Innocence Love (Zawgyi + Unicode) Completed

Part 13

Zawgyi

"သားလာတယ္..လာလာသား..ေဖႀကီးသားကိုေမွ်ာ္ေနတာ..အဟင္း.."
အိမ္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႕သားျဖစ္သူကိုျမင္ေတာ့ဦးျမဦးတစ္ေယာက္ၿပဳံးေပ်ာ္ကာအဓိကရဲ႕လက္ကိုဆြဲ၍အိမ္ထဲဆြဲေခၚသြားသည္။
"သား..အမေလး..အေမ့သားအိမ္ကိုျပန္လာတယ္၊အမေလး..အေမအိမ္မက္မ်ားမက္ေနတာလား၊သား..အေမဝမ္းသားလိုက္တာ.."
အိမ္ထဲကိုဝင္အလာအိမ္ထဲမွေဒၚသင္ဇာႏြယ္ကအဓိကကိုျမင္ေတာ့အားရဝမ္းသာေျပး၍ဖက္ကာေျပာရင္းမ်က္ရည္မ်ားက်လာခဲ့သည္။
အဓိကကေတာ့သူတို႔ကိုမဖက္သလိုမည္သို႔မွ်မတုန့္ျပန္။
"ထိုင္ေလ..သားရဲ႕..သားသာမညလဲထိုင္.."
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ  .ထိုင္ေလ.."
အဓိကကိုညထိုင္ခိုင္းေတာ့ထိုင္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ညသူတို႔အိမ္ႀကီးရဲ႕ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈကိုေလွ်ာက္ၾကည့္လို႔ေနသည္။
အခန္းရဲ႕နံရံေတြမွာအဓိကရဲ႕ဓာတ္ပုံေတြရယ္၊လွပေသာပန္ခ်ီကားေတြရယ္ကိုခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။သို႔ေပမဲ့အဓိကပါဝင္တဲ့မိသားစုပုံကိုေတာ့မေတြ႕ရ..
"မိၾကဴ..သာတို႔အတြက္တစ္ခုခုစီစဥ္ခဲ့ပါ.."
ေဒၚသင္ဇာႏြယ္ကေျပာလိုက္ေတာ့မိၾကဴဆိုတဲ့အိမ္ေဖာ္မေလးကေခါင္းညိတ္ကာထြက္သြားသည္။
"ဒီေန႕သားရဲ႕ေမြးေန႕ဆိုေတာ့အေဖတို႔သားကိုေမွ်ာ္ေနတာ.."
"....."
"ဟုတ္တယ္ဦးေလးျမရဲ႕..ကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္လာတာေတာ့အေစာႀကီးပဲ၊လမ္းမွာကားပိတ္ေနလို႔ေနာက္က်သြားတာ.."
ဦးျမဦးရဲ႕စကားကိုအဓိကကျပန္မေျပာေတာ့ၾကားထဲကညကပဲဝင္၍ေျပာလိုက္ရသည္။အဓိကကေတာ့သူ႕မိဘေတြကိုၾကည့္ဖို႔ေနေနသာစိတ္မပါအသက္မဲ့ေနတဲ့အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ပမာျဖစ္ေနသည္။..
"သားလာမွာကိုအေဖတို႔ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားအတြက္ေမြးေန႕ကိတ္ဝယ္ထားတယ္၊ေဒၚေၾကးမုံ..ယူလာခဲ့ပါ.."
"ဟုတ္တယ္သား..အခုလိုသားျပန္လာတဲ့အတြက္အေဖအရမ္းဝမ္းသာတယ္.."
"အဓိက.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
အဓိကကျပန္ၿပီးမေျပာေတာ့ညကအဓိကကိုတို႔လိုက္ေတာ့မွဟုတ္ကဲ့ဆိုတဲ့စကားျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဒီမွာေမြးေန႕ကိတ္ရပါၿပီ.."
"ဝါး..အဓိက.ေမြးေန႕ကိတ္ကအႀကီးႀကီးပဲ၊အရမ္းလွတာပဲ..အဟင္း.."
