36 Vragen (en heel veel koffie)

1. Koi No Yokan

Japans : Het gevoel dat je krijgt wanneer je iemand ontmoet, en weet dat je verliefd op diegene zal worden.

'Hoe duur was het eigenlijk, die bruiloft?' vraagt Ella.

Loubna spuugt haar thee uit en begint te hoesten. 'Hoezo vraag je dat? Aso. Ey man waarom is dat belangrijk?'

Ik probeer heel hard mijn lachen in te houden en bijt op mijn onderlip. Ik kijk heen en weer van mijn boze zus Loubna naar haar beste vriendin Ella. Lou geeft me een blik. De blik. De ik-ga-je-vermoorden-als-we-thuis-zijn-blik.

'Kifesh, je helpt me niet uit deze situatie?!'

Ze wijst met haar vinger naar me en de weerkaatsing van de stapel diamanten op haar ringvinger verblindt me bijna. Ik schud mijn hoofd, zucht, en besluit me dan toch maar in dit gesprek te mengen. Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van koffie met Lou en Ella, maar deze koffietent is nieuw en ik wilde er toch al heen. Loubna en Ella hebben altijd een soort een-tweetjes waar ik bijna niet tussenkom. Ik denk dat ze een eigen vorm van Nederlands hebben verzonnen toen ze als baby's naast elkaar lagen want ik versta ze 80% van de tijd niet als ze samen zijn. Hun vriendschap bestaat al langer dan ik leef, dus ik zou er eigenlijk geen mening over moeten hebben. Maar ach.

'Is het heel raar dat iemand vraagt hoe duur je bruiloft was als je een hele juwelierszaak aan je hand draagt, Lou?'

Ella slaat haar arm om me heen en wrijft over mijn hoofddoek alsof ik een kleuter ben uit haar klas die net de tafel van 5 heeft opgelepeld. Ik laat haar gaan. Kleuterjuf lijkt me geen makkelijk beroep en het is beter dan de uitgespuugde thee die ik net van Loubna in mijn gezicht heb gehad.

'En daarom hou ik van je zusje, Loubna.' Ella pakt mijn gezicht tussen haar handen. 'Romaisa, wanneer ga ik je zien als ik Lou in haar eigen huis moet bezoeken? Wie praat met me als Lou ongesteld is en me negeert omdat ik geen chips voor haar heb gehaald? WIE?'

'Dames.'

Loubna's ogen worden drie keer groter.

'Ik denk niet dat je chips kan kopen zonder bankpas. Ben jij Romaisa Abahessine? Je bankpas lag nog bij de kassa.'

Naast ons tafeltje staat een jongen in een baristaschort. Hij lacht. Op zijn schort staat A little Espresso. A Whole Latte Love. Ik wil de persoon die die slogan heeft verzonnen een high five geven. De reden dat ik naar deze koffietent wilde is omdat het zaakje Mugnificent heet. De muren hangen vol met koffiekopjes. Ik ben makkelijk te paaien met slechte woordgrappen. Loubna is van de slechte openingszinnen.

'Thanks, Julail.' Ik pak mijn bankpas uit zijn hand.

'Kennen jullie elkaar?' Ella's ogen zijn inmiddels ook uit haar oogkassen gesprongen.

'Nee, maar hij heeft een naambordje op en heeft nu informatie over Loubna's cyclus dus hij voelt als familie. Sprak ik het goed uit?'

Loubna gaat me nu sowieso vermoorden als we thuis zijn. Lachen.

De jongen tikt zijn bordje aan met zijn vinger en kijkt me lachend aan. 'Ja! Dat is echt de eerste keer dat iemand het meteen goed zegt. Normaal gesproken moet ik zeggen Julail zoals mail in het Engels maar dan met een Jul zoals Julia ervoor. En vergeet niet, ik weet ook je rekeningnummer.'

Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Julail nog steeds naar me kijkt om af te wachten wat ik antwoord, maar ik hou Loubna in de gaten. Ik weet wat ze gaat zeggen. Is ook een beetje mijn eigen schuld, had ik maar geen grappen moeten maken over haar baarmoeder.

'Wil je haar telefoonnummer erbij?' vraagt Loubna enthousiast.

Van haar heb ik de ik-ga-je-vermoorden-als-we-thuis-zijn-blik geleerd. Nu gooi ik hem snel terug haar kant op. 'Ja, hebben jullie een vacature. Ik zoek nog een bijbaantje,' zeg ik er snel achteraan met een zenuwachtig lachje.