"""""""""""""""""""
"အစ္ကို႔ကို Kong လာ႐ွာမယ္....
Kong အစ္ကို႔ကိုလာ႐ွာမယ့္အခ်ိန္ထိ
Kong ကိုေစာင့္ေပးေနာ္...''
"ဒါေပါ့....Kong ကို အစ္ကိုေစာင့္မွာေပါ့..''
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အခက္သားလား
ကေလးေရ...
အစ္ကို႔ ရဲ႕ရင္ဘတ္နားေလာက္႐ွိတဲ့
အရပ္နဲ႔ အစ္ကို႔ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ေျပာေနပံုေလးက ခြဲသြားဖို႔ေတာင္
အစ္ကို႔ကိုခက္ခဲေစတယ္...
" သား...I Aoon....ေဖေဖတို႔ဝင္စို႔...''
Arthit ရဲ႕ခါးနားမွာဖက္တြယ္ထားတဲ့
လက္ေသးေသးေလးေတြက
ပိုၿပီးတင္းက်ပ္သြားသလိုပဲ...
ေမေမ႐ွိစဥ္ထဲက အတူေနထိုင္ခဲ့တဲ့
သူ႔ရဲ႕မိသားစုေလးကိုခြဲၿပီး
ရပ္ျခားကိုထြက္ခြာသြားရေတာ့မယ့္
လူတစ္ေယာက္....
အားလံုးကို အၾကည့္နဲ႔ပဲသူႏူတ္ဆက္လိုက္တယ္...
"သား....က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ေနာ္...''
အန္တီ က ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးလုပ္ၿပီး
ဘယ္ႏွခြန္းေျမာက္မွန္းမသိတဲ့
အမွာစကားကိုေျပာျပန္တယ္...
အဖ်ားခတ္သြားတဲ့ ႐ိႈက္သံဟာ
တုန္ယင္စျပဳေနၿပီျဖစ္တဲ့ Kong ရဲ႕
ေက်ာျပင္ေလးနဲ႔အၿပိဳင္...
"ဟုတ္ကဲ့.....''
သူက ေယာက်္ားေလးေပမို႔
စိတ္ကိုထိန္းထားရတယ္...သူ႔ရဲ႕ဝမ္းဗိုက္က Kong ရဲ႕မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕နဲ႔စိုစ
ျပဳေနေပမယ့္လည္းေပါ့...
"Kong....သား...လာေတာ့ သားအစ္ကို
က သြားရေတာ့မွာ...''
သူ႔ဝမ္းဗိုက္နားကေန မ်က္ႏွာမခြာတဲ့
ေကာင္ေလးဟာ သူ႔ကိုပိုပိုၿပီးတင္းက်ပ္စြာ
ဖက္တြယ္ထားေလရဲ႕...
ျဖဳတ္ဖယ္ပစ္လိုက္ဖို႔ သူ႔မွာအင္အားမ႐ွိဘူး...
အဲ့ဒီအစား ေက်ာျပင္ေလးကိုသာ
အသာပြတ္သပ္ေပးေနမိတာ...
" လာပါေတာ့ သားရယ္....သားအစ္ကို ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္...''
ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူ႔ဆီကေနခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုခြာၿပီး
အန္တီ့ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ျပန္ေလတယ္...
မျမင္ရတဲ့မ်က္ႏွာေလးကမ်က္ရည္ေတြကို
သုတ္ေပးခ်င္ေပမယ့္
အျမင္မခံခ်င္တဲ့ကေလးဟာ
ခုနကလို သူ႔အေမရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာအပ္
လို႔...
