♡15♡

113 18 0
                                    

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

-"Али!.....Али!"
-"Алиса!" Өрөөний гаднаас хэн нэгэн хаалгыг зогсолтгүй нүдсээр. Гэвч хаалгыг онгойлгох бүү хэл байрнаасаа ч хөдлөх тэнхэлгүй болсон охинд өдөржин орох бороон, шаагих чимээтэй адил болж.

Хэрэв хэн нэгэн түүний ганц ч хөдлөөгүй хуруу, нэг л байрандаа тогтох нүдийг ажвал бодолд дарагдах өрөвдөлтэй охин лугаа харагдавч, үнэндээ тэр охины толгой юуг ч хүлээн авах чадваргүй болсон байх ажээ.

Зөвхөн тэр хүний л хоолойг сонсчихвол талын цас хөрсөндөө ширгэж, голын мөс хайлан урсч, мянган цэцэгс дэлбээгээ дэлгэх болов уу?
Биеийнх нь бүх эд эсүүд хөдлөхгүй атлаа яагаад нүдийг нь хорсгох давслаг зүйл урсаад байгааг тааж ядах юм.

"Ирнэ биз дээ?" гэх бяцхан найдлага төрүүлэх асуулт ч гэмээр ойлгомжгүй өгүүлбэр.

Үүнийг толгойндоо хэд хэдэн удаа аваачивч цэцэгс хүртэл нүүрээ буруулах мэт хүний харцыг булаах үзэсгэлэнт хайран дэлбээсээ ямар ч хайр энэрэлгүйгээр шалбааг болсон бороон усанд бэлэглэчих юм. Дээшээ хариу нэхэвч хархан үүлс нь яагаад биднээс асуугаад байгаа юм гэж уурсан, аянгаа цахиулна. Болохгүй нь дээ, бүтэхгүй нь дээ хэмээн ой модос руу горьдлого тээвэл манан дунд бараа нь үл харагдана.

АГУСТ&КАРЛ✅ [Completed]Where stories live. Discover now