Eén van ons

Hoofdstuk 4 ~ Maite

Een harde klap in mijn gezicht maakte me wakker. Er schoot een stekende pijn door mijn mond, ik proefde bloed. Mijn beugel zat in mijn wang. Ik wilde schreeuwen maar er zat ducktape op mijn mond. Toen pas merkte ik het touw dat veel te strak om mijn polsen zat. Mijn ogen sprongen open. Voor me stond een jongen. Ik herkende hem ergens van maar ik kon het niet thuis brengen. Hij had zijn rug naar me toe gedraaid. Mijn ogen werden nat en ik begon te snikken. Na een minuut was ik echt heel erg hard aan het huilen. Natuurlijk huilde ik! Waarom moest mij dit altijd overkomen?! Het was gewoon niet eerlijk! De jongen draaide zich om met een brede grijns op zijn gezicht. Maar het was geen grijns zoals altijd op eva's gezicht had gestaan; hij was kwaadaardig.
"Hmm whhmmm phmm vhmm mhhh?!" Pruttelde ik onder de ducktape.
"Wat is er meisje? Wil je naar huis? Moet je huilen?! HAHAHAHAHAHAHA"
Hij lachtte heel gemeen terwijl hij mijn stoel om schopte. Ik viel heel hard op mijn rug en kwam met mijn hoofd tegen de rand van de stoel. Ik krijsde van de pijn, en ondanks de ducktape hoorde je het best goed. De jongen grinnikte terwijl hij naast me hurkte.
"Zo zo. Gaan we zielig doen? Dat moete..-" De deur ging open en een tweede jongen kwam binnen lopen. Hij pakte de andere jongen bij zijn kraag, "Rezistați! Avem nevoie de o amintesc!" Schreeuwde hij terwijl hij de jongen in zijn gezicht sloeg en hem tegen de muur aan gooide.
Hij boog zich over me heen en glimlachte te vriendelijk naar me. Hij zag mijn bange uitdrukking en werd gespeeld bezorgd.
"Shhhhht. Rustig maar." Fluisterde hij in mijn oor terwijl hij me over mijn hoofd aaide.
"Alles komt goed. Shhhhht.", hij hield mijn gezicht vast en keek recht in mijn doodsbange ogen "Alles komt goed," herhaalde hij, "Je moet alleen iets voor ons opknappen." Zei hij met een dreigende ondertoon.