ΓΑΛΑΖΟΑΙΜΑΤΗ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

«Και με την ευλογιά του παντοδύναμου σας ονομάζω βασιλικό αντρόγυνο της πολιτείας Ουήλ. Μπορείτε να φιλήσετε την σύζυγο σας.»

Σήκωσε το πέπλο του υπέροχου νυφικού της και με φίλησε. Ο κόσμος γύρο τους χειροκροτούσε με πολύ αγάπη και ευτυχία στα οποία πελάγιο κολυμπούσαν και οι δυο. Ο ιερέας τους έστεψε την ίδια στιγμή και επίσημους βασιλιάδες. Και αυτή την φορά είχε ως βασιλιά τον άντρα των ονείρων της να της κρατάει το χέρι δίπλα δίπλα ο ένας τον άλλον στους θρόνους τους.

Η ευτυχία θα παραμείνει για πάντα στο παλάτι της πολιτείας Ουήλ.

3 χρονιά μετά...

Οι υπηρέτριες του βασιλείου έτρεχαν πανικόβλητες να κουβαλούν πετσέτες και λεκάνες με ζεστό νερό. Ο Μάξιμος ήταν έξω από την κρεβατοκάμαρα κάνοντας βόλτες πάνω κάτω περιμένοντας με αγονία.

«Έφτασε η ώρα μεγαλειότατη. Πρέπει να σπρώξετε με όλη σας την δύναμη»

Οι πόνοι ήταν αφόρητοι ένιωθε τα σώθηκα της έτεινα να ξεκολλήσουν από την θέση τους μαζί με όλα τα υπόλοιπα όργανά της. Έπρεπε όμως να αντέξει.

«Σπρώξτε μεγαλειότατη είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.» της είπε η μαία.

Έσπρωχνε όσο πιο πολύ μπορούσε, ανέπνε με δυσκολία. Τα κορίτσια από την υπηρεσία της της σκούπιζαν το μέτωπο της και της κρατούσαν τα χέρια της. Ένιωσε ένα μεγάλο βάρος να βγαίνει από μέσα της.

Το σώμα της έγειρε εξαντλημένο στο κρεβάτι. Τα μάτια της έκλεισαν αλλά όχι για πολύ γιατί άκουσε το κλάμα του μωρού της. Άνοιξε τα μάτια της και είδε την μαία να έχει στην αγκαλιά της τυλιγμένο το μικρό της μωρό.

«Συγχαρητήρια μεγαλειότατη είναι κορίτσι.»

Της το έδωσε στην αγκαλιά της. Αυτό πιπίλιζε το δαχτυλάκι του.

Ο Μάξιμος όρμησε μέσα και οι υπηρέτριες αποσύρθηκαν

«Λαιήλα;»

«Έλα εδώ. Έχουμε κόρη Μάξιμε η κορούλα μας γεννήθηκε»

το χαμόγελο του ήταν τόσο μεγάλο όσο και η ευτυχία και η αγάπη που ένιωθε για αυτή την γυναίκα. Πήγε δίπλα της και την φίλησε στο μέτωπο όπως έκανε και στην κόρη του.

«Πάρε την.» του είπε και αυτός με ευλαβικές κινήσεις την πήρε στην αγκαλιά του.

Την πήγε κοντά στο παράθυρο όπου οι ακτίνες του ήλιου χτύπησαν τα καστανά μάτια της.

«Μικρή μου πριγκίπισσα, σου υπόσχομαι ότι ποτέ, ποτέ δεν θα σε αφήσω να μου πάθεις κακό θα είμαι ο προστάτης σου μικρή Ζιζέλ.»

Λοιπόν.... Σε αυτή την περίπτωση έχω να πω το'' ζήσαμε και εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.'' Άλλο ένα μαγευτικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του ελπίζω να σας άρεσε και να με βοηθήσετε να εξελιχθώ ακόμα πιο πολύ. Δεν σταματάμε εδώ όμως, θα έχουμε και νέα Ιστορία το συντομότερο. Κάλο σας βράδυ, και να θυμάστε, μπορεί η αγάπη να μην είναι τόσο παραμυθένια στην πραγατικότητα, αρκή να μην υπάρχει η προδοσία.