Healer

Kabanata 1

Boyfriend

My schedule is hectic. Damn, wala pa akong tulog mula kahapon. I'm doing my rounds right now, bakit ba kasi sa ER? I really hate ER's. Nakakapagod maging doktor, aminado ako doon. My surgeries end well last night, thankfully, walang namatay. Baka ano na naman ang iparatang sa akin nang board. Yes, I win the battle.

Walang malpractice na nangyari, may witness ako. Ang anesthetologiest at first assistant ko, they can't say no. Dahil may pinakita kaming papeles sa kanila, consent iyon mula sa pasyenteng namatay sa OR. Dinukot ko ang aking phone mula sa bulsa, mas lalo akong nainis.

Wala man lang text na nanggaling sa kaniya. Ganoon ba talaga s'ya ka busy at hindi manlang makapagtext sa akin? Kahit hi manlang? I ts-ked. Siya ang gusto ni Papa para sa'kin at gusto ko rin siya. Sergeant Major Mateius Velariel is my boyfriend. Kasama rin siya sa Special Forces at lahat nang lakad niya ay nagbibigay kaba sa akin. I can't meddle on his personal life, being in Special Forces means it's private. Kuya Redias is busy on his cases. Alangan namang si Mama ang tatawagan ko? Tss.

"Doc, kailan po ako makakalabas?" The patient ask. Siya ata ang inoperahan ko sa thyroid noong isang araw. Para mas lalong makasigurado ay chineck ko ang chart, siya nga.

"Baka sa makalawa pa ho, tay. Kailangan pa pong pahilumin nang husto ang sugat ninyo, at may tahi pa po. Kailangan rin nating tanggalin iyon bago kayo makalabas. As of now, maayos rin ang resulta nang mga test ninyo. " I said and look at the chart again, his tests are in good shape.

"Nurse!" I called. Mabilis na lumapit ito sa akin. "Yes, doc?"

She's unfamiliar. I look at her intently.

"Bago ka?"

Tumango siya. Hindi ako nag-aksaya nang oras para kilalanin siya kaya ibinigay ko nalang sa kaniya ang chart.

"Check him every 30 minutes, paki-check na rin nang vitals niya. If ever happends to him, call me."

"Yes, doc."

Umalis ako. Pumunta ako sa cafeteria para kumuha na nang pagkain, alas tres na at ngayon palang ako maglalunch. Marami ang tumatambay dito, maganda kasi ang view tuwing hapon. Habang kumukuha nang pagkain ay lumilipad ang isip ko at kung saan saan nakakarating. Tatlong buwan na kaming hindi nagkikita simula nang umalis siya. Last month pa noong huli kaming nag-usap sa phone.

"Alone, again? Where's your boyfriend?" Umirap ako sa hangin.

"Pwede ba, kumain ka nalang sa ibang mesa baka matusok kita nang tinidor." Asik ko. Ngumiwi lang siya. I sigh. Kahit kailan talaga.

"Diore!" I warned. He scoff. "Alis, gusto ko nang peaceful na lunch."

"Eh, Seunjah naman. Ako na nga itong nagmamagandang loob sa'yo para samahan ka. You look lonely and sleepless. Pity, kung nandito lang si Sarge Mateius kanina ka pa niya sana kinurot sa pisnge. Alam mo naman 'yon palagi niya akong kinakampihan!" He said. Napapikit ako at napahilamus nang mukha.

"Please leave me alone when I am still asking you nicely, Diore Contreras, wala ka bang rounds ngayon? Nasaan si Juliet? Iniwan mo na naman? Ay jusme, ewan ko sa inyong dalawa. Ano ba talaga kayo? Mag-jowa o fling fling lang?" sabi ko.

"Hey, grabe ka naman. Let's just say we are special friends." He smiled. Padabog kong binaba ang kubyertos na hawak ko.

"Friends with benefits kamo? Juliet narinig mo 'yon?" Sinadya ko talagang lakasan ang boses ko dahil paparating na ang babaeng kinakatakutan niya.

No other than. Juliet Huqerisa. The girl he admire since medical school. Until now, patay na patay pa rin siya kay Juliet.

"Ano 'yong narinig ko, Contreras?" Si Juliet, malakas nitong inilapag ang chart na hawak. Natawa naman ako. The two of them is my stress reliever. Makita ko lang silang nag-aaway ay ayos na ako. Hindi mabubuo ang araw ko kapag hindi ko sila nakikitang nagsisigawan o 'di naman nag-aagawan nang pasyente sa ward. Napailing ako, hindi pa rin sila nagbabago. Masasabi kong kaibigan ko rin sila aside for being my colleagues. I can't forget how they throw up in our Anatomy class, I can't stop myself laughing at them. That's the best moment of my med-school life.