ေဒၚေၾကးမုံနဲ႕ဦးလွတို႔ႏွစ္ေယာက္မလာတဲ့ေမြးေန႕ကိတ္ကိုၾကည့္ကာညထိုင္ရာမွထိုင္၍ေျပာလိုက္ေပမဲ့အဓိကကေတာ့ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္။ဒါေၾကာင့္ညကအဓိကအား..
"အဓိက..မင္းႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လား.."
"အင္း.."
"ေတာ္ေသးတာေပါ့..အေဖကသားႀကိဳက္မွႀကိဳက္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနတာ၊ညက်အေဖတို႔ေမြးေန႕ပြဲကိုဒီအိမ္မွာရွိတဲ့လူေတြနဲ႕က်င္းပၾကတာေပါ့.."
"ညအထိမေနဘူး.."
"အဓိက.."
"ငါတို႔စာက်က္ရအုံးမွာေလ၊မနက္ျဖန္ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီမဟုတ္လား.."
"သားရယ္..ဒီညကိုေတာ့ဒီမွာပဲအိပ္လိုက္ပါ၊မနက္က်မွေက်ာင္းကိုသြားေပါ့.."
"ဟုတ္သားပဲသားရာ..ဒီေန႕ကိုေတာ့အိမ္မွာပဲအိပ္လိုက္ပါ.."
ဦးေလးျမနဲ႕အန္တီကမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ေျပာေနေတာ့ညအဓိကကိုၾကည့္ကာ..
"အဲဒီအတိုင္းပဲလုပ္ရေအာင္..ညမွာကိတ္ခြဲေတာ့ပိုၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေပါ့၊ေနာက္ၿပီးမင္းတို႔အိမ္ကအက်ယ္ႀကီးငါေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္.."
"ဒါေပမဲ့..ညအိပ္ဖို႔က.."
"ေနာ္.."
ညကၿပဳံးကာေျပာလိုက္ေတာ့အဓိကျငင္းဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့၍ေခါင္းညိတ္လိုက္ေတာ့မွသူ႕အေဖနဲ႕အေမၿပဳံးေပ်ာ္နိုင္ေတာ့သည္။
"ဒါဆို..သားသူငယ္ခ်င္းကိုအရင္ကသားေနတဲ့အခန္းကိုလိုက္ျပလိုက္ေလ.."
"ဟုတ္သားပဲ..သြားရေအာင္.."
ေဒၚသင္ဇာႏြယ္ကေျပာေတာ့ညသူ႕ကိုေျပာလိုက္ကာအဓိကထိုင္ရာမွထကာအိမ္ေပၚသို႔တတ္လာခဲ့သည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ကာေပ်ာ္ေနသူေတြကဦးျမဦးနဲ႕ေဒၚသင္ဇာႏြယ္ပင္။
၇နှစ်လောက်အိမ်ကိုပြန်မလာတဲ့သားကအခုလိုအိမ်ကိုပြန်လာတော့မိဘနှစ်ပါးမှာအရမ်းကိုပျော်ရွှင်နေကြသည်။
၁၀ႏွစ္အ႐ြယ္ျဖစ္တဲ့သားတစ္ေယာက္အိမ္ကိုျပန္မလာေတာ့သူတို႔အရမ္းကိုစိုးရိမ္ခဲ့ၾက၊စိတ္ပူခဲ့ၾကသည္။
သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကိုလိုက္သြားျခင္းျဖစ္ၿပီးသြားေခၚေပမဲ့ျပန္မလိုက္၍အတင္းအက်ပ္ျပန္ေခၚ၍သာလိုက္လာခဲ့ရေပမဲ့မိဘေတြအေပၚမွာေရာဘယ္သူ႕ကိုမွာမွစကားမေျပာေတာ့မိဘေတြလက္ေလွ်ာ့ကာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ငေဇရဲ႕အိမ္ကိုပဲထားလိုက္ရေတာ့သည္။
ယခုလိုသားကအိမ္ကိုျပန္လာေတာ့ခဏဆိုေပမဲ့မိဘႏွစ္ပါးလုံးပီတိျဖာခဲ့ရသည္။
"မင္းတို႔အိမ္ကအေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္.."
ညေလွကားမွတတ္လာရင္းအိမ္ႀကီးကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
ေျပာလဲေျပာခ်င္စရာအိမ္ႀကီးကႀကီးက်ယ့ခမ္းနားတာထက္ပိုတဲ့စကားလုံးနဲ႕ပင္ၿပီးျပည့္စုံလွသည္။
"ဒါမင္းရဲ႕အခန္းလား.."
မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လဲအဓိကသူ႕ရဲ႕အခန္းကိုသိ၍တန္း၍ဝင္လိုက္ရာညကေမးေပးမဲ့သူကမေျဖ။
ညသူ႕ရဲ႕ေရွ႕မွေျပးသြားကာအဓိကရဲ႕အခန္းဆိုတဲ့အထဲမွာေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"အဟင္း..ကေလးခန္းက်လိဳ႕..ၾကည့္ပါအုံး..အ႐ုပ္ေတြကလဲပုံလို႔၊မင္းကပါဝါရိမ္းဂ်ားႀကိဳက္တာလား..အျပာေရာင္လား.."
"အင္း.."
ညကအ႐ုပ္ေတြကိုကိုင္ၾကည့္ကာၿပဳံးရင္းေမးေနေတာ့အဓိကျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"သူ႕ကိုသေဘာက်တာေလ..ငါပါဝါရိမ္းဂ်ားျဖစ္ရမယ္ဆိုရင္အျပာေရာင္ပဲျဖစ္ခ်င္တာ၊အဲဒါကငယ္ငယ္ကပါ..ငါ့မွာဂ႐ုစိုက္မဲ့သူမရွိေတာ့ငါ့အတြက္အေဖာ္ဆိုတာအဲဒီအ႐ုပ္ေတြပဲ.."
အဓိကကေျပာကာငယ္စဥ္ကအခ်ိန္ေတြကိုျပန္သတိရသြားသည္။
အၿမဲတမ္းရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့အေဖနဲ႕အေမကရန္ျဖစ္ၿပီးသြားၿပီဆိုႏွစ္ေယာက္စလုံးထြက္သြားၾက၍အဓိကကိုဘယ္သူမွဂ႐ုမစိုက္ၾက။
ငယ္စဥ္ကတည္းကထိုသို႔ႀကဳံခဲ့ရၿပီးအဓိကအတြက္အထီးက်န္ေန႕ရက္ရွည္ေတြမွစိတ္ဒဏ္ရာရေစခဲ့သည္။
"မင္းမွာဘယ္လိုခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာငါမသိေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာဦးေလးျမနဲ႕အန္တီတို႔ကမင္းအတြက္ေမတၱာေတြအျပည့္ေပးစြမ္းနိုင္တယ္လို႔ငါထင္တယ္.."
"အဟင္း..ငါ့ကိုအိမ္ျပန္လာေအာင္တမင္လုပ္ျပေနတာ၊တစ္ရက္မွာ၂၄နာရီရွိရင္၂၅နာရီေလာက္ကရန္ျဖစ္ေနၾကတာ၊အဆိုးဆုံးကငါ့ကိုသူတို႔အလိုမရွိတာပဲ၊ေနသားက်ေနတဲ့ငါ့ဘဝကိုငါထပ္ၿပီးမပ်က္ဆီးခ်င္ဘူး.."
"ဓိကရယ္..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မိဘကမိဘပဲေလ၊မင္းမွာအသက္ရွင္က်န္ေနေသးတဲ့မိဘႏွစ္ပါးရွိတယ္၊အဲဒါကိုကမင္းအတြက္အရမ္းကံေကာင္းေနၿပီ၊ေနာက္ၿပီးခ်မ္းခ်မ္းသာသာျပည့္ျပည့္စုံစုံနဲ႕လဲေနနိုင္တယ္၊ငါဆိုေလ..ငါ့မိဘေတြနဲ႕အရမ္းကိုအတူေနခ်င္တာ၊ဒီကိုစၿပီးေျပာင္းလာတဲ့ညကဆိုရင္ငါတညလုံးလြမ္းလို႔အိပ္လို႔မရခဲ့ဘူး.."
"မိဘခ်င္းတူေပမဲ့ဂ႐ုစိုက္တာျခင္းမတူၾကဘူး.."
"မိဘတိုင္းအတူတူပါပဲအဓိကရယ္၊သားသမီးကိုမခ်စ္တဲ့မိဘဆိုတာမရွိပါဘူး.."
