Aşka giden yol

1.bölüm Acı gerçek

Merhaba ben Haneul 17 yaşındayım okuldan nefret ederim şuan kafamı üstünde bağıran benim biricik üvey annem kendisinden nefret ederim hiçbir zaman bana annemin yerini veremez annene ne olmuş derseniz annem ben 10 yaşındayken ölmüş ve sonra babam bu cadıyla evlenmiş ve ondan sonra üvey kardeşim doğulmuş o da annesi gibi şeytan beni evden göndermek istiyorlar herneyse bunları konuşmayalım
Ü/A: saatin kaç olduğundan haberin var mı senin defol okuluna git ancak uyumayı biliyorsun işe yaramazın tekisin
Haneul:tamam biricik annem hemen kalkıyorum oldu mu?*alayla*
Ü/A:hemen giyin ve aşağı gel babanın sana bir iki çift lafı var!
Haneul:ne diyecek ki?
Ü/A:bana ne soruyorsun babanla senin aranda olan şey sizin ne konuştuğunuz umrumda bile değil bu evden defolup gitsen iyi olur
Haneul:hah biricik annem benim gitmeyimimi istiyor üzüldüm
Ü/A: bana biricik annem demeyi kes senin annen öldü keşke sende ölseydin!

-kapıyı çarparak gider-

Haneul:anne neden seni sevmiyorlar *gözleri dolar* seni çok özlüyorum
Haneul:off kendime gelmeliyim annem benim üzülmeyimi istemiyor güçlü olmalıyım*göz yaşlarını siler*

-Haneul üniformasını giyinip salona düştü-

Baba:Günaydın kızım nasılsın iyi uyuya bildin mi? Sana iki çift lafım var otur şuraya
Haneul:Evet baba dinliyorum
Baba:Nerden başlıyıcağımı bilmiyorum ama sen bizim kızım değilsin
Haneul:ne-ne diyorsun baba sen bu bir şakamı?
Ü/A:bu şaka değil gerçek sadece gerçekleri göremediğin kadar körsün
Baba:Evet gerçek bu yüzden burada kalamazsın
Haneul:p-peki annem oda mı yalandı
Baba:evet o da yalandı sana yalan söyledik şimdi bu evden gitsen iyi olur
Haneul:bunu asla unutmayıcam asla anladınız mı?*sinirle*

-Haneul kapıyı çarparak dışarı çıkar-

Haneul:b-bu böyle olmamalıydı neden bütün talihsiz olaylar benim başıma geliyor neden bana yalan söylediler kendimden nefret ediyorum şu boktan hayatımdan nefret ediyorum keşke doğulmasaydım *ağlayarak*

-Haneul parka gelip oturuyor-

Haneul:bundan sonra ne olucak Haneul nereye gideceksin kimin var senin zavallının tekisin sen

-Haneul düşünürken yağmur yağmaya başladı-

Haneul:Artık hiç kimsem yok kendi başımayım ne ailem var nede arkadaşlarım

-Haneul yağmurun altında oynayan çocuklara bakarak gülümsedi ne kadar şanslı olduklarını düşündü arkadaşları ve aileleri var ama onun hiç kimsesi yok düşünürken küçük erkek çocuğu ona koşarak geldi ve dedi*
Çocuk:Noona bizimle oynarmısın?
Haneul:*göz yaşlarını silerek* ne oyunuymuş bu ufaklık ?
Çocuk: bak böyle

-Çocuk yağmurlu suyun içinde zıplamaya başladı Haneul çocuğa bakınca çocukluğu aklına geldi annesiyle her yağmur yağarken böyle yaparlardı göz yaşını silerek o da çocuk gibi zıplamaya başladı ama birşey oldu Haneul suyun içine çekildi Haneul çıkmak istedi ama çıkamıyordu nedense ve yavaş-yavaş gözünü kapatmaya başladı-

Arkadaşlar hikayemi beğendinizmi oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum🌈