My name is Hell

Chapter 37

Chapter 37

Nagdaan ang mga araw na naging maayos naman ang lahat. Masaya ako at walang gulo. Hindi ko na rin muna kinocontact sina Hunter dahil baka matrace ng mga tao sa organization, lagot ako pag nagkataon. Wala namang nanggugulo pa except sa mga tao sa school who are busy hating me. Like I care anyways.

Mabuti na lang at napagusapan namin ni Brick ang tungkol dun. Hindi ko kelangan ang opinion ng ibang tao. "That's your life. The way you react on the problem is the problem. So live the way you want, you dont wake up everyday just to please them." those were his exact words. He is right and that made me not care about their stupid opinions.

"Hell, can I talk to you?" napalingon ako sa pintuan nang makit sa lolo doon. Tumango ako kaya tuluyan na siyang pumasok sa kwarto. Nagsusuklay na lang ako at hinihintay si Brick na sunduin ako.

"What is it lo?" tanong ko. Bumuntong hinga muna siya bago magsalita.

"I know you are very aware about our life. It's messed up I know but Im trying to keep it safe for all of us." paninimula niya.

"I was hurt when I found out your grandma died. I wasnt able to do anything at that time. I thought by just staying away will help, I never knew they will find out where she was. I wasnt here for revenge but I just want you all to be safe."

Hindi ko na napigilan at niyakap na si lolo. He is a great man. I know he is. Gustong gusto ko nang sabihin sa kanya about sa organization pero hindi ko alam kung paano simulan. I need help to get out from there as soon as possible dahil kung ako lang naman ang gagawa ng paraan ay mukhang mahihirapan ako dahil mag isa na lang ako sa loob.

"Lo, I have something to tell you." sabi ko pero bago pa ako makapagsalita ay kumatok si Savior at sabing nasa baba na daw si Brick.

"It can wait." sabi ni lolo saka ako nginitian. I just bid my goodbye at bumaba na para pumasok sa school.

Habang nasa daan kami ay iniisip ko na rin kung sasabihin ko kay Brick about sa organization. No more secret or lies.

"Sweet heart, dinner tayo sa labas later." sabi niya.

"Ha?" ulit ko.

"Sabi ko kain tayo sa labas."

"No, I mean yung unang sinabi mo."

"Sweet heart? Bakit ayaw mo ba?" tanong niya. Hindi ko alam kung ano irereact ko kaya sabi ko okay lang. Ang cheesy niya ngayon ha.

"I'll pick you up or mauuna na ako dun?" tanong niya.

"Mauna ka na lang dun. Just reserve a table for us." sabi ko at nakarating na kami sa school. Madami parin ang nakatingin sa amin. Ganito naman lagi eh. Hindi mamatay matay ang issue na we are dating.

Napatigil ako sa paglakad nang mapansing nakatayo lang si Brick malapit sa sasakyan niya. Binalikan ko siya dahil baka ma-late na kami.

"Halika na, we are going to be late." sabi ko pero nakita ko na parang pinagpapawisan siya. Problema niya? May sakit ba siya?

Nagulat ako nang bigla siyang lumuhod. Ano ba ang problema nang isang ito?

"Tumayo ka nga. People are looking." sabi ko, naguguluhan kasi ako. He breathe in sharply and exhaled slowly.

"Grey Hell Trey Lawrence, ever since I met you, my worlld changed. You replaced the world . Your name is hella long but my love for you is longer and it doesnt end." napakunot noo ako dahil naguguluhan parin ako. Is he proposing?

"I know we started in a wrong phase, you used to hate my guts dahil mayabang ako pero kasi gwapo naman kasi ako." he chuckled. " I used to be the bad boy everybody known me of but you changed me. You made me change into a better me. I cant hurt anybody anymore because it felt like I might also hurt you."