Uzun zamandır senin için bir mektup yazmayı düşünüyordum. Hislerimi, aklımdakileri, kalbimi ve hep merak etmiş olduğun düşünce yapımı seninle paylaşmak istedim. Aslında bakarsan bu senin düşündüğün mektup tarzlarından değil. Yani üzerinde pul olan, beyaz renkte bir mektup şeklinde olmayacak. Kendimi bir kağıt ile kısıtlamak istemedim. Seni sayfalarca anlatmak istiyorum, dilediğim kadar...
Tam yedi sene, Jeongguk... Seni ilk gördüğüm günün üzerinden tam yedi sene geçti. Bir kış vaktiydi ve sen evime bir hayli yakın olan parkta bir serçeyibesliyordun. Şişme montunla öylece durduğunu hatırlıyorum. Hayvanları ne kadar sevdiğini ilk olarak o gün görmüştüm. Dondurucu soğukta sadece o küçük serçeyi hayatta tutmak için çabalıyordun. Hava o kadar esintili olmasına rağmen rüzgâr sadece senin saçlarını okşuyordu ve ben o manzaraya ister istemez hayran kalmıştım.
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
