Parkın yakınındaki kafeyi hatırlıyor musun? Sakin bir yer olduğu için park dışında çoğu zaman orada vakit geçiriyorduk. Kalabalık yerler bize göre değildi. Özellikle baş ağrıtıcı sesli mekânlardan ikimiz de nefret ediyorduk. Rahat olmak istiyorduk ve bunu beraberken yapabiliyorduk. Evet, biz hayatımızı bu şekilde yaşıyorduk.
Kafeden dönerken yolda bir köpek karşılıyordu bizi her zaman. Sen onunla zaman geçirirken ben ise yalnızca seni izliyordum. Hayvanları gerçekten çok seviyordun. Fotoğraf makinemi aldığım günden sonra elbette bu kareyi de ölümsüzleştirmeyiunutmamıştım. Şu an bile o günler hâlâ dün gibi aklımda...
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
