GÜVENİLMEZ

GÜVENİLMEZ -1-

Bölüm 1

'' Sevgili Günlük;

Biliyorum, adam akıllı yazmayan birinin günlüğü olmak çok saçma. Ama yazmaya üşeniyorum, ya da hayatımda ekşın olmadığı için yazma gereği duymuyorum. Bazı kızlar var mesela. Spagetti gibi hayatları var. Yani karman çorman. Her gün farklı birbirinden farklı bir sürü olay yaşıyorlar. Bu hayatlarını etkiliyor. Bir sürü arkadaşları var. Benimse hiç yok. Ciddiyim, mesela bazılarının çocukluk arkadaşları oluyor, ilk adımlarını beraber attıkları, beraber barbie bebek oynadıkları ya da parkta kumdan kaleler yapıp bozduğu.. Ama benim yok, hiç olmadı. İnsanlara karşı hep önyargılıydım çünkü okuduğum kitaplarda insanların her zaman birbirlerini kırdıkları yazıyor. Değer verdikleri insanları bile kırıyorlar, hem de hiç acımadan, umursamadan.. Ya da birbirlerine aşık oluyorlar ama sonunda ya kız ya da erkek bırakıp gidiyor. Hiç sevmemiş gibi çekip gidebiliyor. Tüm bunları yaşamak istemezdim -ki yaşayamadım zaten- bırakıp gidilmek, önemsenmemek, değersiz hissetmek ve kırılmaktansa odamdan hiç çıkmayıp saatlerce Tumblr'da takılıp, müzik dinleyip, kitap okumayı tercih ederim. Sonuçta hepsi güzel. Canım sıkkınken Tumblr'da vakit harcıyorum ve kafamı dağıtıyorum, müzik dinleyerek gerçekleşmesi için her akşam Tumblr'da ki yıldızlı postu reblogladığım hayallere dalıyorum ve kitap okuyunca da farklı bir dünyaya kapılarımı açıyorum. Sonra da kapıyı çalıp içeri yiyecek bir şeyler getiren bir annem oluyor tabii. Kaçınılmaz son, ne harika ama! Kısacası bugün de her zaman ki gibi sıradan. Yine kimseyle konuşmadan okula gidip geliyorum. İnsanlara hala güvenmiyorum ve sanırım hiç güvenemeyeceğim. Belki şu lise aşklarından biri gibi bir ilişkim olur. Tabii orada ki kızlar güzel. Uzun bakımlı sarı saçları, pürüzsüz tenleri ve harika fizikleri var. Benimse sarı- kahverengi karışımı saçlarım, mavi gözlerim, domuz burnunu andıran burnum ve 1.75 boyum var. Yani hiçbir erkeğin hayalinde ki havalı kız değilim, ve sanırım hiç olamayacağım.'' Diyerek günlüğümün 3. sayfasını noktaladım. Cidden işsizin tekiydim. Hiç arkadaşım yoktu ve günlük bile yazmıyorum adam akıllı. Tek yaptığım uyanıp okula gitmek, sonra eve gelip saatlerce kitap okuyarak müzik dinlemek veya Tumblr'da takılmak. O kadar süredir okula gidiyorum. 10 senedir. Ama o zaman diliminde hiçbir arkadaşım olmadı. Size kendimden bahsetmem gerekirse; Adım Alya. 16 yaşında sıradan bir kızım, hayır hayır cidden sıradanım. Sarımsı ve bakımsız saçlarım ve 1.75 boyumla çok ama çok sıradanım. ''Sarışınsın daha ne istiyorsun'' dediğinizi duyar gibiyim. Ama her sarışın güzel olmuyor. O kadar çirkin olmadığımı söylüyor annem. Ne zaman bu konuyu açsak ''Senin yaşıtların saçlarını seninki gibi yapmak için boyatıyor, seninle aynı boya ulaşmak için spor yapıp her öğün süt içiyorlar, dudakları kırmızı olsun diye ruju burunlarına kadar sürüyorlar ama sen her zaman doğaldın. '' diyor. Belki haklıdır, belki hiç arkadaşım olmadığı için keşfedilmiyorumdur.

''Alya yemek hazır!'' diye çağırdı annem.

Zaten ne zaman yemek hazır olmadı ki bu evde?