetlere verilmesin. Aptal Mark, BaekHyun ile evlen de Yuta'nın hayatı kurtulsun. Ya da.. vazgeçtim. Çocuk aranızda delirir, siz en iyisi ona iyi bir aile bulun, mümkünse aklı başında insanlar olsunlar.

7- Benden bir özür bile dilemedin ya Lucas, alacağın olsun pis paçoz. Sen duşta saçını sabunlarken arkandan belirip seni korkutmaktan çekinmeyeceğim ulan, benden ayrılmak neymiş, göreceksin. Sen benim gibi bir insana nasıl kazık atarsın ya, tokmak kafa?!

Lucas'a yeniden sinirlendiğim için lafı uzatmak yerine vasiyetnamemi uğurlu rakamımda bıraktığımda, kağıdı katlamak yerine duvara asarak keçeli kalemlerimle etrafına çemberler çizdim, duvarı karalamamı umursamadan. En azından son arzumlarıma dikkat kesilip benim için bir şeyler yapabilirlerdi, değil mi?

"Of.. ölmek ne zor şeymiş arkadaş.. çok yoruldum.."

Odamdan çıkarak merdivenleri yeniden indiğimde, eve ne zaman geldiğini duymadığım arkadaşı ile konuşan abime işaret parmağımı sallayarak durmadan yürümeye devam ettim. Mutfağa girmemin ardından abur cubur çekmecesini açarak içine gömülmek yerine buzdolabından süt ve soğuk su şişesini çıkardığımda, yere dikkatlice oturarak hepsini hızlıca yemeye başladım. Sütü içeceğim derken yarısını üzerine dökmemin dışında karnımı ilk defa istediğim bir şekilde doyurduğumda, bunun mutluluğu ile yerde yuvarlandım bir süre boyunca. Midemin bulanmasına neden olan bu harekete son vererek yeniden ayağa kalktığımda, beni yanına çağıran abimin yanına koştum hızlıca.