♡4♡

159 21 0
                                    

•••••••••••••••••••

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

•••••••••••••••••••

•••••••••••••••••••

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

■■■■■■■■■■■■■■

Ордноос гаран алхах хаан энгийн нэг гудамж руу орон нэг юм хайж байгаа бололтой толгойгоо ийш тийш хөдөлгөнө. Хажуугаар нь зөрсөн бүхэн түүнийг хүндэтгэн инээмсэглэн толгой бөхийх нь ард түмэн түүнд хайртай ажээ. Сүр сүлдээс нь айн чичрэх ч өдий зэрэгтээ амар тайван амьдрах нь хааны ач гавьяа гэж тэд мэддэг.

Хайж байсан хүнээ олон, жижигхэн мухлагийнх нь нэг сандал дээр очин суув.

-"Хөөх, хаан нэг муу ноорхой байшинд ирж байгаа нь анхны удаагийнх биш гэж үү?"

-"Тийм ээ, Анхны удаагийнх"
Доогтойн аргагүй ярилцаж буй 2 залуун яриаг таслан:

-"Та хоёр энэ хогийн өрөвдөлтэй ажлаа хэзээ зогсоох юм бэ?"

-"Тийм шүү! Би энэ хүнд туслаад зогсож байна гэхээр итгэж чадахгүйнэээ"

-"Мин Юнги! Чамд тийм ядаргаатай санагдаж байгаа бол арилж болно....... Та хоёр шиг хүйтэн сэтгэлтэй, мөс шиг зүрхтэй хүмүүс хэзээ ч ойлгохгүй л дээ. Хүүхэд гэдэг бол жинхэнэ сахиусан тэнгэр, харин та хоёр бол биш.. Ойлгов уу?"

-"ОЙЛГОЛОО ДОО, ОЙЛГОЛОО!" хэмээн зэрэг шахуу орилон хэлэв. Үүнийг хэдэн удаа сонсож байгаагаа ч мэдэхгүй нь.

-"Тэгээд? Бид хоёрт туслахаар ирээгүй байлтай. Юу болсон юм?" гэхэд хаан хөлөө ачин суугаад:

АГУСТ&КАРЛ✅ [Completed]Where stories live. Discover now