Mr kidnapper and me

21

Λίγες ώρες πριν

Αφού καταλαβαίνω πως δεν έφυγε από την μπροστινή πύλη χωρίζω τις ομάδες των αντρών και του κατευθύνω προς όλα τα πιθανά μέρη διαφυγής της.

Μα πως σκατα τα κατάφερε αυτή η κοπέλα και έφυγε;Σπάζω το κεφάλι μου και τρέχω μαζί με άλλους στο άντρες μου προς το πίσω μέρος του σπιτιού.

Όταν πλησιάζω τα ψηλά κάγκελα από εκεί διακρίνω στην έξω πλευρά μεγάλη ποσότητα από αίμα.

Γαμωτο σου Ίρις.Σκεφτομαι και ξεκινάω να τρέχω μέσα στο δάσος για να την βρω.

Θα είναι καλά.Οκ μην ανησυχείς μαλακα.

Αν έπαθε κάτι θα τρελαθώ.

[...]

"Σου έχω πει ότι δεν μπορείς να μου ξεφύγεις ηλιαχτίδα;"

Χαμογελάει ειρωνικά.

Μην με προκαλείς για το καλό σου μικρή ηλιαχτίδα.

Και έπειτα χάνει τις δυνάμεις της και λιποθυμάει.Γαμω την ψυχή μου ηλιαχτίδα.

Αν πάθεις κάτι θα σε σκοτώσω.

Λέω δυνατά και την σηκώνω στα χέρια μου ενώ την κουβαλάω μέχρι το σπίτι και καλώ τον γιατρό της συμμορίας.

Ίρις

"Άραξε.Τσιλ.Ξερω ότι δεν θα με σκοτώσεις προς το παρόν τουλάχιστον.Το έχω καταλάβει.Να μαι καλά,φτου στον κόρφο μου τα έχω ακόμη 400.Δεν έχεις καταφέρει να με τρελάνεις ακόμα."Λέω και ξαπλώνω πίσω ενώ κοιτάω το ταβάνι."

"Θα σου βγάλω τη γλώσσα και θα στην δώσω να την φας."Μου λέει σοβαρά και ξεκινάω να γελαω.

"Ακούστηκες σαν τον μπαμπά μου.Μπραβο και νόμιζα πως δεν έχεις ξεπεράσει τα 30.Παππου."Λέω και τον βλέπω να αγριεύει.

"Πως ξέρεις ποσό χρόνων είμαι τέλος πάντων μικρή;Για 17 χρόνο σκατο νομίζεις πως ξέρεις πολλά."

"Σε κάνω για 22-23.Α και δεν είμαι 17χρονο."Λέω και χαμηλώνω το βλέμμα μου.

Χρονια πολλά Ίρις.

"22 μικρή.Και τι εννοείς;Την τελευταία φορά που το κοίταξα 17χρονο απήγαγα."Λέει παινιδιαρικα και χαμογελάω πίκρα.

"Είναι τα γενέθλια μου σήμερα."Λέω και χαμηλώνω το βλέμμα μου.

"Είχα σχέδια για τα 18 μου.Θα έβγαινα έξω μα την κολλητή μου σε ένα μπαρ μα πολλούς φίλους και θα πίναμε μέχρι το πρωί.Δεν θα γυρνούσα καν σπίτι και αν και μεθυσμένες θα πηγαίναμε για καφέ κατά τις 9 όταν θα φεύγαμε αν καταφέρναμε να βρούμε ταξί."Κανω μια παύση και γελάμε στο τέλος.

"Θα πίναμε καφέ και έπειτα θα πηγαίναμε στο σπίτι από τα παιδιά να αλλάξουμε και να κάμε όλοι μαζί βόλτα με τις μηχανές."Λέω και με κοιτάζει με προσήλωση.

"Βλέπω ότι και στην καθημερινή σου ζωή δεν είσαι πολύ ήσυχη ηλιαχτίδα."Λέει και γελαω.

"Σίγουρα δεν μπορείς να το πεις αυτό.Μετα θα με πήγαινε στο πάρκο μας.Θα περνάμε μια βότκα και πορτοκαλάδα και θα γελούσε μαζί μου μέχρι το επόμενο πρωί."

"Ποιος;"Λέει κάπως σφιγμένος και κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.

"Δεν μπορώ να τον πω γκόμενο μου γιατί δεν τα είχαμε ποτέ.Παντως είμασταν ας το πω μαζί περίπου 1 χρόνο.1 χρόνο σαν σήμερα."Λέω και τα μάτια μου μαζεύουν λίγα δάκρυα.

"Και τέλος πάντων δεν ξέρω γιατί στα λέω όλα αυτά.Δεν σε νοιάζει καν.Εσυ με κρατάς εδω ούτως ή άλλως."Λέω και σκουπίζω τα μάτια μου ενώ χαμογελάω.

"Λυπάμαι αλλά δεν έχω επιλογή ηλιαχτίδα.Αν ήξερες ίσως με καταλάβαινες."Λέει και κοιτάζει άλλου ενώ σηκώνεται από το κρεβάτι μου.

"Τότε πες μου για να καταλάβω."Λέω και πάω να σηκωθώ μα με σταματάει.

"Μην σηκώνεσαι είναι φρέσκα τα ράμματα ακόμη.Ενα θα σου πω γιατί δεν έχω δικαίωμα να πω αλλά.Εισαι εδώ για κάποιο λόγο.Δεν είχα επιλογή από το να το κάνω.Δεν συνηθίζω να απαγαγω 17 Χρονά παιδάκια.Και αν σκεφτείς τα λίτρα ή κάτι τέτοιο σε πληροφορώ πως έχω πολλά λεφτά για να χρειάζομαι λίτρα από απαγωγή.Τα λέμε αργότερα."Λέει και φευγει από το δωμάτιο μου.Μα τι σκατα εννοούσε;

Άρης

Βγαίνω από το δωμάτιο της με ανάμεικτα συναισθήματα.

Την λυπάμαι,με νευριάζει και ω διάολε με προκαλεί με τρόπο που δεν το τολμησε ποτέ κανεις.

Τότε σηκώνω το τηλέφωνο και καλώ τον Ντίλαν.

"Μάθε οτιδήποτε για τον γκόμενο της μικρής.Θελω να μάθω τα πάντα."

Δεύτερο στην μέρα εύχομαι να μην μου πετάτε ακόμη ντομάτες μετά από αυτό😚