ΓΑΛΑΖΟΑΙΜΑΤΗ

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Η απόδοση της μέρα με την μέρα ανέβαινε. Τα μαθήματα πήγαιναν πολύ καλά και ο Μάξιμος ήταν πολύ ευχαριστημένος μαζί της που άκουσε τις συμβουλές του. Και για αυτό το λόγο, αποφάσισε να κάνει μια γιορτή προς τιμήν της. Βασιλιάδες και πρίγκιπες θα ερχόντουσαν από άλλα μέρη του κόσμου μόνο και μόνο για να συναντήσουν την τελευταία διάδοχο της πολιτείας Ουήλ και σε λίγο βασίλισσα.

Η προετοιμασία του φορέματος της έπρεπε να γίνει 3 βδομάδες πριν ώστε να το ράψουν και να είναι φτιαγμένο και ραμμένο μόνο για αυτήν. Ένα ρουμπίνι χρώμα με χρυσές κεντητές πέρλες πάνω, μπούστο χαμηλό μανίκια ριχτά στους ώμους της και γάντια άσπρα ήταν ότι έπρεπε για εκείνη την βραδιά.

Όταν έφτασε εκείνη η μέρα το παλάτι είχε γεμίσει από καλεσμένους καρότσες και άμαξες ήταν όλες σκόρπιες σε όλη την κοιλάδα και το βασίλειο. Η αγωνία της κορυφωνόταν ώρα με την ώρα τον αχνός της μεγάλο δεν μπορούσε να ελέγξει τους παλμούς της καρδιά της φοβόταν μην χρειαζόταν να το βάλει στα πόδια.

Από το πρωί φτιαχνόταν με την βοήθεια των υπηρετριών της. Έπρεπε να λάμπει εκείνη την μέρα. Τα μαλλιά της, τα είχε πιάσει σε ένα περίτεχνο κότσο από στεφάνι με πλεξούδες και ακανόνιστες τούφες έπεφταν στα πλάγια. Η πριγκιπική της κορόνα στόλιζε τα μαύρα σαν έβενο μαλλιά της στολισμένη από ζαφείρια και διαμάντια.

« Μεγαλειότατη ήρθε η ώρα.» της είπε η οικονόμος της.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και πήγε προς την αίθουσα όπου ήταν όλοι οι καλεσμένοι μαζεμένοι.

Κατέβηκε αργά και περίμενε την αναγγελία του ονόματος της πίσω από την μεγάλη βάρια πόρτα.

ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ, ΜΕΓΑΛΙΩΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΙΩΤΗΤΕΣ, ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΟΥΣΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ TAGKARIAN ΛΑΙΗΛΑ Η ΠΡΩΤΗ.

Οι πόρτες άνοιξαν και όλος ο κόσμος στράφηκε προς αυτήν. Χριστέ μου είναι αργά να το βάλω στα πόδια! Σκέφτηκε. Βάδισε αργά στον κόκκινο διάδρομο που πήγαινε μέχρι τον θρόνο όπου ο Μάξιμος την περίμενε. Οι άντρες την κοιτούσαν με θαυμασμό, οι γυναίκες με μίσος, ζήλεια το ένιωσε στο πετσί της. Όταν έφτασε στο θρόνο υποκλίθηκε στον νυν βασιλιά και ανταπέδωσε και ίδιος στην κίνηση αυτή.

Έπιασε το χέρι της και στράφηκε προς το κόσμο.

«Αγαπητοί καλεσμένοι μας. Με χαρά σας ανακοινώνουμε ότι η μέλλουσα βασίλισσα Λαίηλα θα πάρει σύντομα την θέση μου για αυτό ας την καλωσορίσουμε με τον πιο τέλειο τρόπο παρακαλώ όσοι πρίγκιπες και βασιλιάδες θέλουν να τις προσφέρουν τα δώρα της θα έρχονται ένας ένας με την σειρά τους ανά πολιτεία.»

