Mam na imię Eliana i jestem księżniczką.
Chodzę do szkoły dla wampirów. Dlaczego?
Co się stanie kiedy na mojej drodze pojawi się ktoś kto skradnie moje serce?
Tego dowiecie się czytając tę opowieść.
Prawie nie spałam dzisiejszej nocy. Więc gdy tylko zobaczyłam, że robi się jasno postanowiłam wyjść na spacer. Ubrałam się w ( bez plecaka)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Spacerowałam już jakiś czas po lesie kiedy usłyszałam, że ktoś mnie goni - księżniczko- usłyszałam ten przerażający głos, który znam już z balu i moich snów. Zaczęłam biec przed siebie Biegłam przed siebie jak najszybciej mogłam, nie mogłam dopuścić aby mnie dogonił. Był krok za mną, nagle chwycił mnie za ramię. Potknęłam się o wystający korzeń. Chciałam wstać jednak mój prześladowca był szybszy i ponownie znalazłam się na ziemi. - już mi nie uciekniesz księżniczko- znowu ten okropny zachrypnięty głos. Podniosłam głowę i zobaczyłam mężczyznę ubranego na czarno z kapturem na głowie. - Kim ty jesteś i czego ode mnie chcesz? - Ja? Ja nic wielkiego, chce się tylko poznać Lizo. Wtedy przypominam sobie,że przecież mam moc dzięki, której mogę się bronić. - Wiem o czym myślisz i wiedz, że teraz mi nie uciekniesz. Zbieram w sobie energię do wyzwolenia mocy jednocześnie próbuję przywołać w myślach pomoc. - To bez sensu, tym razem tatulek jest za daleko- słysząc jego szyderczy ton mało co nie wybucham. Nagle z oddali słyszę jakieś głosy co rozprasza napastnika. Teraz albo nigdy. Szybko podnoszę się z ziemi i biegnę jak mi się zdaje w stronę zamku. - Jeszcze z Tobą nie skończyłem- jednak on biegnie tuż za mną. Wyzwalam swoją moc, ognisty okrąg zamyka w swoim wnętrzu mojego napastnika. - Nigdy nie będziesz królową wilków ty żywy trupie. Co? Czyżbym powiedział za dużo? A może Twój kochaś będąc wilkiem zwiąże się z Tobą tylko dlatego, że jesteś jego mate? Serio w to wierzysz? Wiesz co? Przeznaczenie da się zmienić. Dopiero wtedy zauważam, że mężczyzna zmienia się w wilka. Moja złość na niego wzrasta a wraz z nią płomienie - nie radzę- zwracam się do niego będąc gdzieś metr od płomieni. Jednak ten kontynuuje przemianę. Po czym wyskakuje wprost na mnie - pozdrów księciunia od Blacka- mówi już po zmianie w człowieka. Wyciąga jakąś strzykawkę i próbuje ją wbić w moją skórę. Wtedy cała strzykawka płonie. Napastnik zmienia się w wilka i ucieka w głąb lasu jednak stworzone przeze mnie ogniste kajdany i płonąca klatka przerywają jego zamiar. Czuje oplatające mnie od tyłu ramiona. - Już dobrze księżniczko. Chodźmy stąd- słyszę głos Ediego- a jego zamknijcie w lochach. Widzę jeszcze kilku strażników, którzy mają zamknąć mojego prześladowcę więc przywołuje płomienie z powrotem do siebie. - Nie- sama dziwię się swojej stanowczości - El, już wszystko dobrze, chodź, musisz odpocząć. - Ty też jesteś taki jak on? Ed patrzy na mnie wyraźnie nie rozumiejąc o co go pytam - Też zmieniasz się w wilka? Patrzę na chłopaka - Tak El, ale nie jestem taki jak on, ja nie krzywdzę. Jednak ja nie jestem w stanie mu uwierzyć. - Ukryłeś to przede mną Edd, o moim darze wiedziałeś od początku. Chciałeś mi wogóle powiedzieć o tym, że jestem Twoją mate? Łzy lecą jedna za drugą. - El, proszę, miałem Ci o wszystkim powiedzieć ale po prostu się bałem. Bałem się tego, że nie będziesz chciała mnie znać. - Nie mogę Ed, chce zostać sama. Ruszyłam przed siebie jednak wiedziałam, że chłopak idzie kilka kroków za mną. Jednak kiedy weszłam do zamku, zgodnie z moim życzeniem zostawił mnie samą.