"ငါ့ကိုသူတို႔မွအလိုမရွိတာ..ငါ၁၀ႏွစ္အ႐ြယ္တုန္းကငါေက်ာင္းကအျပန္မိုးေတြမိခဲ့တယ္။အဲဒီေန႕ကငါအရမ္းဝမ္းနည္းတယ္..
အားလုံးကိုမိဘေတြကလာႀကိဳၾကေပမဲ့ငါ့ကိုသူတို႔လာမႀကိဳၾကဘူး၊ငါ့မွာေတာ့သူတို႔လာႀကိဳမလားဆိုၿပီးမိုး႐ြာႀကီးထဲမွာရပ္ၿပီးေစာင့္ေနခဲ့ေပမဲ့သူတို႔ေရာက္မလာၾကဘူး။
ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္မွေက်ာင္းေစာင့္ကငါ့ကိုအိမ္လိုက္ပို႔ေပးလို႔ငါအိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ရတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့လဲငါ့ကိုဘယ္သူမွဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး။
ငါအရမ္းခ်မ္းေနခဲ့ေပမဲ့ငါ့ကိုဘယ္သူမွႏြေးေထြးမႈမေပးခဲ့ဘူး၊ထုံးစံအတိုင္းသူတို႔ရန္ျဖစ္ထားလို႔ျဖစ္မွာေပါ့..
မိုး႐ြာလို႔မိုးမိရင္အေအးမိတတ္တယ္ဆိုတာသူတို႔သိေပမဲ့ငါ့ကိုသူတို႔တစ္ခါေလးေတာင္လာမၾကည့္ၾကဘူး။
ငါအရမ္းအားငယ္ရတယ္၊ငါသူတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ႏြေးေထြးမႈကိုငါေတာင္းတခဲ့တယ္၊ဒါေပမဲ့သူတို႔မေပးၾကဘူး..
ဖ်ားေနတာကိုပစ္ထားၾကေတာ့ငါအူေရာင္ငန္းဖ်ားျဖစ္ခဲ့တယ္၊ငါေသမလိုအခ်ိန္ထိျဖစ္ခဲ့တယ္။ငါ့ကိုနာနီကေဆး႐ုံပို႔ခဲ့ေပမဲ့သူတို႔တစ္ခါေလးေတာင္လာမၾကည့္ၾကဘူး..
ငါသိလိုက္တယ္..
သူတို႔မွာငါလိုခ်င္တဲ့ေမတၱာေတြမေပးနိုင္ဘူးဆိုတာပဲ၊ဒါေၾကာင့္ငါအိမ္ကိုမျပန္ခဲ့တာ၊အခုခ်ိန္ထိပဲ.."
ငယ္စဥ္ကအေၾကာင္းေတြကိုေျပာရင္းတြဲခိုလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကပါးျပင္ေပၚသို႔စီးက်လိဳ႕လာခဲ့သည္။
"အဓိကရယ္.."
အဓိကအားညဖက္ထားကာႏွစ္သိမ့္ေတာ့အဓိကသူ႕ကိုဖက္ကာရွိုက္ငိုသံသဲ့သဲ့ၾကားေနရသည္။
"ငါအခုလိုဒီအိမ္ကိုျပန္လာတယ္ဆိုတာမင္းကိုသိပ္ခ်စ္လို႔၊ငါမင္းကိုခ်စ္လို႔ငါမင္းစကားကိုနားေထာင္ခဲ့တာညရဲ႕..မင္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေျပာပါလားညရယ္..ဟင့္..."
"အဓိကရယ္..ငါမေသခ်ာပဲငါညာၿပီးမေျပာခ်င္လို႔ပါ၊ေသခ်ာတာတစ္ခုကမင္းနဲ႕အတူေနရရင္ငါေပ်ာ္တယ္၊မင္းကငါ့အတြက္အေရးပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ၊ငါ့စကားကိုမင္းနားေထာင္လို႔ဘယ္ေတာ့မွေနာင္တမရေစရပါဘူး။ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားမေျပာနိုင္ေပမဲ့ငါမင္းကိုသံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္၊ငါမင္းကိုေမတၱာရွိပါတယ္အဓိကရယ္.."