Beloved Hyung [Own Creation]

9

Zawgyi

အပိုင္း - ၉ : ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္။

"ဟီးဟီး ကိုထြဋ္က ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူသြားခ်င္ပံုမရဘူး..."

ကမ္းေျခဘက္သို႔သူတုိ႔ေျခာက္ေယာက္အတူလမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကသည္။ ကားေပၚမွာကတည္းက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ရင္းႏီွးလာ၍လားမသိ။ အျခားေသာသူမ်ားႏွင့္ေနရသည္ႏွင့္စာလွ်င္ သူတုိ႔ေျခာက္ေယာက္ေနရသည္က ပို၍သက္ေတာင့္သက္သာရွိလွသည္။

ေသာင္ျပင္တြင္စက္ဘီးစီးရန္အတြက္ ထြဋ္ေတဇကို မင္းဆုျမတ္တစ္ေယာက္စည္းရံုးေသာ္လည္း ထြဋ္ေတဇ၏ တံု႔ျပန္မႈက ျငင္းဆန္ျခင္းသာ။ ထို႔အတြက္ စပ္ၿဖဲၿဖဲႏွင့္အေနာက္သို႔ ျပန္လာကာ မင္းဆုျမတ္တစ္ေယာက္ အထက္ပါစကားကို ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။

"အစ္မတုိ႔နဲ႔စီးမလား..."

၁၆ ႏွစ္သာရိွေသးသည့္ ေကာင္ကေလးမို႔ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္သည္ မင္းဆုျမတ္ကိုေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လုိခ်စ္ၾက၏။ ထူးေဝေအာင္မွာ မင္းဆုျမတ္ႏွင့္အရြယ္တူျဖစ္လင့္ကစား မင္းဆုျမတ္ထက္ရင့္က်က္သည္မုိ႔ ထူးေဝေအာင္ကို အျခားသူမ်ားသည္ ေမ့တတ္ၾကသည္။

"မင္းေရာ စီးခ်င္ေသးလား..."

သူ႔ေဘးသို႔ေရာက္လာကာ ေမးသည့္ဇြဲမင္းထက္ေၾကာင့္ ထူးေဝေအာင္သည္ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးျဖင့္ ဇြဲမင္းထက္ကို ၾကည့္ေလ၏။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဇြဲမင္းထက္ကို သူ အလိုလုိအျမင္ကပ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲခ်စ္လို႔ရလွ်င္ လူတစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲလည္း အျမင္ကပ္လို႔ရတယ္မဟုတ္လား။ အခုလည္းဒီတုိင္းပဲေပါ့။ သူ... ထူးေဝေအာင္သည္ ဇြဲမင္းထက္ကို အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ အေသြးထဲအသားထဲမွ အျမင္ကပ္သည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ရွာေပးရမည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ထြဋ္ေတဇမွ သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မင္းဆုျမတ္ကို ေခ်လြန္း၍ေပ။

"ခင္ဗ်ားပဲသြားစီး..."

"ဘာကိုလဲ..."

"ေဘာကို..."

လက္ညိွဳးထိုးကာ ေဘာကြင္းမ်ားကိုညႊန္ျပ၊ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ဆတ္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္ ထြက္သြားသည့္ ထူးေဝေအာင္ေၾကာင့္ ဇြဲမင္းထက္ရယ္ေလ၏။