Geist

Bölüm 10

Kabus gördüğüm geceler çok erken kalkıyorum ve geri uyuyamıyorum.Bunun artık rutin haline gelmesi canımı sıkıyor.Ayılabilmek için kahve yaptım;balkona oturdum.Bu kadar çok kahve içmeye devam edersem selülitlerim alıp başını gidecek zaten.Annemle o geceden sonra konuşmadık;iki gündür eve ben okuldayken geliyor,bu yüzden karşılaşmıyoruz.. Arabası garajın önünde,neden işe arabayla gitmiyor ki? Araba demişken Rudolf'un hala tamircide olması ayrı bir sinirimi bozuyor.Annemi görür görmez Rudolf'u almaya gitmesini söyleceğim.O gece konuştuklarımız beynimi kemirirken bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum.Büyükbabamın vampir,büyükannemin büyücü olması çok saçma geliyor ama... bilmiyorum... efsaneler gerçek olabilir değil mi? Filmlerdeki inatla 'Salak mısınız? Öyle şeyler gerçek olamaz bir kere!' tavırlarını sergileyen ergenlerden değilim ama inanasım da gelmiyor.Neyse,buna annemin sakladığı ailevi şeyleri gördüğümde karar vereceğim.Hatta belki de akrabalarımla tanışma zamanım bile gelmiştir..

Saate baktığımda 05:07'ydi.Terliklerimi giyip pijamalarla garaja indim.Yolda Kerberos peşime takıldı.Kapısını zar zor açtım,ışığı yaktım;üzerinde beyaz bir örtü vardı.Örtüyü kaldırdığımda oldukça tozlu,bir o kadar da ihtişamlı bir şekilde karşımda duruyordu.Hemen raftan bir bez aldım;temizlemeyi bitirdiğimde saat 6:30'du.Motorun karşısına oturdum ve Kerberos'u okşayarak düşüncelere daldım.. Bu motora binmenin benim için zor olması gerekirdi çünkü babamı bu motorun üstünde kaybettim.Ama bindikçe kendimi babama daha da yakın hissediyorum sanki.Beni önüne oturturdu;annemden gizli bazen ormana,bazen büyük nehire piknik yapmaya giderdik.Küçücüktüm ama rüzgarı saçlarımda hissetmek ve arkamda en güvendiğim insanın olmasının verdiği rahatlık benim için her şeyden başkaydı.Motora binmek için aklım giderdi.Şimdi düşününce küçücük bir çocukla öyle tehlikeli yolculuklar yapmayı göze alan babamın cesaretine bir kere daha hayret ediyorum.

Nereden baksan 3 yıldır bu motora elimi sürmemiştim,annem istediği için.Rudolf'u alana kadar motoru kullanacağım.Motoru garajtan çıkarıp yukarı hazırlanmaya çıktım.Daha dersin başlamasına çok vardı ve ben bu bebekle baş başaydım.Hemen eve çıkıp üzerimi değiştirdim,biraz makyaj yaptım ve motora atlayıp yollara düştüm.

Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan okul saatine kadar şehir dışına çıkıp ormanlık alanda dolaştım.Ve sırf annem yüzünden kendime motoru yasakladığım için yine kendime kızdım.Richard'ın evine az bir mesafedeydim,bugün bir değişiklik yapıp onu okula ben bırakayım diye düşünüp onun evine sürdüm.Kapıyı bana zombi gibi açan Richard'ın yeni uyanmış olması biraz rahatlattı beni.Şu an bizimkiler derste olduğu için  geç kalması işime geldi,yoksa boş yere gelmiş olacaktım.Hemen boynuna atladım.

"Bu saatte hangi rüzgar attı seni buraya başımın belası?" 

"Sanada günaydın,ağzı leş gibi kokan adam!" Suratını buruşturdu,tam cevap verecekti ki ardımdaki motoru fark etti.

"Aman tanrım! Motoru çıkarmışsın! Özl- bir saniye Clementine bu duruma ne diyecek?"

"Ah annemi boşver şimdi hazırlan da çıkalım canım." 

"Hayır,bugün okula gelmeyeceğim." dedi motoru okşarken.

"Geleceksin,o kadar yolu boşuna mı geldim? Hem Harry ile ilgili anlatacaklarım var." Ne yazık ki,dedikoduya olan zaafını biliyorum salak çocuk.

"Tamam,hemen anlatmaya başlıyorsun" dedi.Tam da tahmin ettiğim gibi.. O hazırlanırken bende yatağının üstüne oturmuş telefonda guitar hero oynayarak ona dün olanları biraz değiştirerek anlattım.Mesela annemin anlattığı şeyleri söylemek yerine kavga ettik dedim.Muhabbet ederek yola koyulduk.

Okula gelişimiz çok olaylı değildi ama havalıydı.Zaten bu motoru ne zaman çıkarsam karizmam ortalığı yıkar geçer.Hiç alçakgönüllü olamam,gerçekçi bir insanımdır.Okulun kapısından girdiğimiz anda gözler bize çevrildi;hiçbirini umursamadan hızla otoparka sürdüm.Motordan indiğimiz gibi Steph'in bize koştuğunu fark ettik.