ΓΑΛΑΖΟΑΙΜΑΤΗ

Ο ΓΑΜΟΣ

«Ήθελα να του σπάσω το κεφάλι. Πως μπόρεσε αυτός ο απατεώνας να φέρετε έτσι στην γυναίκα μου;» μονολογούσε καθώς πήγαινε πάνω κάτω στην καλύβα του. Ο γέροντας τον παρακολουθούσε αμίλητος από την πολυθρόνα του κοντά στο τζάκι πίνοντας το τσάι του. Έκατσε σε μια καρέκλα εξαντλημένος.

« Αυτός την δουλειά του έκανε. Μην ξεχνάς ότι σε λίγες ώρες θα γίνει και επίσημα γυναίκα του.»

«Δεν το κάνει μόνο με την γυναίκα του. Έμαθα και άλλα πράγματα.»

«Όπως;»

«Μια μέρα άκουσα κάτι υπηρέτριες να λένε για τις ακόλουθες της. Ο μέλλοντας βασιλιάς ξεσπούσε τις σεξουαλικές ορμές του και στις τέσσερις. Αυτές από την ντροπή τους χάνοντας ότι πιο αγνό είχαν εξαφανίστηκαν δηλώνοντας παραίτηση. Και ακόμα, τις διέψευσε ότι τα χαρτιά είναι κάποια απάτη και το έριξε ως ορθογραφικό λάθος» είπε με θυμό.

«Επιβήτορας και ψεύτης ο κύριος λοιπόν.»

«Αυτό είναι που με έκανε ακόμα πιο έξαλλο. Πως γίνεται να έχεις τέτοια γυναίκα δίπλα σου και να πηγαίνεις με άλλες τόσες; και να την κοροϊδεύεις μπροστά στα μούτρα της; Μα καλά πόσες φορές τις δίδαξα το πως να αναγνωρίζει τους απατεώνες;»

«Βασιλιάς θα γίνει. Όλοι οι βασιλιάδες έχουν ερωμένες. Και εσύ είχες ή μήπως το ξέχασες; Και εξάλλου είναι γυναίκα μην ξεχνάς ότι ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα.»

«Πότε δεν το αρνήθηκα αυτό. Αλλά τουλάχιστον ήταν πληρωμένες. Δεν τους φέρθηκα σαν αγρίμι έτοιμο να κατασπαράξει το θύμα του. Μην μου το θυμίζεις το άλλο κομμάτι.»

Στην μνήμη του ήρθαν αναμνήσεις από τότε. Είχε πολλές γυναίκες στο κρεβάτι του αλλά καμία δεν ήταν σαν την Λαιήλα. Καμία δεν τον έκανε να νιώθει άντρας, όλες οι άλλες ήταν απλά μια γυναικεία παρουσία, που το μόνο που έκαναν ήταν να δέχονται το κάθε αρσενικό στα ανοιχτά πόδια τους για να βγάλουν το ψωμί τους, δεν είχαν αισθήματα, ήξεραν μόνο να κάνουν το αντίθετο φύλλο να ξελαφρώσει από τις κάψες του για έρωτα. Έτσι ήταν και αυτός, ήθελε να ξεσπάει τις κάψες του μόνο για ανάγκη χωρίς ουσία. Μόνο με την Λαιήλα ένιωθε, ένιωθε πόσο όμορφο ήταν αυτό που έκαναν πόσο τον γέμιζε σαν άντρας πόσο τον τρέλαινε το χάδι της η ανάσα της τα φιλιά της και αυτό το καταδίκασε μόνο και μόνο για να μην χάσει το αξίωμα του σαν βασιλιάς. Αναδεύτηκε στην καρέκλα του με τις σκέψεις αυτές.

Αύριο θα ξεσκέπαζε τον απατεώνα μέλλοντα βασιλιά και θα το έκανε με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο. Δύσκολή νύχτα εκείνη όπως και η μέρα που θα ξημέρωνε.