You Belong To Me

YBTM: MEET THE BOSS

Marnellie

It's been a week since that scene between Leo, the kapre and I. And I must admit that everything was not doing good. I am a lil bit scared not for myself but for Andrei.

Baka kung anong gawin ni Leo sa kanya. At ayokong mapahamak siya.

Alam kung hindi basta titigil na lamang si Leo. Hanggat hindi siya nagtatagumpay na makuha ako. Wala naman akong pakialam sa kanya but I'm so much worried to my boyfriend. At hindi ko maiwasan iyon.

I sighed.

" kung iniisip mong pwede kang pumasok sa isang relasyon. Nagkakamali ka! I don't share what is mine! And you are mine! At pag-aari kita!"

"Since ako ang first kiss mo, ako rin ang huli... Marnellie, I fucking own you... You only belong to me! Accept it or not, you're mine!"

"No one will ever touch you like I do. Nor kissed you like I used too. And no one will take you away from me coz I will kill whoever attempt to do that!"

I saw rage on his face habang sinasabi ang mga iyon sa akin. As if naman na natatakot ako sa kanya.

Napapailing na lamang ako sa mga sinabi niya. And it keeps on playing on my mind.

Damn! After six fucking nightmare sa anino nito. Ngayon he's infront of me, so flesh and so devilish. At wala akong balak matakot sa kanya kung iyon ang gusto niyang sabihin at ipakita sa akin.

"Wala ka bang planong pumasok sa trabaho mo ngayon, Ellie." Untag sa akin ng mom ko. Nakaupo lang ako sa sofa holding my towel. Bigla ko na lang natapik ang noo ko. Saka sinulyapan ang orasang nakasabit sa dingding.

"Omg! Sige mom...maliligo na ako." At agad ko nang tinahak ang patungong banyo. Medyo binilisan ko na ang mag-shower para hindi ako mahuli ng pasok.

"Mukhang nahuli ang honey ko ah." Bungad sa akin ni Andrei. Mukhang sinadya nitong hintayin ako sa lobby.

Napangiti ako sa sobrang thoughtful at pagiging sweet niya kaya hindi ko maiwasang yumakap sa kanya.

"Good morning,hon." Malambing na bati ko sa kanya.

"Napasarap siguro ang tulog mo noh!" Anya habang ginigiya nito ako sa elevator.

Ngumiti na lamang ako bilang sagot sa kanya.

"Hindi mo na ako dapat hinintay sa lobby hon." Sabi ko dito.

Lumabi siya. Heto ang isang bagay na gusto ko kay Andrei. Nakakatuwa lang kasi ang isang lalake na nakanguso kapag may hindi ito nagustuhan. Nakaka-childish tingnan pero sa kanya ang cute lang niyang tingnan.

"Hayaan mo na ako, ayaw mo nga akong sunduin ka sa inyo. Pati ba namang paghihintay ko sa'yo, ipagbabawal mo pa?" May himig pagtatampo ang boses niya.

"Out of your way, mapapalayo ka lang kung susunduin mo pa ako,hon. Tsaka, ayoko lang na mainip ka kahihintay sa akin sa lobby." Sabi ko sa kanya dahil iyon naman talaga ang totoo. Ayoko lang na magastusan siya masyado sa gas ng kotse niya. Kahit sabihin pa nito na ok lang dahil sa mahal niya ako. Mas gusto ko namang ilaan o ipunin na lamang niya iyon. For some important things for his family or para sa pangangailangan niya sa kanyang sarili.

Mabuti sana kung hindi ko alam na sobrang hirap din siya dahil sa kahirapan ng buhay ng family niyo sa probinsiya nila. Ayoko namang samantalahin na lamang ito. O mas sabihin nating I care so much for his money not for me but for his future and his family na umaasa sa kanya. Ayoko nang dumagdag pa sa mga gastusin niya.