Έκατσαν στους θρόνους του ή ίδια είχε έναν λίγο μικρότερό από αυτόν που καθόταν ο Μάξιμος.

Διάφοροι άνθρωποι έφερναν πολλά και διάφορα δώρα που δεν θα τα είχε ξανά δει πότε στην ζωή της από παράξενες πολιτείες ονόματα. Από ένα σημείο και έπειτα μπερδεύτηκε και άρχιζε να βαριέται άλλα κρατήθηκε. Ευχαριστούσε τους πάντες με ένα λαμπερό χαμόγελο.

Μετά ανήγγειλαν ότι ξεκινούσε ο χορός. ΑΜΑΝ! Δεν τα πολύ θυμάμαι τα βήματα. Την έβαψα. Η αγωνιά της είχε χτυπήσει κόκκινο.

«Γιατί έχεις τρακ;» την ρώτησε ο Μάξιμος.

«Ε... δεν έχω τρακ»

«Δεν έμαθες τα βήματα ακόμα;»

«Ε λίγα πράγματα θυμάμαι» Χαμογέλασε αχνά και την κοίταξε.

«Αρκεί να μην κοιτάς τα πόδια σου πάρα μόνο τα μάτια του καβαλιέρο σου.» Σηκώθηκε, πήγε μπροστά της και της έτεινε το χέρι του. «θα μου κάνετε την τιμή να χορέψετε μαζί μου;»

Η καρδιά της κόντεψε να βγει από την θέση της. Του έδωσε το χέρι της και με πήγαν στην πίστα. Το μόνο πράγμα που θυμόταν από την ώρα που την έπιασε από την μέση ήταν ο ο τρόπος που την κοιτούσε. Θεέ μου μάλλον άρχιζα να τον ερωτεύομαι.

«Σε ευχαριστώ.» του είπε όσο χόρευαν.

«Γιατί με ευχαριστάς;»

«Για όλα όσα έχεις κάνει για μένα. Αν δεν ήσουν εσύ δεν ήξερα τι θα γινόταν, ίσως να μην έβρισκα ποτέ την πραγματική μου ταυτότητα.»

«Ήταν υποχρέωση μου να το κάνω μεγαλειότατη»

«Θέλω... θέλω άλλη μια χάρη άπω σένα»

«Τι χάρη;»

«Όταν θα κάτσω στο θρόνο, θέλω να παραμείνεις στο παλάτι δίπλα μου. Δεν θέλω με τίποτα να φύγεις. Δεν θα νιώθω ασφάλεια»

«Οι προσταγές σας θα εκτελεστούν όπως θέλετε μεγαλειότατη»

«Μην με λες έτσι. Δεν είμαι ακόμα βασίλισσα»

«Πρέπει να συνηθίζεις σιγά σιγά»

«Ναι έχεις δίκιο»

Μετά από πολλούς χορούς βγήκαν έξω στην αυλή του παλατιού. Είχε μια πάρα πολύ όμορφη νύχτα το φεγγάρι γεμάτο και τα νυχτολούλουδα έδιναν μια υπέροχη ευωδία στην βραδιά αυτή ήθελε να την θαυμάσει μαζί του.

«Τι όμορφη βραδιά που έχει σήμερα.»

«Από τις ομορφότερες» είπε

«Έτσι είναι πάντα;»

«Πάντα. Τώρα ιδικά που είσαι εσύ εδώ, θα είναι ακόμα πιο όμορφες.»

ξαφνικά ένας υπηρέτης ήρθε έξω. Όταν τους αντιλήφθηκε τους πλησίασε. Υποκλίθηκε και έβηξε διακριτικά.

«Μεγαλειότατη σας ζητάνε στην σάλα.» της είπε

«Με συνχορείς θα επιστρέψω σε λίγο.»

«Με την ησυχία σου.» της είπε και απομακρύνθηκε από κοντά του.