𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌𝑷𝒊𝒏𝒌 𝑺𝒉𝒐𝒕𝒔✔

1.Nofelita

" لیسا "

تقریباً پنج هفته ای میشد که به این یتیم خونه اومده بودم . البته من نیومده بودم وقتی چشمام رو باز کردم دیدم اینجام و هانا صاحب نوفلیتا که یه زن میانسال و غُرغُرو و هوس باز بود بهم گفت که پدر مادر تو تصادف مردن و منو آوردن اینجا .

دو هفته اول افسردگی گرفته بودم که چرا من انقدر بدبختم و چرا باید تو این یتیم خونه ی ترسناک و متروکه که فقط ۱۵ بچه ی بی سرپرست توشه زندگی کنم اما با دیدن هیونا که مثل خودم پدر مادرش رو تو تصادف از دست داده بود ، آروم شدم .

سعی کردم که گذشته ام رو فراموش کنم و اینجا با دوستای جدیدم زندگی دوباره ای رو شروع کنم و هر جور که تونستم خودمو سرگرم کنم البته اون همه کار که هانا بهمون میداد به اندازه ی کافی سرگرم کننده بود ؛ شستن لباس ها و ملافه هایی که کثیفن و بوی تعفن میدن ، طی کشیدن زمین کثیف یتیم خونه ، آشپزی کردن و شستن دستشویی های لجن گرفته ی نوفلیتا !

خب معلومه که هیچکس با این همه کار هیچ وقت اینجا حوصلش سرنمیره و همیشه سرگرمه .
ولی خب...باید باهاش کنار بیام تا بتونم زندگی کنم.

اما خیلی چیز های این یتیم خونه عجیب و غیر عادیه !

صدا هایی که شبا میشنوم که انگار یکی داره اسم منو صدا میکنه .

گاهی حتی شب ها که خودمو میزدم به خواب حس میکردم یه نفر کنارم نشسته و داره مو هامو نوازش میکنه.

امشب که اومد تو اتاقم سریع چشمام رو باز میکنم ببینم کیه!

"ساعت ۱۰ شب،یتیم خونهٔ نوفلیتا:"

خاموشی رو زدن و من از هیونا خداحافظی کردم .
اتاق هامون بغل هم بود ولی من خیلی دلم میخواست که شب ها هم پیش هم باشیم .دقیقا لحظه ای که خواستم در اتاق رو ببندم،هیونا صدام زد:"لیسایا"

با لبخند سمتش برگشتم:"بله؟"

خم شد و بوسه ی آرومی کنار لبم گذاشت:"شب بخیر،حالا راحت میخوابم.
من که هنوز تو شک اون حرکتش بودم گیج سری تکون دادم:"شب تو هم بخیر"

وارد اتاقم شدم و در رو هم پشت سرم بستم:"وای خدا اون الان منو بوسید؟!"
و با هیجان دستم رو گوشهٔ لبم کشیدم و خوشحال از اینکه یه دوست مثل خواهر پیدا کردم،به سمت تختم رفتم و پتو رو خودم کشیدم.بیخبر از هدف هیونا از اون بوسه....

"هیونا"

هه دختره ی احمق الان چی فکر میکنه با خودش ؛ حتما خیلی خوشحاله بوسیدمش!
آه ! ولی بوی خونش خیلی وسوسه انگیز بود .
گردن سفیدش...منتظر اون روزی ام که دندونامو توش فرو کنم....