Mr kidnapper and me

19

Ίρις

Είχα υπολογίσει τα πάντα.
Σχεδόν.

Δεν μπορούσε κάτι να πάει στραβά.Σωστα;

Η πόρτα μου χτυπάει και ο Άρης μπαίνει μέσα.

"Τι λέει μικρούλα;"Λέει χαμογελαστός μα εγώ εξακολουθώ να κοιτάω τον άσπρο τοίχο μπροστά μου.

"Αμαρυλλίς;"Προφέρει ολόκληρο το όνομα μου και κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου.Ακουγεται όμορφο όταν το λέει εκείνος.

"Τι;"Απαντάω ψυχρά χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από το κενό που κοιτάζω.

"Τι σου συμβαίνει;"Με ρωτάει και κάθεται δίπλα μου στην άκρη του κρεβατιού όπου βρίσκομαι.

Πάει να ακουμπήσει το χέρι μου και τραβιέμαι.

"Τι έπαθες τώρα;"Με ρωτάει και γελάω ειρωνικά δυνατά ενώ σηκώνομαι όρθια.

"Μπορείς να φύγεις σε παρακαλώ;Θέλω να μείνω μόνη μου."Λέω και του δείχνω με το χέρι μου την πόρτα.

"Όπως θες."Λέει νευριασμένος και φευγει κοπανώντας την πόρτα πίσω του δυνατά.

Επιτέλους μόνη,σκεφτομαι.
Δεν θα με ενοχλήσει σήμερα το βράδυ ξανά.Λεω στον εαυτό μου και χαμογελάω.

Ανοίγω την μπαλκονόπορτα του σωματίου μου και βγαίνω στο μπαλκόνι μου ενώ κοιτάζω περίπου ποσό ψηλά βρίσκομαι.

Αρκετα για να σκοτωθείς.Λεει η φωνούλα στο κεφάλι μου μα δεν δίνω σημασία.

Είμαι τρελή ούτως ή άλλως Βετα.Μιλαω στον εαυτό μου και χαμογελάω.

Throwback

Κρατάω το χέρι του-περίπου,ας πούμε αγοριού μου και τρέχω μακρυά από τους μπάτσους που μας κυνηγούσαν.

Σταματάμε σε ένα σκοτεινό στενό και κρυβόμαστε σε μια γωνία.

Η ανάσα μου βαριά.
Το πρόσωπο του στολισμένο με ένα ειρωνικό,λάγνο χαμόγελο.

"Τουλάχιστον πέτυχε το γκράφιτι μου αυτή τη φορά."Λέω ψιθυριστά ενώ με κοιτάει γελώντας.

"Είσαι τρελή κορίτσι μου.Ισως πιο τρελή και από εμένα."Λέει και ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου.

Χαζογελαω μέσα στο φιλί μας και γνέφω.

End of throwback

Αποφασισμένη πια ανοίγω ελάχιστα την πόρτα μου και κοιτάζω έξω προσπαθώντας να μην κάνω τον παραμικρό θόρυβο.