36 Vragen (en heel veel koffie)

5. Rendezvous

Frans: Een ontmoeting op een afgesproken tijd en plaats.

Daar zitten we dan. Het 'gesloten'-bordje is omgedraaid bij de deur en Julail en ik hebben allebei een grote mok in onze hand. Hij een americano, ik een matcha latte. We zitten aan een van de tafeltjes in de zaak. Een hele grote kaaspizza, die we hadden laten bezorgen naar de winkel, ligt tussen ons in. Als een soort grens. Een kazig pizza gordijn. Hij daar. Ik hier. Ik besef dat dit geen echte date is. Dat we niet echt met elkaar willen trouwen. Misschien moet ik hier naar kijken als een soort testronde. Alsof ik een Tesla wil hebben maar eerst even een testritje ga maken in een Toyota Aigo. En dan is Julail de Aigo en mijn toekomstige man de Tesla. Sinds Julail de grap heeft gemaakt dat hij met me wilde trouwen, om vervolgens casual naar zijn auto te lopen kan ik niet anders dan in autometaforen denken.

'Hadden we een kaars moeten pakken?' vraagt Julail al kauwend op een stuk pizza.

Het laatste dat ik op dit moment wil is meer romantiek. Een beetje knoflookolie op de pizzakorst was beter geweest.

'Wil je een kaars?'

'Wil jíj een kaars?' Hij slikt het laatste stukje pizza door.

Ik ga voor een veilig antwoord. 'Als jij een kaars wil, wil ik ook een kaars.'

'Ja nee niet doen, we moeten elkaar toch leren kennen. Als je alleen maar wil wat ik wil wordt het niks.'

Ik vouw mijn armen over elkaar. 'Prima. Ik wil geen kaars en ik had eigenlijk ook liever een pizza funghi, en een Tesla.'

'Wow.' Julail grijpt naar zijn hart alsof wat ik gezegd heb een fysieke impact op hem heeft. Zijn persoonlijkheid blijft voor mij een mysterie. Aan de ene kant is hij zo droog als een beschuitje en zo awkward dat ik er soms plaatsvervangende schaamte van krijg. Maar ergens is hij ook heel creatief en zijn zijn breinkronkels uitermate amusant. Deze hele situatie is bizar. Een aluminiumfolie ring? Wie doet zoiets? Hij moet het vast ergens in een film gezien hebben. Of een viral video. Neemt hij dit serieus? Misschien wil hij wel echt trouwen. Straks is zijn moeder helemaal niet ziek en zit Juri gewoon in het complot. Ik kijk nog een keer naar Julails hand op zijn hart. Ik betwijfel of ik ooit serieus een fysieke aantrekkingskracht op hem zou kunnen hebben. Hij kijkt naar me zoals hij naar iedereen kijkt. Een beetje onverschillig. Nee. Deze jongen was niet stiekem met me aan het flirten. Hij is gewoon een beetje lol aan het trappen. Misschien is dat zijn manier om deze ongelofelijke ongemakkelijkheid te verwerken. Humor heeft hij in ieder geval wel. Maar op een, ik-heb-een-goede-jeugd-gehad manier. Hoe grappiger je bent, hoe slechter je jeugd. Iets met overcompenseren. Ze zeggen dat dat aantrekkelijk is. Humor. Maar tussen Julail en de pizza, wint nu vooralsnog de pizza als het op fysieke aantrekkingskracht aankomt.

'Begin nou maar!' roep ik.

'Oké, oké, oké, oké.' Julail pakt zijn telefoon van tafel en legt de vragenlijst nog een keer uit.

'Er zijn drie sets met elk twaalf vragen. De sets zijn zo ingedeeld dat er steeds diepere en persoonlijkere vragen worden gesteld. Ze gaan van algemene leuke weetjes naar persoonlijke interesses en de grote vragen des levens. Niet te veel nadenken, gewoon antwoorden. Oké?'

'Oké.'

Komt goed. Dit is niet serieus. We gaan niet verliefd worden na vijfenveertig minuten. Gewoon antwoorden en dingen onthouden die zijn moeder misschien gaat aankaarten. Dat is de missie. Niet te veel nadenken. Wat ik dus niet kan. Mijn hele leven is te veel nadenken. Ik denk dat dat op mijn rapport in groep 4 stond. Dat ik problemen had met emoties uiten en te veel vragen stelde. Alsof ik een soort Tamagotchi was. Of nog erger, een Furby. Ik at, sliep en dat dan weer opnieuw. Misschien een keer een kleurplaat. Als ik dacht dat ik iets verkeerd deed sloeg ik met mijn hoofd op de tafel. Verder was ik een supervrolijk normaal kind.