Napakalas ako sa yakap ni David. I somehow felt comfortable but yeah.
"Be-Lia?"
"P-po?" Nakakahiya jusko 😣
"Just call me Chelsea. I have your phone. Nalaglag kanina."
"Hala? Seryoso?"
"Sakin na muna. Dadalhin ko sa pagawaan. Mukhang nasira sa pagkakabagsak ehh"
"Nako wag na"
"I insist. Nakausap ko din yung asawa mo kanina. Nagpaalam ako sa kanya if you can stay, pumayag siya"
"Stay? Bakit? Why do I have to stay?"
"Pakiusap ko na lang sayo Lia. We need your help"
"Pano yung baby ko?"
"We'll attend to the baby's needs. Wag ka mag-alala."
"Bakit ako magtitiwala sa inyo?"
"Lia... nakikiusap na lang ako sayo." Bulong niya "David is close to being suicidal. Ayokong mamatayan pa ulit ng kaibigan"
"Pumayag ang asawa ko?"
"Yes. I told him and he agreed"
"O-ok"
Chelsea smiled at me.
"Thank you"
Lumapit na lang muna ako sa anak ko.
"Baby... dito muna tayo ahh??" Sabi ko sa baby ko.
"Anong pangalan ng baby?" David
"Dave. It was originally David pero ayaw ng asawa ko ehh"
David's PoV
Ikaw talaga yan Belle. That's you.
Just by hearing the baby's name, nagsimula na namang pumatak ang mga luha sa mata ko.
Belle wants our first born to be named after me. Belle said na pag lalaki, David Junior. Pag babae, kasunod din sa pangalan niya, hindi man eksakto pero hango.
"Umiiyak ka na naman? May mali ba kong nasabi?"
Umiling ako.
"Miss na miss na kita..."
"You love her that much ano?"
"I love you that much I'm dying right now"
"Ha?"
"M-magpahinga ka na dyan. Okay lang ako dito"
"Sige. Magsabi ka lang ng kailangan mo ah?"
"Ikaw ang kailangan ko Belle"
"Ano yun?"
Tumalikod na lang ako sa kanya. Ang hirap hindi isipin na siya talaga si Belle. My mind is telling me no but my heart tells otherwise.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
When I read Chelsea's message hindi ko na napigilan ang sarili ko.
I stood up from the bed inside this room kung san ako dinala nina Chelsea and went to hug her from behind
"D-david?"
"Alalahanin mo ko please... please remember me Belle. Ako to... ako tong mahal mo... Belle..."
Luha. Luha pa rin. My emotions are so messed up.
Humarap siya saken but I didn't let go.
"Pero hindi talaga ako si Belle, David"
"Bakit ba pinagpipilitan mong hindi ikaw?! Ikaw si Belle!! Alam kong ikaw si Belle!!"
I saw how she was shocked when I shouted. Napaupo na lang ako sa sahig.
"Just let me die. Umalis ka na lang"
"David..."
"Hirap na hirap na ko!!! Isang taon Belle!! Isang taon!! Gusto ko nang mamatay!! Ang sakit sakit na!!"
