My name is Hell

Chapter 32

Chapter 32

Aaminin kong noong una natakot ako na kumalas sa organization na iyon pero I was so guilty na may nabangga ako, na napatay ko daw yung lalaking dapat na way para maging successful kung ano ang larangin nila para sa organization na ito.

"You'll be free or die."

At first i was scared to die. Why? Sino na lang ang proprotekta sa pamilya ko, magiging malungkot sila if mawawala ako and i want to keep them safe. There's no assurance na hindi nga nila gagalawin ang pamilya ko pag pinatay ako.

Now, i'm not scared of dying, but im scared of being alone. Ayoko na kapag tumakas ako wala na akong kahit na sino pang balikan. And thats what im scared of.

"You'll be free or die."

Binigyan nga ako nang choice but it always leads to one thing. Dying. Hindi ganun kasimple na gusto kong lumaya to have that complete freedom. It means I'll be free pero they will haunt me. In that case i will be just running away from everything na once they find me they will kill me.

Mas maganda sana if ang sinabi nila ay "Stay or die." . Mas angkop sana yun sa sitwasyon ko noon. But staying is not even an option. Why? Because in the first place it will only be the only choice i have.

Nadamay pa ang friends ko. And about kay Tanner. Pwede ko sana siyang pinagtanggol noon. Sa anong paraan?

Ako ang aako sa hatol sa kanya. I will be the one they will punish. In what way? They will give me an hour to hide. But once they find me they will torture me until i die.

I was willing to do it but Tanner knew he was going to die and my sacrifice will never be worth it dahil mamamatay naman na siya at maghihirap pa ako sa huli. I love him but i need to set him free. Then i found Brick.

Hindi ko alam kung bakit siya pinababantayan sakin. May rason pero mababaw lang iyon. Yun ang dapat kong alamin. Ngayon pa at engaged na kami.

"Engaged?! Pag uwi ko engaged ka na? Wow naman ang bilis ah!" sigaw ni Yumi Alvarez. Anak siya ni tita Yuri na kapatid ni mommy. Nakauwi na siya from Cali, kasama niyang umuwi si Phil. Bakit naman ngayon pa sila bumalik kung kelan mejo magulo.

"Oo, paulit ulit? Pwede ba." inis na sabi ko.

"Alam mo naman si Yumi. Daig pa ang cheerleader sa pagsigaw. Di ka pa nasanay. Anyways, that is a good news. It's almost 3 months when Tanner passed away, I just hope hindi lang panakip butas yung fiance mo." sabi ni Phil.

Pinaningkitan naman ako ni Yumi.

"Oh my gosh! Totoo ba ang naiisip ko? Hindi kaya arranged marriage ang nangyayari?" OA na sabi ni Yumi.

"Engagement pa lang naman." sabi ko.

"Kahit na noh. It still an agreement."

"I agree." sabi ni Phil. I sighed.

"Hindi nga. I mean at first oo, napagkasunduan lang. Pero hindi na arranged yun if ginusto naming dalawa diba?" mejo may bahid ng inis ang pagkasabi ko. Ewan nahihiya kasi ako na inaamin na may gusto ako sa isang tao. Im not really vocal, I'm just honest.

"Ikaw ha. Lumalablayp ka na. Ayan oh namumula ka na." at tinawanan pa ako.

"Kumain na nga lang kayo tapos umuwi na kayo." sabi ko. Nasa isang restaurant kasi kami. Dito nila naisipan na makipagmeet pagkauwi nila.

"Ang gara naman nito. Tinataboy tayo. Anyways, gusto kong makilala yung malas na guy. Tsk." pang iinis na sabi ni Yumi. I smirked.

"Malas pa ba yun? Patay na patay nga sakin yun eh." maangas na sabi ko.