The Lost Hero

Chapter Four

PIERCE THEO'S POV

I adjusted the black cloth that covers the lower half of my face. Gabi na at matutulog na ang team ni Ailey Ezio. I have to keep my guard on.

Ito ang mission sa akin ni Julian. Ang bantayan ang pinsan niya sa legion exams. Hindi ko alam kung bakit sobrang paranoid niya eh marunong naman makipaglaban itong si Ailey. Nag-cast ako ng psetha sa sarili ko para walang makakita sa akin, kahit na gumamit siya ng Theama niya.

Their campfire was the only source of light in the middle of the darkness. That, and the full moon above us. Mukhang hindi ako makakatulog ngayong gabi dahil sa mga teenagers na 'to.

Umakyat ako sa isang puno at pumwesto sa isang branch nito. Yung isa sa kanilang naatasang lookout ni Ailey, mukhang nakatulog na rin. Tsk. Ailey Ezio needs better teammates. Buti na lang nandito ako.

Mas lumalim ang gabi. Namatay na ang apoy sa campfire nila. Hindi ko na sila makita sa baba. I was about to climb down the tree when the branch suddenly wrapped around my neck.

Shit.

Muntik na akong masakal, mabilis kong nilabas ang kutsilyo ko at hiniwa ang kahoy. Tumalon ako pababa ng puno. Narinig ko ang sigaw ng isa sa kanila.

Shit, shit, shit.

Plant benders.

I casted fire near their campsite. Nasunog yung mga punong natamaan ko. Nag-ilaw ang paligid, at nakita ko sila. They're wearing black robes like shadows, and masks. Kung hindi ko alam na plant benders sila, aakalain kong nandito ulit ang Owen Circle.

Familiar ako sa mga plant benders. Hindi sila kilala sa Ignosi, pero sa mga missions ko kay Damian ay marami na akong na-encounter na katulad nila. Mahilig silang magnakaw at mang-abduct. They surely bring trouble.

Nilabas ko ang espada ko at inatake ang isa sa kanilang nakaharap kay Ailey. Habang nilalabanan ko ang isang 'to parang lalo lang silang dumadami. Ailey helped her teammates and threw needles to some of them.

"Kuya Pierce?" nagulat siya ng makita ako. "Anong... ahhh!"

A strong branch wrapped around the three of them. Napapaligiran na sila ng mga kalaban. I stood in front of them and aimed my sword, shielding Ailey and her team. Nasa mahigit twenty na yata sila. Sunod-sunod kong ginamit ang fire stoitha ko pero mabilis nilang naiilagan gamit ang mga kahoy galing sa mga puno. My anagnosi is much slower to react since it's dark.

Kung hindi ako mapatay ng mga 'to ngayong gabi, siguradong malalagot naman ako kay Julian.

One of them launched thorns at me. Nasalagan ko iyon gamit ang espada. Pero isang thorn ang hindi ko naiwasan at tumama sa braso ko. Sa pagkakaalala ko, poisonous ang mga spikes na ito. Shit talaga.

I slashed the tree that was wrapping around the kids, "Tumakbo na kayo, Ailey."

The three ran, I fought everyone who dares to follow them. Nahihilo na ako dahil sa poison. I launched fire everywhere, burning the forest around us. I'm about to pass out. Napadapa ako sa lupa. Bwisit na lason 'to. Tumatakbo na sila para habulin sina Ailey.

My image was blurry. I felt a strong wind coming from behind me, as if someone was controlling the air.

*****

AILEY EZIO'S POV

I was able to knock out a few of them. Pero ano bang magagawa ng tatlong teenagers sa ganito karaming skilled attackers? Mukhang kaya nilang ma-control ang mga puno. Hindi ko na alam kung nasaan si Kuya Pierce.