İntikam Çiçeği

5🌸

[][][][]

Dolabımın aynasından yansıyan görüntüme baktım odadan çıkmadan. Tepeden sıkıca topladığım uzun saçlarımı sağ omzuma aldım. Yüzüme fazla bir makyaj yapmamıştım. Göz kapaklarımdaki neredeyse görünmeyecek kadar açık mor far, siyah eyeliner ile uyum sağlıyordu. Dudaklarımda ise kendi dudak rengimden bir tık koyu olan pembe bir ruj vardı.

Üzerimdeki mor elbisenin bel kısmında duran kemer saçlarımla aynı renkti -Peril özellikle seçmişti. Ayağımda elbisem ile aynı renk süet sivri topuk ayakkabılar vardı. Emin'in dediği gibi mor bir sümbülü andırıyordum. Yüzüme bir gülümseme kondu. Adının anlamı 'çiçek' olan birinin bir çiçeğe benzemesi güzel bir histi.

Elime telefonumu alıp aynadan kendimi çektim. Fotoğrafı Umut'a gönderirken altına not düştüm.

'İki yüzlü insanların arasına kendime ikinci bir yüz oluşturarak giderken tamamen kendim gibi hissetmem normal midir ki?'

Yatağımın üstünde duran mor küçük el çantasını alarak topuklularımın sesi eşliğinde odamdan çıktım. Ben daha merdivenlere ulaşmadan Umut'un attığı mesaj ile titremişti telefon. Ekranı açıp yazdıklarını okudum.

'Bu sorunun cevabı bende yok Bayan Haldun'

Soyadıma yaptığı vurgu ile göz devirirken bir mesaj daha atmıştı.

'Kızıl Çiçeğim, Mor Çiçek'e dönüşmüş♡ '

Okuduğum mesaj ile gülümsedim. Önce sinir edip sonra iltifat ediyordu aklınca. Başımı gülerek iki yana salladım. Bana Kızıl Çiçeğim diye hitap etmesini seviyordum. Gerçekten öz abimmiş gibi hissettiriyordu. Abim de İnci Çiçeğim derdi çünkü.

'Kızıl Çiçeğin seni yarın çiçek dikmeye davet ediyor' yazıp göndererek telefonu elimdeki çantaya koydum ve gözlerime akın eden yaşları geri gönderip merdivenlere yöneldim. Merdivenleri inip salonda beni bekleyen Şeref'in yanına gittim.

"Sabahki röportajın internete düşmüş çoktan" dediğinde başımı salladım. "Balayı için böyle bir açıklama yapacağını bilmiyordum"

"Bir yıl sonra bir süre gözden kaybolursun. Öbür türlü mutlu aile tablondan şüphelenirler" dedim rahat bir şekilde.

"Sadece ben mi ortadan kaybolacağım?"

"Benden daha çok dışarı çıkıyorsun değil mi? Şirketine bir süre gitmez ve bir açıklama yaparsın" dediğimde telefonum gelen mesajı bildirmek adına titredi çantamın içinde.

"Pekala. En azından sahte de olsa karımın zeki olması güzel" demişti ama ben onu takmayarak telefonumu çıkarıp açtım. Umut'un kısa cevabını görünce gülümsedim.

'Kabul edildi ꪹ '

"O anlamadığım işlerin için evlendiğin karın evet" demiştim umursamayarak. Telefonu kapatıp çantama koydum tekrar. Şeref cevap vermeyerek sessiz kalmıştı. Ne de olsa haklıydım değil mi?

ᨊ
ᨉ

İçime sıkıntılı bir nefes çektim. Kesinlikle fazlasıyla sıkılmıştım. Bana göre değildi böyle ortamlar. Masadaki kadehe bakarak yüzümü buruşturdum. Dilim damağım kurumuştu ama ağzıma asla içki sürmeyeceğim için elimden bir şey gelmiyordu. Yanımdan geçen garsonu durdurdum.

"Su var mı?" diye sorduğumda kısa bir süre, çok kısa bir süre, bana şaşkınca bakmış ve başını sallayarak cevaplamıştı. "Bana bir bardak su getirir misiniz o halde?" diye sorduğumda tekrar başını sallamış ve uzaklaşmıştı.