36 Vragen (en heel veel koffie)

15. Tarbiya

Arabisch: Spirituele en mentale groei.

Ella: Meid! Heel veel plezier lieverd hopelijk brengt het je veel rust en voel je je weer verbonden en geaard. Vergeet niet heel veel verhalen op te halen van familie en veel foto's te maken <3

Ik: Je krijgt een heel fotoboek van me ;)

Loubna: Neem die groene lipstick voor me mee, en vergeet niet mijn jurk te laten maken. Oma heeft de stof in die kleine blauwe koffer. Ik heb je mijn maten gemaild en voorbeeldfoto's. En doe dua voor me als je onderweg bent!

Ik: Zal ik doen, in sha Allah.

Mattias: Neem zo'n tajine ding voor me mee! En een zakje ras el hanout. En volgende week wil ik alles horen.

Ik: Als ik plaats over heb ik mijn koffer. En anders haal ik het in Nederland voor je, haha.

Juri: OMG OMG OMG HAVE FUN! IK WIL OOK! Volgende keer gaan we samen, ik wil je de Ouzoud watervallen laten zien. Xxx

Romaisa: Jij springt, ik kijk wel! Xxx

'Safi? We komen te laat!' Oma rent door het huis om alle kamers te checken.

Ik verzamel alle documenten. 'Oma, we hebben nog vier uur.'

'Je weet hoe Royal Air is.'

Ik stop mijn la-carte veilig weg. 'Daarom, we hebben dus nog zes uur.'

Met Oma mee naar Marokko leek een hele goede zet voor deze zomer. Ik ben er al vier jaar niet geweest, bovendien kan even weg sowieso geen kwaad. Lekker eten, familie, zon, heerlijk. Maar nu ik dertien koffers mee moet sleuren weet ik het niet zeker meer. We hebben zoveel kaas, zo veel chocolade, pindakaas, hagelslag, ketchup, currysaus en zoveel kleding. Op koffers zitten en schreeuwen of iemand nog een riem over heeft om de koffers bij elkaar binden hoort echt bij de voorpret. We hebben twee koffers Albert en Heijn genoemd en twee koffers H en M. We zouden eerst met een touringcar helemaal naar Düsseldorf gaan omdat een vlucht dan 60 euro goedkoper zou zijn. Maar de touringcar rit kost 30 euro dus heb ik mijn oma vriendelijk gesmeekt of we niet gewoon via Schiphol konden. Als we geen koffie en een broodje bestelden dan hadden we die zestig euro zo terugverdiend.

Ik zwaai mijn oma uit die gestresst de deur van haar taxi dichtschuift. Ik pas er niet meer bij. Albert en Heijn hebben mijn stoel ingepikt. Ze heeft een eigen taxi voor mij besteld. Tien minuten later rolt een elektrische auto de straat in. De achterbak gaat automatisch open en ik roep dat ik geen hulp hoef.

'Salaamoe Aleikoem, Schiphol?' vraagt de chauffeur terwijl ik instap.

'Wa aleikoem salaam. Ja,' antwoord ik. Uit beleefdheid probeer ik oogcontact te maken met de chauffeur via zijn achteruitkijkspiegel. Ik ken de ogen die terugkijken. De bruine ogen in de spiegel hebben ietsje meer lijntjes dan ik gewend ben, maar ik heb ze zeker weten eerder gezien.

'U bent de vader van Juri, toch?' vraag ik opgewekt.

'Ja, je mag me Si Abdel-Haq noemen, hoor. En jij bent Romaisa.'

'Hoe gaat het met u?'

'Hamdulillah. Dankjewel dat je mee was met Julail naar het ziekenhuis. We hebben elkaar niet veel gesproken, maar khair in sha Allah. Juri praat heel veel over je.'

'Ze wil volgende keer met me mee naar Marokko.'

'Weet je zeker dat je met haar op pad wilt? In Nederland kan ze nog rustig over straat, maar in Marokko wordt ze om de twee seconden gevraagd voor een foto en mijn nummer.'