Catching Feelings -- Chapter 36[EDITING] .

Chapter 8.

~Chesca's POV~

 May ikwekwento ako sa inyo guys. Tungkol 'to sa aming dalawa. Me and Adrian. Ikwekwento 'ko sa inyo kung paano kami nagkakilala ang paano kami nagkahiwalay. 

[A/N: I don't know kung paano 'ko ito tatawagin, flashback ba? Hindi eh, basta kinikwento ni Chesca 'yong buhay niya noong bata pa siya. At kung paano nagkaroon ng Adrian Cruz sa buhay niya]

"Ma, may bagong kapit-bahay ^__^" sabi ko kay mama habang nakadungaw ako sa may bintana namin. Bawal pa kasing lumabas dahil tanghaling tapat pa. Hahaha. 

"Oo nga 'noh! Puntahan 'ko lang sila baby ah." I nodded. Lumabas na nga si mama ng bahay at pinuntahan 'yong bagong kapit-bahay. Ang friendly talaga ni mama. 

Habang pinagmamasdan ko lang si mama at 'yong kausap niya babae na nasa mid 30s ang eda niya, may napansin akong lalaking nasa kotse na pababa na may dalang pulang laruan na kotse. Nakita 'kong pumasok na siya sa bahay nila. Bakit ang lungkot niya. 

***

Lumabas ako ng bahay para maglaro na. Hihihihi :"""> But...wala akong nakikitang bata ngayon dito sa'min TT____TT Huhuhu. I think nasa vacation sila TT___TT

Papasok na sana ako sa loob ng bahay namin dahil wala 'yong mga kalaro pero nakita 'ko yong batang lalaki sa may tapat ng hagdanan namin, nakaupo at nilalaro ang kotse-kotsehan niya with sound effects pa. Napatigil na may si bata sa paglalaro ng makita niya ako.

"Hello bata. ^__^" sabi 'ko sa kanya. 

"H-hello din :)" he just gave me a slight smile. Yung bata medyo napapayuko pa, nahihiya pa siguro. 

"Anong pangalan mo bata?" tanong 'ko sa kanya. 

"Adrian Cruz, you?" 

"Chesca Muñoz. Hihi ^__^ You want to play?" he nodded. Sinuggest niya na laruin namin ay taya-tayaan. And syempre siya taya. Hahaha. 

Naglaro lang kami na naglaro hanggang sa mapagod kami. Nakita 'ko din si Kuya James at si Ate...

"Adrian, anong name ni Ate mo?" 

"Megan ^_^" matapid niya sagot.

Kasama ni Kuya James si Ate Megan dun, nag-uusap silang dalawa.

"Simula ngayon, magbestfriend na tayo Chesca ha.."

"O sige. Bestfriend." 

"Patanggal naman netong bracelet ko. Please." tinanggal ko nam,an yung bracelet na pinapatanggal niya may right wrist niya. Pagkatanggal ko nung bracelet niya, kinuha naman niya ang right wrist ko saka niya isinuot sa'kin ang bracelet na pinatanggal niya sakin kanina. 

"Keep this, ha?" tumango na lang ako sa kanya. 

Naging classmate 'ko din siya, grade three kami. Araw-araw kaming magkasama ni Adrian, sa lahat ng pupuntahan niya at pupuntahan ko nandoon kaming dalawa hindi kami mapaghiwalay, except lang po sa CR. Nagiging tagapagtanggol ko din siya sa mga nambubully sakin na babae at pinagtatanggol ko din siya sa mga umaaway sa kanya.

1 year later...

"Aalis na kayo? TT__TT" nakikita 'ko kasi 'yong mga lalaki na inaalis lahat ng gamit nila sa loob ng bahay nila. TT____TT

"Oo eh :(" 

"B-b-b-bakit? T__T" hindi ko mapigilan 'yong pag-iyak 'ko. 

"Kailangan na daw namin bumalik sa Manila :(" TT___TT Bakit parang hindi siya nalulungkot. O hindi lang talaga halata. 

"Wag ka ng umiyak, please." medyo nagteteary na yung mga mata niya, "Please, lalo akong malulungkot n'yan eh." kitang kita sa labi niya na fake smile iyon. Tinatry kong hindi tumulo yung mga luha ko kaso hindi talaga kaya eh. 

"Here." inabot niya sakin yung pink hanky niya. Medyo natawa ako kasi pink eh. Haha. Kinuha ko naman yung panyo niya saka ko pinampunas sa mata ko. 

"Promise me na hindi mo ako kakalimutan." 

"Promise 'yan. Basta, always wear that bracelet. Lagi lang akong nasa tabi mo hanggang suot-suot mo yan. ^__^" 

"Adrian, aalis na tayo." tinawag na ni Tito si Adrian para pumunta na doon. I gave him a hug. Sana hindi pa ito ang huli naming pagkikita. Bye Adrian. 

***END***

Bakit hindi ko siya naalala kaagad? Bakit? Magbestfriend naman kami eh. Bakit ganun? Hindi ko alam kung bakit bigla ko na lang naalala ang lahat ng iyan. Basta ang mahalaga...nakilala ko na ulit s'ya. I want to make a new chapter with him...my bestfriend.